Jl 1,16

Czyż na naszych oczach nie znika żywność, a z domu Boga naszego - radość i wesele?

Jl 1,18

Jakże ryczy bydło i błąkają się stada wołów, bo nie mają pastwisk; nawet i trzody owiec dotknęła klęska.

Jl 2,2

Dzień ciemności i mroku, dzień obłoku i mgły. Jak zorza poranna rozciąga się po górach lud wielki a mocny, któremu równego nie było od początku i nie będzie po nim nigdy aż do lat przyszłych pokoleń*.

Jl 2,3

Przed nim ogień* pożerający, a za nim płomień palący; ziemia ta jest przed nim jak ogród Eden*, lecz po nim będzie pustym stepem i przed nim nikt nie ujdzie.

Jl 2,6

Przed nim narody lęk odczuwać będą, wszystkie twarze pobledną.

Jl 2,7

Jak bohaterowie pobiegną do szturmu, jak mężowie waleczni wdrapią się na mury, każdy z nich pójdzie swą drogą, a ze ścieżek swoich nie zstąpią.

Jl 2,8

Jeden drugiego nie przyciśnie, każdy pójdzie swoim szlakiem. I choć na oręż natrafią, ran nie odniosą*.

Jl 2,10

Przed nim drży ziemia, niebiosa się trzęsą, słońce i księżyc ulegają zaćmieniu, a gwiazdy tracą swą jasność*.

Jl 2,13

Rozdzierajcie jednak serca wasze, a nie szaty! Nawróćcie się do Pana Boga waszego! On bowiem jest łaskawy, miłosierny, nieskory do gniewu i wielki w łaskawości, a lituje się na widok niedoli*.

Jl 2,17

Między przedsionkiem a ołtarzem niechaj płaczą kapłani, słudzy Pańscy! Niech mówią: «Przepuść, Panie, ludowi Twojemu i nie daj dziedzictwa swego na pohańbienie, aby poganie nie zapanowali* nad nami . Czemuż mówić mają między narodami: Gdzież jest ich Bóg?»

Jl 2,19

Odpowiedział Pan i rzekł swojemu ludowi: «Oto Ja wam posyłam zboże i moszcz, i oliwę, i nasyćcie się nimi , i nie wydam was więcej na pohańbienie między poganami.

Jl 2,20

Tego [nieprzyjaciela], co przychodzi z północy*, oddalę od was, wypędzę go do ziemi suchej i spustoszonej; przednia jego straż obróci się ku morzu wschodniemu, a tylna jego straż ku morzu zachodniemu*; i pozostanie po nim zaduch, i pozostanie zgnilizna, bo bardzo hardo sobie poczynał».

Jl 2,21

Nie lękaj się, ziemio! Raduj się i wesel, bo wielkie rzeczy uczynił Pan.

Jl 2,22

Nie lękajcie się, polne zwierzęta, bo zielenią pokryło się pastwisko na stepie, bo drzewa [znów] rodzą owoce, drzewo figowe i krzew winny plon przynoszą.

Jl 2,26

Wówczas naprawdę będziecie mogli najeść się do sytości i chwalić będziecie imię Pana Boga waszego, który uczynił wam dziwne rzeczy, a lud mój nigdy nie będzie pohańbiony.

Jl 2,27

«I poznacie, że wśród Izraela Ja jestem, że jestem Pan, Bóg wasz, a nie ma innego. Lud mój nie zazna więcej zawstydzenia*.

Jl 4,2

zgromadzę też wszystkie narody i zaprowadzę je na Dolinę Joszafat*, i tam sąd nad nimi odbędę w sprawie mojego ludu i dziedzictwa mego Izraela, które wśród narodów rozproszyli, a podzielili moją ziemię;

Jl 4,17

«I poznacie, że Ja jestem Pan, Bóg wasz, co mieszkam na Syjonie, górze mojej świętej; a tak Jeruzalem będzie święte i przez nie już obcy nie będą przechodzić»*.

Jl 4,21

«Pomszczę ich krew, nie pozostawię bez kary». A Pan zamieszka na Syjonie*.