Dn 2,2

Rozkazał więc przywołać wykładaczy snów, wróżbitów, czarnoksiężników i Chaldejczyków*, by powiedzieli królowi, jakie miał sny; ci zaś przyszli i stanęli przed królem.

Dn 2,3

Król powiedział do nich: «Miałem sen i ducha mojego ogarnął niepokój; chciałem ten sen zrozumieć».

Dn 2,47

Następnie zwrócił się król do Daniela i powiedział : «Wasz Bóg jest naprawdę Bogiem bogów, Panem królów, który wyjawia tajemnice, ponieważ zdołałeś wyjawić tę tajemnicę».

Dn 3,95

Nabuchodonozor powiedział na to : «Niech będzie błogosławiony Bóg Szadraka, Meszaka i Abed-Nega, który posłał swego anioła, by uratował swoje sługi. W Nim pokładali swą ufność i przekroczyli nakaz królewski, oddając swe ciała, aby nie oddawać czci ani pokłonu innemu bogu poza Nim.

Dn 4,27

król odezwał się i powiedział : «Czy nie jest to wielki Babilon*, który ja zbudowałem jako siedzibę królewską siłą mojej potęgi i chwałą mojego majestatu?»

Dn 6,6

Ludzie ci powiedzieli : «Nie znajdziemy żadnego zarzutu przeciw Danielowi, jeśli nie wysuniemy przeciw niemu oskarżenia [wziętego] z kultu jego Boga».

Dn 7,23

Powiedział tak: "Czwarta bestia - to czwarte królestwo, które będzie na ziemi, różne od wszystkich królestw; pochłonie ono całą ziemię, podepce ją i zetrze.

Dn 8,19

i powiedział : "Oto oznajmię ci , co ma nastąpić przy końcu gniewu, bo widzenie* dotyczy końca czasów.

Dn 9,22

Przybył, rozmawiał ze mną i powiedział : "Danielu, wyszedłem teraz, by ci dać całkowite zrozumienie.

Dn 12,6

Powiedziałem do męża ubranego w lniane szaty i znajdującego się nad wodami rzeki: «Jak długo jeszcze do końca tych przedziwnych rzeczy?»

Dn 12,8

Ja wprawdzie usłyszałem, lecz nie zrozumiałem; powiedziałem więc: «Panie, jaki będzie ostateczny koniec tego ?»

Dn 13,5

W tym roku wybrano spośród ludu dwóch starców na sędziów*. Należeli oni do tych , o których powiedział Pan: «Wyszła nieprawość spośród sędziów-starców z Babilonu, którzy uchodzili tylko za kierowników narodu*».

Dn 13,18

Uczyniły, jak powiedziała , i zamknąwszy drzwi ogrodu, wyszły bocznymi drzwiami, by przynieść to , co im rozkazano. Nie dostrzegły zaś starców, ponieważ się ukryli.

Dn 13,22

Westchnęła Zuzanna i powiedziała : «Jestem w trudnym ze wszystkich stron położeniu. Jeżeli to uczynię, zasługuję na śmierć; jeżeli zaś nie uczynię, nie ujdę waszych rąk.

Dn 13,50

Cały lud powrócił śpiesznie. Starsi zaś powiedzieli : «Usiądź tu wśród nas i wyjaśnij nam, bo tobie dał Bóg przywilej starszeństwa».

Dn 13,56

Odesławszy go rozkazał przyprowadzić drugiego i powiedział do niego: «Potomku kananejski a nie judzki, piękność sprowadziła cię na bezdroża, a żądza uczyniła twe serce przewrotnym.

Dn 13,59

Wtedy Daniel powiedział do niego: «Dobrze! Skłamałeś i ty na swoją własną zgubę. Czeka bowiem anioł Boży z mieczem w ręku, by rozciąć cię na dwoje, by was wytępić».

Dn 14,8

Rozgniewany król wezwał swych kapłanów i powiedział do nich: «Jeśli mi nie powiecie , kto zjada te ofiary, umrzecie. Jeśli zaś udowodnicie, że Bel je zjada, umrze Daniel, bo zbluźnił Belowi».

Dn 14,11

Kapłani Bela powiedzieli : «Oto my odchodzimy, ty zaś, królu, przygotuj pożywienie, zmieszaj wino i postaw. Następnie zamknij drzwi i opieczętuj swym sygnetem. Gdy przyjdziesz rano i nie stwierdzisz, że Bel spożył wszystko, umrzemy my, w przeciwnym zaś razie niech umrze Daniel, który nas oczernił».

Dn 14,24

Król zaś powiedział do Daniela: «Nie możesz już powiedzieć , że to nie jest bóg żyjący»; i oddawał mu pokłon.

Dn 14,26

I powiedział król: «Daję ci je».

Dn 14,38

Daniel zaś powiedział : «Boże, pamiętałeś o mnie i nie opuściłeś tych , którzy Cię kochają».