9 ²⁰ Człowiecze! Kimże ty jesteś, byś mógł się spierać z Bogiem? Czyż może naczynie gliniane zapytać tego, kto je ulepił: «Dlaczego mnie takim uczyniłeś?»* ²¹ Czyż garncarz nie ma mocy nad gliną i nie może z tej samej zaprawy zrobić jednego naczynia ozdobnego, drugiego zaś na użytek niezaszczytny? ²² Jeżeli więc Bóg, chcąc okazać swój gniew i dać poznać swoją potęgę, znosił z wielką cierpliwością naczynia [zasługujące] na gniew, gotowe na zagładę, ²³ i żeby dać poznać bogactwo swojej chwały względem naczyń [objętych] zmiłowaniem, które już wprzód przygotował ku chwale, ²⁴ względem nas, których powołał nie tylko spośród Żydów, ale i spośród pogan...?* ²⁵ Mówi o tym u Ozeasza*: Nazwę "lud nie mój" - ludem moim, i "nie umiłowaną" - umiłowaną. ²⁶ I stanie się: w miejscu, gdzie im powiedziano: «Wy nie jesteście ludem moim», tam nazywać ich będą synami Boga żywego. ²⁷ O Izraelu zaś głosi Izajasz*: Choćby liczba synów Izraela była jak piasek morski, tylko Reszta będzie zbawiona. ²⁸ Bo Pan wypełni na ziemi swoje słowo skutecznie i bez zwłoki. ²⁹ Jak to też Izajasz przepowiedział: Gdyby Pan Zastępów nie zostawił nam potomstwa, stalibyśmy się jak Sodoma i bylibyśmy podobni do Gomory*. ³⁰ Cóż więc powiemy? To, że poganie nie zabiegając o usprawiedliwienie, osiągnęli usprawiedliwienie, mianowicie usprawiedliwienie z wiary, ³¹ a Izrael, który zabiegał o Prawo usprawiedliwiające, do celu Prawa nie doszedł. ³² * Dlaczego? Ponieważ zabiegał o usprawiedliwienie nie z wiary, lecz - jakby to było możliwe - z uczynków. Potknęli się o kamień obrazy, ³³ jak jest napisane: Oto kładę na Syjonie kamień obrazy i skałę zgorszenia, a kto wierzy w niego, nie będzie zawstydzony.