Rdz 24,63

wyszedł bowiem pogrążony w smutku * na pole przed wieczorem. Podniósłszy oczy ujrzał zbliżające się wielbłądy.

Rdz 34,7

Tymczasem synowie Jakuba wrócili z pola. I gdy się dowiedzieli, ogarnął ich smutek , a zarazem bardzo się rozgniewali, że popełniono czyn, który u Izraelitów uchodził za zbrodnię: zgwałcono córkę Jakuba, co było niegodziwością.

Rdz 37,35

Gdy zaś wszyscy jego synowie i córki usiłowali go pocieszać, nie słuchał pociech, mówiąc: «Już w smutku zejdę za synem moim do Szeolu». I ojciec jego [nadal] go opłakiwał.

1 Sm 1,6

Jej współzawodniczka przymnażała jej smutku , aby ją rozjątrzyć z tego powodu, że Pan zamknął jej łono.

1 Sm 30,6

Dawid więc znalazł się w wielkim utrapieniu, gdyż lud chciał go nawet ukamienować. Wszyscy bowiem popadli w smutek z powodu [utraty] synów i córek. Dawid zaś doznał umocnienia od Pana, Boga swego.

2 Krl 4,27

Kiedy przyszła do męża Bożego na górę, ujęła go za nogi. A Gechazi zbliżył się, żeby ją odsunąć. Lecz mąż Boży powiedział: «Zostaw ją, bo dusza jej w smutku pogrążona, a Pan ukrył to przede mną i nie oznajmił mi».

Ne 2,1

I oto, gdy w miesiącu Nisan* dwudziestego roku panowania króla Artakserksesa wykonywałem swój urząd, wziąłem wino i podałem królowi, i w jego obecności nie okazywałem smutku .

Tb 2,5

Powróciłem, umyłem się i jadłem chleb w smutku .

Tb 2,6

Wspominałem sobie przy tym na słowa proroka Amosa, które wypowiedział o Betel: Wasze święta zamienią się na smutki , a wasze pieśni na żałobne lamentacje*.

Tb 3,10

Tego dnia była ona bardzo zmartwiona i zaczęła płakać. Wyszedłszy do górnej izby swojego ojca miała zamiar się powiesić. Jednak zaraz opamiętała się i rzekła: «Niechaj nie szydzą z mego ojca - mówiąc do niego: "Miałeś jedną umiłowaną córkę i ona z powodu nieszczęść się powiesiła". Nie mogę wśród smutku przyprowadzać do Otchłani starości ojca mego. Będzie lepiej dla mnie nie powiesić się, lecz

Tb 8,20

Potem zawołał Tobiasza i rzekł do niego: «Nie ruszysz się stąd przed upływem czternastu dni, lecz pozostaniesz tu i będziesz jadł i pił u mnie, i rozradujesz pogrążoną w smutku duszę mojej córki.

Est 4,3

A w każdym państwie, wszędzie, dokąd dekret króla i prawo jego dotarły, powstał wielki smutek u Żydów i posty, i płacz, i lament. Wór pokutny i popiół stanowiły posłanie dla wielu.

Est 4,17h

Wysłuchaj prośby mojej i okaż miłosierdzie nad dziedzicznym Twym działem, i obróć smutek nasz w radość, abyśmy żyli i imię Twoje, Panie, wielbili, i nie zamykaj ust chwalących Ciebie, Panie».

Est 4,17k

Także królowa Estera zwróciła się do Pana, przejęta niebezpieczeństwem śmierci. Zdjęła swe szaty okazałe*, przywdziała suknie smutku i żałoby i w miejsce wonnego pachnidła pokryła głowę swą popiołem i śmieciami, i ciało swoje poniżyła bardzo, a radosne ozdoby zastąpiła rozpuszczonymi włosami.

Est 9,22

jako dni, w których Żydzi uwolnili się od nieprzyjaciół, i miesiąc, który obrócił się im ze smutku w radość i z żałoby stał się dla nich dniem wesela, aby obchodzili je jako dni ucztowania i wesela, posyłając innym coś z zapasów żywności, a ubogim dary.

1 Mch 6,4

Stanęli do walki przeciwko niemu, a on musiał się wycofać. Z wielkim smutkiem powrócił stamtąd i udał się do Babilonu.

1 Mch 6,8

Gdy król usłyszał o tych wypadkach, zdumiał się i przeraził do tego stopnia, że padł na łoże i ze smutku się rozchorował*, bo nie tak się stało, jak sobie życzył.

1 Mch 6,9

Przez wiele dni tam przebywał, gdyż przyszedł na niego ciężki smutek i nawet pomyślał, że umrze.

1 Mch 6,13

Wiem, że dlatego właśnie spotkało mnie to nieszczęście, i oto od wielkiego smutku ginę na obcej ziemi».

Hi 30,25

Czy nie płakałem z innym w dzień smutku ? Współczuła z biedakiem ma dusza.

Ps 6,8

Od smutku oko moje mgłą zachodzi, starzeję się* z powodu wszystkich mych wrogów.

Ps 31,10

Zmiłuj się nade mną, Panie, bo jestem w ucisku, od smutku słabnie me oko, a także moja siła i wnętrzności.

Prz 12,25

Smutek przygnębia serce człowieka, rozwesela je dobre słowo.

Prz 15,13

Serce radosne twarz rozwesela, gdy smutek w sercu, i duch przygnębiony.

Koh 5,16

A nadto wszystkie jego dni [schodzą] w ciemności i w smutku *, w wielkim zmartwieniu, w chorobie i w gniewie.

Koh 7,3

Lepszy jest smutek niż śmiech, bo przy smutnym obliczu serce jest dobre.

Mdr 8,9

Postanowiłem więc wziąć ją za towarzyszkę życia, wiedząc, że mi będzie doradczynią w dobrem, a w troskach i w smutku pociechą.

Mdr 11,12

Zdwojony ich bowiem smutek ogarnął i narzekanie, gdy przeszłość wspomnieli.

Syr 14,1

Szczęśliwy mąż, który nie potknął się ustami i nie jest przybity smutkiem grzechów.

Syr 19,26

Jest przewrotny, skrzywiony ze smutku , a wewnątrz pełen fałszu,