2 Krn 6,16

Więc i teraz, o Panie, Boże Izraela, dotrzymaj słowa Twemu słudze, memu ojcu Dawidowi, jak mu przyrzekłeś, mówiąc: "Nie będzie ci odjęty potomek wobec Mnie na tronie Izraela, jeśli tylko twoi synowie strzec będą swej drogi, postępując wobec Mnie tak, jak ty wobec Mnie postępowałeś".

2 Krn 10,15

Król więc nie wysłuchał ludu, gdyż to wydarzenie dokonało się z woli Bożej , aby Pan spełnił swą groźbę, którą wypowiedział przez Achiasza z Szilo do Jeroboama, syna Nebata.

2 Krn 15,1

A duch Boży spoczął na Azariaszu, synu Odeda.

2 Krn 23,3

Całe to zgromadzenie zawarło układ z królem w świątyni Bożej . Wtedy rzekł im [Jojada]: «Oto syn króla. Niech króluje, jak zapowiedział Pan o potomkach Dawida.

2 Krn 24,7

Bezbożna bowiem Atalia i jej synowie włamali się do świątyni Bożej i wszystkie przedmioty Świątyni Pańskiej uczynili własnością Baalów».

2 Krn 24,20

Wtedy duch Boży zstąpił na Zachariasza, syna kapłana Jojady, który stanął przed ludem i rzekł: «Tak mówi Bóg: Dlaczego przekraczacie przykazania Pańskie? Dlatego się wam nie szczęści! Ponieważ opuściliście Pana i On was opuści».

2 Krn 24,27

O jego zaś synach , wielkości podatku* i odbudowie świątyni Bożego domu napisano w Komentarzu do Księgi Królów. A syn jego, Amazjasz, został w jego miejsce królem.

2 Krn 25,7

Wszedł wówczas do niego mąż Boży mówiąc: «Królu, niech nie wyrusza z tobą wojsko Izraela, bo Pan nie jest z Izraelem ani z żadnym z synów Efraima.

2 Krn 33,7

I posąg rzeźbiony, który kazał wykonać, postawił w świątyni Bożej , o której Bóg powiedział do Dawida i do syna jego Salomona: «W świątyni tej i w Jeruzalem, które wybrałem ze wszystkich pokoleń Izraela, kładę moje Imię na wieki.