Ps 1,1

Szczęśliwy mąż, który nie idzie za radą występnych, nie wchodzi na drogę grzeszników i nie siada w kole szyderców*,

Ps 1,3

Jest on jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą, które wydaje owoc w swoim czasie, a liście jego nie więdną: co uczyni, pomyślnie wypada.

Ps 1,4

Nie tak występni, nie tak: są oni jak plewa, którą wiatr rozmiata.

Ps 1,5

Toteż występni nie ostoją się na sądzie ani grzesznicy - w zgromadzeniu sprawiedliwych*,

Ps 2,2

Królowie ziemi powstają i władcy spiskują wraz z nimi przeciw Panu i przeciw Jego Pamazańcowi*:

Ps 2,4

Śmieje się Ten, który mieszka w niebie, Pan się z nich naigrawa*,

Ps 2,5

a wtedy mówi do nich w swoim gniewie i w swej zapalczywości ich trwoży:

Ps 2,9

Żelazną rózgą będziesz nimi rządzić i jak naczynie garncarza ich pokruszysz»*.

Ps 2,12

i Jego nogi ze drżeniem całujcie*, bo zapłonie gniewem i poginiecie w drodze, gdyż gniew Jego prędko wybucha. Szczęśliwi wszyscy, co w Nim szukają ucieczki.

Ps 3,3

Wielu jest tych, co mówią o mnie: « Nie ma dla niego zbawienia w Bogu».

Ps 3,7

Wcale się nie lękam tysięcy ludu, choć przeciw mnie dokoła się ustawiają.

Ps 4,5

Zadrżyjcie i nie grzeszcie, rozważcie na swych łożach i zamilknijcie!

Ps 4,7

Wielu powiada: «Któż nam ukaże szczęście?» Wznieś ponad nami , o Panie, światłość Twojego oblicza!*

Ps 5,5

Bo Ty nie jesteś Bogiem, któremu miła nieprawość, złego nie przyjmiesz do siebie w gościnę.

Ps 5,6

Nieprawi nie ostoją się przed Tobą. Nienawidzisz wszystkich złoczyńców,

Ps 5,10

Bo w ustach ich nie ma szczerości, ich serce knuje zasadzki, ich gardło jest grobem otwartym*, a językiem mówią pochlebstwa.

Ps 6,2

Nie karć mnie, Panie, w swym gniewie i nie karz w swej zapalczywości.

Ps 6,6

bo nikt po śmierci nie wspomni o Tobie: któż Cię wychwala w Szeolu?*

Ps 7,3

by kto - jak lew - mnie nie porwał i nie rozszarpał, gdy zabraknie wybawcy.

Ps 7,8

Gromada narodów niechaj Cię otoczy, a Ty zasiądź ponad nią wysoko.

Ps 7,13

* Jeśli się [kto] nie nawróci, miecz swój On wyostrzy;

Ps 7,14

przygotuje na niego pociski śmiertelne, sporządzi swe ogniste strzały.

Ps 8,5

czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, i czym - syn człowieczy, że się nim zajmujesz?*

Ps 9,7

Upadli wrogowie - w wieczyste ruiny, miasta poburzyłeś - przepadła o nich pamięć*.

Ps 9,11

Ufają Tobie znający Twe imię, bo nie opuszczasz, Panie, tych, co Cię szukają.

Ps 9,13

bo mściciel krwi* pamięta o ubogich, pamięta, a nie zapomina ich wołania.

Ps 9,16

Poganie wpadli w jamę, którą wykopali*; noga ich uwięzła w sidle przez nich zastawionym.

Ps 9,19

Bo ubogi nie pójdzie w zapomnienie na stałe, ufność nieszczęśliwych nigdy ich nie zawiedzie.

Ps 9,20

Powstań, o Panie, by człowiek nie triumfował; osądź narody przed Twoim obliczem.

Ps 10,4

W pysze swojej powiada występny: « Nie pomści; nie ma Boga»: oto jest całe jego myślenie*.