Rz 5,13-20

EWANGELIA PRZYNOSI USPRAWIEDLIWIENIE I ZBAWIENIE WSZYSTKIM LUDZIOM
SKUTKI USPRAWIEDLIWIENIA
Adam i Chrystus*
5 13 Bo i przed Prawem grzech był na świecie, grzechu się jednak nie poczytuje, gdy nie ma Prawa. 14 A przecież śmierć rozpanoszyła się od Adama do Mojżesza nawet nad tymi, którzy nie zgrzeszyli* przestępstwem na wzór Adama. On to jest typem* Tego, który miał przyjść. 15 * Ale nie tak samo ma się rzecz z przestępstwem jak z darem łaski. Jeżeli bowiem przestępstwo jednego sprowadziło na wszystkich* śmierć, to o ileż obficiej spłynęła na nich wszystkich łaska i dar Boży, łaskawie udzielony przez jednego Człowieka, Jezusa Chrystusa. 16 I nie tak samo ma się rzecz z tym darem jak i ze [skutkiem grzechu, spowodowanym przez] jednego grzeszącego. Gdy bowiem jeden tylko grzech przynosi wyrok potępiający, to łaska przynosi usprawiedliwienie ze wszystkich grzechów. 17 Jeżeli bowiem przez przestępstwo jednego śmierć zakrólowała z powodu jego jednego, o ileż bardziej ci, którzy otrzymują obfitość łaski i daru sprawiedliwości, królować będą w życiu z powodu Jednego - Jezusa Chrystusa. 18 A zatem, jak przestępstwo jednego sprowadziło na wszystkich ludzi wyrok potępiający, tak czyn sprawiedliwy Jednego sprowadza na wszystkich ludzi usprawiedliwienie dające życie. 19 Albowiem jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wszyscy stali się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo Jednego wszyscy staną się sprawiedliwymi*. 20 Natomiast Prawo weszło, niestety, po to, by przestępstwo jeszcze bardziej się wzmogło. Gdzie jednak wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska*,


Przypisy

5,12 - (Rz 5,12-21) - Argumentacja Apostoła opiera się na znamiennej głównie dla niego typologii Adam - Chrystus: praojciec według ciała, z którym wszyscy są powiązani przez solidarność upadłej natury, i Głowa odkupionej ludzkości. Dawca Bożego życia, darzący solidarnością łaski.
5,14 - "Którzy nie zgrzeszyli" - mowa nie o grzechu materialnym dzieci, lecz o ponoszeniu następstw grzechu przez tych, którzy formalnego zakazu Bożego, jak Adam (Rdz 2,17; Rdz 3,11), nie przekroczyli, skoro innych pozytywnych praw Bożych jeszcze nie było; "typem" - oczywiście biblijnym, tzn. zapowiedzią, w tym wypadku Chrystusa.
5,15 - (Rz 5,15-19) - Łaska Chrystusa bogaciej obdarzyła ludzkość aniżeli grzech ją zubożył.; "Wszystkich" tu i "wszyscy" w w. 19 - dosł. "wielu" - semicki sposób wyrażania się.
5,19 - Tekst klasyczny dla nauki o istocie grzechu: jest nim nieposłuszeństwo wobec Boga. Odkupieni zawdzięczają swe usprawiedliwienie solidarności z posłuszeństwem Jezusa Chrystusa.
5,20 - Prawo, z dopustu Bożego, swymi zakazami i przykazaniami dając poznanie grzechu, a nie udzielając mocy do ich wykonania, pogrążyło ludzkość w jeszcze większej otchłani grzechowej po to, by przekonawszy się o własnej słabości, z tym większą ufnością i miłością przyjęła ona ofiarowaną sobie łaskę. Por. Rz 3,20; Rz 7,7.

Zobacz rozdział