Rdz 1,1

Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię.

Rdz 2,4

Oto są dzieje początków po stworzeniu nieba i ziemi. Gdy Pan* Bóg uczynił ziemię i niebo ,

Rdz 2,1

W ten sposób zostały ukończone niebo i ziemia oraz wszystkie jej zastępy [stworzeń].

Rdz 15,5

I poleciwszy Abramowi wyjść z namiotu, rzekł: «Spójrz na niebo i policz gwiazdy, jeśli zdołasz to uczynić»; potem dodał: «Tak liczne będzie twoje potomstwo».

Rdz 1,8

Bóg nazwał to sklepienie niebem . I tak upłynął wieczór i poranek - dzień drugi.

Rdz 1,15

aby były ciałami jaśniejącymi na sklepieniu nieba i aby świeciły nad ziemią». I stało się tak.

Rdz 1,17

I umieścił je Bóg na sklepieniu nieba , aby świeciły nad ziemią;

Rdz 8,2

Zamknęły się bowiem zbiorniki Wielkiej Otchłani tak, że deszcz przestał padać z nieba .

Rdz 11,5

A Pan zstąpił z nieba , by zobaczyć to miasto i wieżę, które budowali ludzie,

Rdz 14,19

błogosławił Abrama, mówiąc: «Niech będzie błogosławiony Abram przez Boga Najwyższego, Stwórcę nieba i ziemi!

Rdz 14,22

Ale Abram odpowiedział królowi Sodomy: «Przysięgam na Pana, Boga Najwyższego, Stwórcę nieba i ziemi,

Rdz 19,24

A wtedy Pan spuścił na Sodomę i Gomorę deszcz siarki i ognia od Pana <z nieba >.

Rdz 22,15

Po czym Anioł Pański przemówił głośno z nieba do Abrahama po raz drugi:

Rdz 1,20

Potem Bóg rzekł: «Niechaj się zaroją wody od roju istot żywych, a ptactwo niechaj lata nad ziemią, pod sklepieniem nieba !»

Rdz 7,19

Wody bowiem podnosiły się coraz bardziej nad ziemię, tak że zakryły wszystkie góry wysokie, które były pod niebem .

Rdz 22,11

Ale wtedy Anioł Pański* zawołał na niego z nieba i rzekł: «Abrahamie, Abrahamie!» A on rzekł: «Oto jestem».

Rdz 28,17

I zdjęty trwogą rzekł: «O, jakże miejsce to przejmuje grozą! Prawdziwie jest to dom Boga i brama nieba !»

Rdz 1,9

A potem Bóg rzekł: «Niechaj zbiorą się wody spod nieba w jedno miejsce i niech się ukaże powierzchnia sucha!» A gdy tak się stało,

Rdz 1,14

A potem Bóg rzekł: «Niechaj powstaną ciała niebieskie, świecące na sklepieniu nieba , aby oddzielały dzień od nocy, aby wyznaczały pory roku, dni i lata;

Rdz 6,17

Ja zaś sprowadzę na ziemię potop*, aby zniszczyć wszelką istotę pod niebem , w której jest tchnienie życia; wszystko, co istnieje na ziemi, wyginie,

Rdz 7,11

W roku sześćsetnym życia Noego, w drugim miesiącu roku, siedemnastego dnia miesiąca, w tym właśnie dniu trysnęły z hukiem wszystkie źródła Wielkiej Otchłani i otworzyły się upusty nieba ;

Rdz 11,4

rzekli: «Chodźcie, zbudujemy sobie miasto i wieżę, której wierzchołek będzie sięgał nieba , i w ten sposób uczynimy sobie znak, abyśmy się nie rozproszyli po całej ziemi».

Rdz 21,17

Ale Bóg usłyszał jęk chłopca i Anioł Boży* zawołał na Hagar z nieba : «Cóż ci to, Hagar? Nie lękaj się, bo usłyszał Bóg jęk chłopca tam leżącego.

Rdz 22,17

będę ci błogosławił i dam ci potomstwo tak liczne jak gwiazdy na niebie i jak ziarnka piasku na wybrzeżu morza; potomkowie twoi zdobędą warownie swych nieprzyjaciół.

Rdz 24,3

bo chcę, żebyś mi przysiągł na Pana, Boga nieba i ziemi, że nie weźmiesz dla mego syna Izaaka żony spośród kobiet Kanaanu, w którym mieszkam,

Rdz 26,4

że rozmnożę potomstwo twe jak gwiazdy na niebie oraz dam twojemu potomstwu wszystkie te ziemie. Wszystkie ludy ziemi będą sobie życzyć szczęścia [takiego, jakie jest udziałem] twego potomstwa,

Rdz 27,39

Na to Izaak taką dał mu odpowiedź: «Nie będzie żyzny kraj, w którym zamieszkasz, bo nie będzie tam rosy z nieba .

Rdz 28,12

We śnie ujrzał drabinę opartą na ziemi, sięgającą swym wierzchołkiem nieba , oraz aniołów Bożych, którzy wchodzili w górę i schodzili na dół.