Rdz 30,24

Dając mu zaś imię Józef , westchnęła: «Oby Pan dodał mi jeszcze drugiego syna!»

Rdz 30,25

Gdy Rachela urodziła Józefa , Jakub rzekł do Labana: «Zwolnij mnie, abym mógł wrócić do kraju, w którym mieszkałem.

Rdz 33,2

uszykował niewolnice z ich dziećmi na przedzie, Leę z jej dziećmi nieco w tyle, a za nimi Rachelę i Józefa .

Rdz 33,7

Potem przystąpiła Lea z dziećmi i oddała pokłon, a wreszcie Józef z Rachelą, którzy też oddali pokłon.

Rdz 35,24

Synowie Racheli: Józef i Beniamin.

Rdz 37,2

Oto są dzieje potomków Jakuba. Józef jako chłopiec siedemnastoletni wraz ze swymi braćmi, synami żon jego ojca Bilhy i Zilpy, pasał trzody. Doniósł on ojcu, że źle mówiono o tych jego synach.

Rdz 37,3

Izrael miłował Józefa najbardziej ze wszystkich swych synów, gdyż urodził mu się on w podeszłych jego latach. Sprawił mu też długą szatę z rękawami*.

Rdz 37,4

Bracia Józefa widząc, że ojciec kocha go bardziej niż wszystkich, tak go znienawidzili, że nie mogli zdobyć się na to, aby przyjaźnie z nim porozmawiać.

Rdz 37,5

Pewnego razu Józef miał sen. I gdy opowiedział go braciom swym, ci zapałali jeszcze większą nienawiścią do niego.

Rdz 37,11

Podczas gdy bracia zazdrościli Józefowi , ojciec jego zapamiętał sobie ów sen.

Rdz 37,12

Kiedy bracia Józefa poszli paść trzody do Sychem,

Rdz 37,13

Izrael rzekł do niego: «Wiesz, że bracia twoi pasą trzodę w Sychem. Chcę cię więc posłać do nich». Odpowiedział mu [ Józef ]: «Jestem gotów».

Rdz 37,17

A na to ów człowiek: «Odeszli stąd, ale słyszałem, jak mówili: Chodźmy do Dotain». Józef udał się więc za swymi braćmi i znalazł ich w Dotain.

Rdz 37,23

Gdy Józef przybył do swych braci, oni zdarli z niego jego odzienie - długą szatę z rękawami, którą miał na sobie.

Rdz 37,28

I gdy kupcy madianiccy ich mijali, wyciągnąwszy spiesznie Józefa ze studni, sprzedali go Izmaelitom za dwadzieścia [sztuk] srebra, a ci zabrali go z sobą do Egiptu.

Rdz 37,29

Gdy Ruben wrócił do owej studni i zobaczył, że nie ma w niej Józefa , rozdarł swoje szaty

Rdz 37,31

A oni wzięli szatę Józefa i zabiwszy młodego kozła, umoczyli ją we krwi,

Rdz 37,33

[Jakub] rozpoznawszy ją zawołał: «Szata mego syna! Dziki zwierz go pożarł! Dziki zwierz rozszarpał Józefa !»

Rdz 37,36

Tymczasem Madianici sprzedali Józefa w Egipcie Potifarowi, urzędnikowi faraona, przełożonemu dworzan.

Rdz 39,1

Józef został uprowadzony do Egiptu. I kupił go od Izmaelitów, którzy go tam przyprowadzili, Egipcjanin Potifar, urzędnik faraona, dowódca straży przybocznej*.

Rdz 39,2

Pan był z Józefem i dlatego wiodło mu się dobrze i był w domu swego pana, Egipcjanina.

Rdz 39,3

Ten jego pan spostrzegł, że Bóg jest z Józefem i sprawia, że mu się dobrze wiedzie, cokolwiek czyni.

Rdz 39,4

Darzył więc on Józefa życzliwością, tak iż stał się jego osobistym sługą. Uczynił go zarządcą swego domu, oddawszy mu we władanie cały swój majątek.

Rdz 39,5

A odkąd go ustanowił zarządcą swego domu i swojego majątku, Pan błogosławił domowi tego Egipcjanina przez wzgląd na Józefa . I tak spoczęło błogosławieństwo Pana na wszystkim, co [Potifar] posiadał w domu i w polu.

Rdz 39,6

A powierzywszy cały majątek Józefowi , nie troszczył się już przy nim o nic, tylko o [to, aby miał takie] pokarmy, jakie zwykł jadać. Józef miał piękną postać i miłą powierzchowność.

Rdz 39,16

I zatrzymała jego płaszcz u siebie. A kiedy przyszedł pan Józefa do domu,

Rdz 39,20

Polecił schwytać Józefa i oddać go do więzienia, gdzie znajdowali się więźniowie faraona. Gdy Józef przebywał w tym więzieniu,

Rdz 39,22

Toteż ów naczelnik więzienia dał Józefowi władzę nad wszystkimi znajdującymi się tam więźniami: wszystko, cokolwiek mieli oni spełnić, spełniali tak, jak on zarządził.

Rdz 39,23

Naczelnik więzienia nie wglądał już zupełnie w to, co było pod władzą Józefa , ponieważ Pan był z nim i sprawiał, że się mu udawało wszystko, co czynił.

Rdz 40,3

oddał ich pod straż przełożonego dworzan, do więzienia tam właśnie, gdzie przebywał Józef .