Rdz 32,33

Dlatego Izraelici nie jadają po dzień dzisiejszy ścięgna, które jest w stawie biodrowym, gdyż Jakub został porażony w staw biodrowy, w to właśnie ścięgno.

Rdz 34,7

Tymczasem synowie Jakuba wrócili z pola. I gdy się dowiedzieli, ogarnął ich smutek, a zarazem bardzo się rozgniewali, że popełniono czyn, który u Izraelitów uchodził za zbrodnię: zgwałcono córkę Jakuba, co było niegodziwością.

Rdz 36,31

Oto królowie, którzy panowali w kraju Edom, zanim Izraelici mieli króla.

Wj 1,12

Ale im bardziej go uciskano, tym bardziej się rozmnażał i rozrastał, co jeszcze potęgowało wstręt do Izraelitów .

Wj 2,23

Po długim czasie umarł król egipski; Izraelici narzekali na swoją ciężką pracę i jęczeli, a narzekanie na ciężką pracę dochodziło do Boga.

Wj 2,25

Spojrzał Bóg na Izraelitów i ulitował się nad nimi*.

Wj 3,9

Teraz oto doszło wołanie Izraelitów do Mnie, bo też naocznie przekonałem się o cierpieniach, jakie im zadają Egipcjanie.

Wj 3,10

Idź przeto teraz, oto posyłam cię do faraona, i wyprowadź mój lud, Izraelitów , z Egiptu».

Wj 3,11

A Mojżesz odrzekł Bogu: «Kimże jestem, bym miał iść do faraona i wyprowadzić Izraelitów z Egiptu?»

Wj 3,13

Mojżesz zaś rzekł Bogu: «Oto pójdę do Izraelitów i powiem im: Bóg ojców naszych posłał mię do was. Lecz gdy oni mnie zapytają, jakie jest Jego imię, to cóż im mam powiedzieć?»

Wj 3,15

Mówił dalej Bóg do Mojżesza: «Tak powiesz Izraelitom : "JESTEM, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba posłał mnie do was. To jest imię moje na wieki i to jest moje zawołanie na najdalsze pokolenia.

Wj 4,29

Poszli więc Mojżesz i Aaron. A gdy zebrali całą starszyznę Izraelitów ,

Wj 4,31

I uwierzył lud, gdy słyszał, że Pan nawiedził Izraelitów i wejrzał na ich ucisk. A uklęknąwszy, oddali pokłon.

Wj 5,14

Bito pisarzy spośród Izraelitów , których dozorcy robót faraona ustanowili nad nimi, mówiąc: «Czemu nie wykonaliście powinności waszej i nie dostarczyliście cegieł ani wczoraj, ani dzisiaj w tej mierze jak poprzednio?»

Wj 5,15

Pisarze zaś spośród Izraelitów przybyli do faraona i narzekali mówiąc: «Czemu w ten sposób postępujesz z twoimi sługami?

Wj 5,19

Położenie pisarzy Izraelitów stało się rozpaczliwe z powodu rozkazu: «Nie umniejszajcie nic z dziennego wyrobu cegieł».

Wj 6,5

Ja także usłyszałem jęk Izraelitów , których Egipcjanie obciążyli robotami, i wspomniałem na moje przymierze.

Wj 6,9

Mojżesz oznajmił te słowa Izraelitom , którzy nie chcieli ich słuchać z powodu udręki ducha i z powodu ciężkich robót.

Wj 6,11

«Idź i powiedz faraonowi, królowi egipskiemu, aby wypuścił Izraelitów ze swego kraju».

Wj 6,12

Mojżesz wymawiał się przed Panem mówiąc: «Jeśli Izraelici nie chcą mię słuchać, jakże faraon będzie słuchał mnie, któremu mówienie sprawia trudność?»*

Wj 6,13

Pan powiedział do Mojżesza i Aarona i dał im rozkaz dla Izraelitów i dla faraona, króla egipskiego, aby pozwolił wyjść Izraelitom z ziemi egipskiej.

Wj 6,27

To oni przemawiali do faraona, króla egipskiego, i wyprowadzili* Izraelitów z Egiptu: oni, Mojżesz i Aaron.

Wj 7,2

Ty powiesz mu wszystko, co ci rozkażę, a Aaron, brat twój, będzie przemawiał do faraona, ażeby wypuścił Izraelitów ze swego kraju,

Wj 7,5

I poznają Egipcjanie, że Ja jestem Pan, gdy wyciągnę rękę przeciw Egiptowi i wyprowadzę z pośrodka nich Izraelitów ».

Wj 9,4

Lecz Pan oddzieli bydło Izraelitów od bydła Egipcjan. Z izraelskiego nic nie zginie».

Wj 9,6

I nazajutrz Pan uczynił to, że wyginęło wszelkie bydło Egipcjan, a z bydła Izraelitów nic nie zginęło.

Wj 9,26

Tylko w ziemi Goszen, gdzie byli Izraelici , nie było gradu.

Wj 9,35

I pozostało tak uparte serce faraona, że nie wypuścił Izraelitów , jak to zapowiedział Pan przez Mojżesza.

Wj 10,20

Ale Pan uczynił upartym serce faraona, i nie wypuścił [on] Izraelitów .

Wj 10,23

Jeden drugiego nie widział i nikt nie mógł wstać z miejsca swego przez trzy dni. Ale Izraelici wszyscy mieli światło w swoich mieszkaniach.