2 Sm 1,14

Powiedział do niego Dawid: «Jak to ? Nie bałeś się podnieść ręki, by zabić pomazańca Pańskiego?»

2 Sm 2,26

Stąd wołał Abner do Joaba, tłumacząc mu: «Czy miecz będzie nieustannie pożerał? Czy nie zdajesz sobie sprawy, że gorzkie będą tego skutki? Kiedyż wreszcie powiesz ludowi, że winni odstąpić od ścigania swych braci?»

2 Sm 3,12

Abner wysłał posłów do Dawida, <do Hebronu>, aby mu oświadczyli: «Czyj to kraj?», chcąc powiedzieć : Zechciej zawrzeć ze mną przymierze, a wtedy pomogę ci w tym , by cały Izrael ku tobie się zwrócił.

2 Sm 3,28

Gdy Dawid otrzymał o tym wiadomość, powiedział : «Ani ja, ani moje królestwo nie ma winy przed Panem za krew Abnera, syna Nera.

2 Sm 3,38

Król powiedział również do sług swoich: «Czy wy nie wiecie, że zginął dzisiaj wódz, i to znaczny w Izraelu?

2 Sm 5,8

Dawid w tym dniu powiedział : «Ktokolwiek pokona Jebusytów, zdobywając przejście podziemne*, oraz ślepych i kulawych nienawistnych dla duszy Dawida... [ ten będzie wodzem]». Stąd pochodzi powiedzenie : «Ślepiec i kulawy nie wejdą do wnętrza domu».

2 Sm 6,20

Wrócił Dawid, aby wnieść błogosławieństwo do swego domu. Wyszła ku niemu Mikal, córka Saula, i powiedziała : «O, jak to wsławił się dzisiaj król izraelski, który się obnażył na oczach niewolnic sług swoich, tak jak się pokazać może ktoś niepoważny».

2 Sm 7,20

Cóż więcej może powiedzieć do Ciebie Dawid? Ty sam znasz swego sługę, Panie mój, Boże.

2 Sm 7,29

racz teraz pobłogosławić dom swojego sługi, aby trwał przed Tobą na wieki, boś Ty , mój Panie, Boże, to powiedział , a dzięki Twojemu błogosławieństwu dom Twojego sługi będzie błogosławiony na wieki».

2 Sm 9,7

Powiedział mu Dawid: «Nie lękaj się, bo gorąco pragnę okazać ci miłosierdzie ze względu na twojego ojca, Jonatana. Każę ci zwrócić wszystkie dobra twojego przodka Saula, sam zaś zawsze będziesz miał u mnie utrzymanie».

2 Sm 11,3

Dawid zasięgnął wiadomości o tej kobiecie. Powiedziano mu: « To jest Batszeba, córka Eliama, żona Uriasza Chetyty».

2 Sm 11,25

Dawid oznajmił posłańcowi: «Tak powiesz Joabowi: "Nie trap się tym , co się stało. Miecz dosięga raz tego , raz innego. Bądź wytrwały w walce przeciwko miastu i zniszcz je!" Ty sam dodaj mu odwagi!»

2 Sm 12,1

Pan posłał do Dawida [proroka] Natana. Ten przybył do niego i powiedział : «W pewnym mieście było dwóch ludzi, jeden był bogaczem, a drugi biedakiem.

2 Sm 12,5

Dawid oburzył się bardzo na tego człowieka i powiedział do Natana: «Na życie Pana, człowiek, który tego dokonał, jest winien śmierci.

2 Sm 12,18

W siódmym dniu dziecko zmarło. Słudzy Dawida obawiali się powiadomić go, że dziecko umarło. Twierdzili: «Jeżeli, gdy dziecko jeszcze żyło, przemawialiśmy do niego, a głosu naszego nie usłuchał, to jak możemy mu powiedzieć , że chłopiec umarł? Może uczynić [sobie] coś złego».

