Rz 1,28

A ponieważ nie uznali za słuszne zachować prawdziwe poznanie Boga, wydał ich Bóg na pastwę na nic niezdatnego rozumu, tak że czynili to, co się nie godzi.

Rz 1,32

Oni to, mimo że dobrze znają wyrok Boży, iż ci, którzy się takich czynów dopuszczają, winni są śmierci, nie tylko je popełniają, ale nadto chwalą tych, którzy to czynią .

Rz 2,1

Przeto nie możesz wymówić się od winy, człowiecze, kimkolwiek jesteś, gdy zabierasz się do sądzenia. W jakiej bowiem sprawie sądzisz drugiego, [w tej] sam na siebie wydajesz wyrok, bo ty czynisz to samo, co osądzasz*.

Rz 2,2

Wiemy zaś, że sąd Boży według prawdy dosięga tych, którzy się dopuszczają takich czynów .

Rz 2,3

Czy myślisz, człowiecze, co osądzasz tych, którzy się dopuszczają takich czynów , a sam czynisz to samo, że ty unikniesz potępienia Bożego?

Rz 2,10

Chwała zaś, cześć i pokój spotka każdego, kto czyni dobrze - najpierw Żyda, a potem Greka.

Rz 2,14

Bo gdy poganie, którzy Prawa nie mają, idąc za naturą*, czynią to, co Prawo nakazuje, chociaż Prawa nie mają, sami dla siebie są Prawem.

Rz 3,8

I czyż to znaczy, iż mamy czynić zło, aby stąd wynikło dobro? - jak nas niektórzy oczerniają i jak nam zarzucają, że tak mówimy. Takich czeka sprawiedliwa kara.

Rz 3,12

Wszyscy zboczyli z drogi, zarazem się zepsuli, nie ma takiego, co dobrze czyni , zgoła ani jednego.

Rz 6,21

Jakiż jednak pożytek mieliście wówczas z tych czynów , których się teraz wstydzicie? Przecież końcem ich jest śmierć

Rz 7,15

Nie rozumiem bowiem tego, co czynię , bo nie czynię tego, co chcę, ale to, czego nienawidzę - to właśnie czynię .

Rz 7,16

Jeżeli zaś czynię to, czego nie chcę, to tym samym przyznaję Prawu, że jest dobre.

Rz 7,17

A zatem już nie ja to czynię , ale mieszkający we mnie grzech.

Rz 7,19

Nie czynię bowiem dobra, którego chcę, ale czynię to zło, którego nie chcę.

Rz 7,20

Jeżeli zaś czynię to, czego nie chcę, już nie ja to czynię , ale grzech, który we mnie mieszka.

Rz 7,21

A zatem stwierdzam w sobie to prawo, że gdy chcę czynić dobro, narzuca mi się zło.

Rz 8,3

Co bowiem było niemożliwe dla Prawa, ponieważ ciało* czyniło je bezsilnym, [tego dokonał Bóg]. On to zesłał Syna swego w ciele podobnym do ciała grzesznego i dla [usunięcia] grzechu wydał w tym ciele wyrok potępiający grzech,

Rz 9,18

A zatem komu chce, okazuje miłosierdzie, a kogo chce, czyni zatwardziałym*.

Rz 9,19

Powiesz mi na to: Dlaczego więc Bóg czyni jeszcze wyrzuty? Któż bowiem woli Jego może się sprzeciwić?

Rz 12,8

bądź dar upominania - dla karcenia. Kto zajmuje się rozdawaniem, [niech to czyni ] ze szczodrobliwością; kto jest przełożonym, [niech działa] z gorliwością; kto pełni uczynki miłosierdzia, [niech to czyni ] ochoczo.

Rz 12,17

Nikomu złem za złe nie odpłacajcie. Starajcie się dobrze czynić wobec wszystkich ludzi!*

Rz 13,3

Albowiem rządzący nie są postrachem dla uczynku dobrego, ale dla złego. A chcesz nie bać się władzy? Czyń dobrze, a otrzymasz od niej pochwałę.

Rz 13,4

Jest ona bowiem dla ciebie narzędziem Boga, [prowadzącym] ku dobremu. Jeżeli jednak czynisz źle, lękaj się, bo nie na próżno nosi miecz. Jest bowiem narzędziem Boga do wymierzenia sprawiedliwej kary* temu, który czyni źle.

Rz 14,5

Jeden czyni różnicę między poszczególnymi dniami, drugi zaś uważa wszystkie za równe: niech się każdy trzyma swego przekonania!

Rz 14,21

Dobrą jest rzeczą nie jeść mięsa i nie pić wina, i nie czynić niczego, co twego brata razi <gorszy albo osłabia>.

Rz 14,23

Kto bowiem spożywa pokarmy, mając przy tym wątpliwości, ten potępia samego siebie, bo nie postępuje zgodnie z przekonaniem. Wszystko bowiem, co się czyni niezgodnie z przekonaniem, jest grzechem.