Pwt 20,1-5

KODEKS DEUTERONOMICZNY
Wojna
20 1 Jeśli się udasz na wojnę przeciw twemu wrogowi, a zauważysz, że koni, rydwanów i ludzi tam jest więcej niż u ciebie, nie lękaj się ich, gdyż z tobą jest Pan, Bóg twój, który cię wywiódł z ziemi egipskiej*. 2 Gdy będziecie zaczynali walkę, wystąpi kapłan i przemówi do narodu, 3 mówiąc mu: «Słuchaj, Izraelu! Zaczynacie dzisiaj walkę przeciw wrogom waszym, niech trwoga przed nimi was nie ogarnia! Niech serce wam nie drży! Nie bójcie się, nie lękajcie się! 4 Gdyż z wami wyrusza Pan, Bóg wasz, by walczyć przeciw wrogom waszym i dać wam zwycięstwo». 5 * Zwierzchnicy niech powiedzą następnie narodowi: «Kto z was zbudował nowy dom, a jeszcze go nie poświęcił, niech idzie i wraca do swego domu, bo mógłby zginąć na wojnie, i kto inny by go poświęcił.


Przypisy

20,1 - Cały naród był zobowiązany do świętej wojny w obronie swego kraju.
20,5 - (Pwt 20,5-7) - Dom, pole, rodzina były własnością Boga; dopełnienie obowiązku względem nich uchodziło, podobnie jak wojna, za obowiązek religijny. Mogło też działać uzasadnienie psychologiczne - wyłączenie niepewnych wojowników (jak w w. 8), bo i tak zwycięstwo pochodzi od Boga (por. Sdz 7,1-8).

Zobacz rozdział