2 Sm 12,21

Słudzy na to mu powiedzieli : «Co ma znaczyć twój sposób postępowania? Gdy dziecko żyło - płakałeś, lecz gdy zmarło - powstałeś i posiliłeś się».

2 Sm 13,5

Jonadab mu odpowiedział: «Połóż się do łóżka i udaj chorego. Gdy przyjdzie twój ojciec, by cię odwiedzić, powiesz mu: Pozwól, by przyszła moja siostra Tamar i podała mi jeść, niechby przygotowała na moich oczach coś do zjedzenia tak, bym to widział. Wtedy przyjąłbym posiłek z jej ręki».

2 Sm 13,26

Absalom powiedział : «Jeśli nie, to może by z nami poszedł mój brat, Amnon». Król mu odpowiedział: «Po cóż miałby iść z tobą?»

2 Sm 13,28

Dał zaś Absalom swoim sługom takie polecenie: «Uważajcie! Gdy Amnon rozweseli serce winem, a ja powiem wam: "Uderzcie na Amnona!", wtedy zabijecie go. Nie bójcie się, gdyż ja wam to rozkazuję. Bądźcie mężni i sprawcie się dzielnie!»

2 Sm 14,3

Udasz się do króla i powiesz mu te słowa». I pouczył ją Joab, co ma mówić.

2 Sm 14,15

A jeśli teraz przybyłam, by mówić o tym panu memu, królowi, to dlatego, że nastraszyli mię ludzie. Twoja służebnica powiedziała sobie: Przemówię do króla, może król uczyni, co mu powie jego służebnica.

2 Sm 14,22

Joab padł twarzą na ziemię i oddał pokłon, błogosławiąc króla. Joab zawołał: «Dziś poznaje sługa twój, że darzysz mnie życzliwością, o panie mój, królu! Król bowiem wykonał to , co jego sługa powiedział ».

2 Sm 15,25

Król powiedział Sadokowi: «Zanieś z powrotem Arkę Bożą do miasta! Jeżeli Pan będzie mnie darzył życzliwością, to przywróci mię, tak że znów będę mógł ją zobaczyć razem z przybytkiem,

2 Sm 16,4

Król powiedział do Siby: «Oto twoje jest wszystko, co należało do Meribbaala». Odrzekł Siba: «Oddaję ci pokłon, obyś darzył mnie życzliwością, panie mój, królu!»

2 Sm 16,10

Król odpowiedział: «Co ja mam z wami zrobić, synowie Serui? Jeżeli on przeklina, to dlatego, że Pan mu powiedział : "Przeklinaj Dawida!" Któż w takim razie może mówić: "Czemu to robisz?"»

2 Sm 17,6

Gdy Chuszaj przybył do Absaloma, Absalom mu powiedział : «Taką a taką radę dał Achitofel. Czy mamy zrobić to , co on mówi? Jeżeli nie - powiedz!»

2 Sm 18,25

Strażnik wołając przekazał królowi tę wiadomość. Król powiedział : «Jeżeli jest sam, to przynosi dobrą nowinę!» Gdy ten zbliżał się coraz bardziej

2 Sm 18,26

strażnik zauważył drugiego biegnącego człowieka. Krzyknął w stronę odźwiernego: «Jakiś człowiek biegnie samotnie». Powiedział król: « Ten również z dobrą nowiną».

2 Sm 18,31

Właśnie przybył Kuszyta. Kuszyta powiedział : «Niech się raduje pan mój, król, dobrą nowiną. Właśnie dziś Pan wymierzył ci sprawiedliwość [uwalniając cię ] z ręki wszystkich, którzy powstali przeciw tobie».

2 Sm 19,14

Powiedzcie też do Amasy: Czyż nie jesteś kością i ciałem moim? Niech mi Bóg to uczyni i tamto dorzuci*, jeżeli ty nie będziesz u mnie na zawsze wodzem zamiast Joaba».