Mdr 1,2

Daje się bowiem znaleźć tym, co Go nie wystawiają na próbę, objawia się takim, którym nie brak wiary w Niego .

Mdr 1,4

Mądrość nie wejdzie w duszę przewrotną, nie zamieszka w ciele zaprzedanym grzechowi.

Mdr 1,6

Mądrość bowiem jest duchem miłującym ludzi*, ale bluźniercy z powodu jego warg nie zostawi bez kary: ponieważ Bóg świadkiem jego nerek, prawdziwym stróżem jego serca, Tym, który słyszy mowę jego języka.

Mdr 1,8

Zatem się nie ukryje, kto mówi niegodziwie, i nie ominie go karząca sprawiedliwość.

Mdr 1,10

Czujne* bowiem ucho nasłuchuje wszystkiego i pomruk szemrania nie pozostanie w ukryciu.

Mdr 1,11

Strzeżcie się więc próżnego szemrania, powściągajcie język od złej mowy: bo i skryte słowo nie jest bez następstwa, a usta kłamliwe zabijają duszę.

Mdr 1,12

Nie dążcie do śmierci przez swe błędne życie, nie gotujcie sobie zguby własnymi rękami!

Mdr 1,13

Bo śmierci Bóg nie uczynił* i nie cieszy się ze zguby żyjących.

Mdr 1,14

Stworzył bowiem wszystko po to, aby było, i byty tego świata niosą zdrowie: nie ma w nich śmiercionośnego jadu ani władania Otchłani na tej ziemi*.

Mdr 1,15

Bo sprawiedliwość nie podlega śmierci*.

Mdr 1,16

Bezbożni zaś ściągają ją na siebie słowem i czynem, usychają, uważając ją za przyjaciółkę, i zawierają z nią przymierze, zasługują bowiem na to, aby być jej działem.

Mdr 2,1

Mylnie rozumując, mówili sobie: «Nasze życie jest krótkie i smutne. Nie ma lekarstwa na śmierć człowieczą, nie znamy nikogo, kto by wrócił z Otchłani.

Mdr 2,2

Urodziliśmy się niespodzianie i potem będziemy, jakby nas nigdy nie było. Dech w nozdrzach naszych jak dym, myśl jak iskierka z uderzeń serca naszego*:

Mdr 2,4

Imię nasze pójdzie z czasem w niepamięć i nikt nie wspomni naszych poczynań. Przeminie życie nasze jakby ślad obłoku i rozwieje się jak mgła, ścigana promieniami słońca i żarem jego przybita.

Mdr 2,5

Czas nasz jak cień przemija, śmierć nasza nie zna odwrotu: pieczęć przyłożono, i nikt nie powraca.

Mdr 2,7

Upijmy się winem wybornym i wonnościami i niech nam nie ujdą wiosenne kwiaty:

Mdr 2,9

Nikogo z nas braknąć nie może w swawoli, wszędzie zostawmy ślady uciechy: bo to nasz dział, nasze dziedzictwo!

Mdr 2,10

Udręczmy sprawiedliwego biedaka, nie oszczędźmy wdowy ani wiekowej siwizny starca nie uczcijmy!

Mdr 2,18

Bo jeśli sprawiedliwy jest synem Bożym, Bóg ujmie się za nim i wyrwie go z ręki przeciwników*.

Mdr 2,22

Nie pojęli tajemnic Bożych, nie spodziewali się nagrody za prawość i nie docenili odpłaty dusz czystych.

Mdr 2,24

A śmierć weszła na świat przez zawiść diabła* i doświadczają jej ci, którzy do niego należą.

Mdr 3,1

A dusze sprawiedliwych są w ręku Boga i nie dosięgnie ich męka*.

Mdr 3,8

Będą sądzić ludy, zapanują nad narodami, a Pan królować będzie nad nimi na wieki.

Mdr 3,9

Ci, którzy Mu zaufali, zrozumieją prawdę, wierni w miłości* będą przy Nim trwali: łaska bowiem i miłosierdzie dla Jego wybranych*.

Mdr 3,13

Błogosławiona niepłodna, ale nieskalana*, która nie zaznała współżycia w łożu, w czas nawiedzenia dusz wyda plon.

Mdr 3,14

I eunuch, co nie skalał swych rąk nieprawością ani nic złego nie myślał przeciw Bogu: za wierność otrzyma łaskę szczególną i dział pełen radości w Świątyni Pańskiej*.

Mdr 3,15

Wspaniałe są owoce dobrych wysiłków, a korzeń mądrości nie usycha.

Mdr 3,16

A dzieci cudzołożników* nie osiągną celu, zniknie potomstwo nieprawego łoża.

Mdr 4,3

A rozplenione mnóstwo bezbożnych nie odniesie korzyści; z cudzołożnych odrośli wyrosłe - nie zapuści korzeni głęboko ani nie założy podwaliny niezawodnej.

Mdr 4,4

Jeśli nawet do czasu rozwinie gałęzie - wstrząśnie nim wiatr, bo słabo utwierdzone, i wyrwie z korzeniami wichura.