2 Kor 1,2

Łaska wam i pokój od Boga , Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa!

2 Kor 1,3

Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy,

2 Kor 1,4

Ten, który nas pociesza w każdym naszym utrapieniu, byśmy sami mogli pocieszać tych, co są w jakiejkolwiek udręce, pociechą, której doznajemy od Boga .

2 Kor 1,9

Lecz właśnie w samym sobie znaleźliśmy wyrok śmierci: aby nie ufać sobie samemu, lecz Bogu , który wskrzesza umarłych.

2 Kor 1,12

Chlubą bowiem jest dla nas świadectwo naszego sumienia, bo w prostocie serca i szczerości wobec Boga , a nie według mądrości doczesnej, lecz według łaski Bożej postępowaliśmy na świecie, szczególnie względem was.

2 Kor 1,18

Bóg mi świadkiem, że w tym, co do was mówię, nie ma równocześnie "tak" i "nie".

2 Kor 1,20

Albowiem ile tylko obietnic Bożych*, wszystkie są "tak" w Nim. Dlatego też przez Niego wypowiada się nasze "Amen" Bogu na chwałę.

2 Kor 1,21

Tym zaś, który umacnia nas wespół z wami w Chrystusie, i który nas namaścił, jest Bóg .

2 Kor 1,23

A ja wzywam Boga na świadka mojej duszy, iż tylko aby was oszczędzić, nie przybyłem do Koryntu.

2 Kor 2,14

Lecz Bogu niech będą dzięki za to, że pozwala nam zawsze zwyciężać w Chrystusie i roznosić po wszystkich miejscach woń* Jego poznania.

2 Kor 2,15

Jesteśmy bowiem miłą Bogu wonnością Chrystusa zarówno dla tych, którzy dostępują zbawienia, jak i dla tych, którzy idą na zatracenie;

2 Kor 2,17

Nie jesteśmy bowiem jak wielu, którzy kupczą słowem Bożym*, lecz ze szczerości, jak od Boga mówimy w Chrystusie przed Bogiem .

2 Kor 3,3

Powszechnie o was wiadomo, żeście listem Chrystusowym dzięki naszemu posługiwaniu, listem napisanym nie atramentem, lecz Duchem Boga żywego; nie na kamiennych tablicach, lecz na żywych tablicach serc*.

2 Kor 3,4

A dzięki Chrystusowi taką ufność w Bogu pokładamy.

2 Kor 3,5

Nie żebyśmy uważali, że jesteśmy w stanie pomyśleć coś sami z siebie, lecz [wiemy, że] ta możność nasza jest z Boga *.

2 Kor 4,2

Unikamy postępowania ukrywającego sprawy hańbiące*, nie uciekamy się do żadnych podstępów ani nie fałszujemy słowa Bożego, lecz okazywaniem prawdy przedstawiamy siebie samych w obliczu Boga osądowi sumienia każdego człowieka.

2 Kor 4,4

dla niewiernych, których umysły zaślepił bóg tego świata*, aby nie olśnił ich blask Ewangelii chwały Chrystusa, który jest obrazem Boga *.

2 Kor 4,6

Albowiem Bóg , Ten, który rozkazał ciemnościom, by zajaśniały światłem*, zabłysnął w naszych sercach, by olśnić nas jasnością poznania chwały Bożej na obliczu Chrystusa.

2 Kor 4,7

Przechowujemy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas.

2 Kor 5,1

Wiemy bowiem, że jeśli nawet zniszczeje nasz przybytek doczesnego zamieszkania, będziemy mieli mieszkanie od Boga , dom nie ręką uczyniony, lecz wiecznie trwały w niebie.

2 Kor 5,5

A Bóg , który nas do tego przeznaczył, dał nam Ducha jako zadatek*.

2 Kor 5,11

Tak więc przejęci bojaźnią Pana przekonujemy ludzi, wobec Boga zaś wszystko w nas odkryte. Mam zresztą nadzieję, że i dla waszych sumień nie ma w nas nic zakrytego.

2 Kor 5,13

Jeśli bowiem odchodzimy od zmysłów - to ze względu na Boga , jeżeli przytomni jesteśmy - to ze względu na was*.

2 Kor 5,18

Wszystko zaś to pochodzi od Boga , który pojednał nas z sobą przez Chrystusa i zlecił na posługę jednania.

2 Kor 5,19

Albowiem w Chrystusie Bóg jednał z sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów, nam zaś przekazując słowo jednania.

2 Kor 5,20

Tak więc w imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem !

2 Kor 6,4

* okazujemy się sługami Boga przez wszystko: przez wielką cierpliwość, wśród utrapień, przeciwności i ucisków,

2 Kor 6,16

Co wreszcie łączy świątynię Boga z bożkami? Bo my jesteśmy świątynią Boga żywego - według tego, co mówi Bóg :* Zamieszkam z nimi i będę chodził wśród nich, i będę ich Bogiem , a oni będą moim ludem.

2 Kor 7,6

Lecz Pocieszyciel pokornych, Bóg , podniósł i nas na duchu przybyciem Tytusa*.

2 Kor 7,10

Bo smutek, który jest z Boga , dokonuje nawrócenia ku zbawieniu, którego się [potem] nie żałuje, smutek zaś tego świata sprawia śmierć.