2 List do Tymoteusza (2 Tm)
Wszelkie Pismo, od Boga natchnione [jest] i pożyteczne do nauczania... Tekst ten słusznie przytacza się na dowód faktu natchnienia Pisma świętego.
Najczęściej szukane sigla
2 Tm 2,3
2 3 Weź udział w trudach i przeciwnościach jako dobry żołnierz Chrystusa Jezusa!
2 Tm 1,7
1 7 Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, ale mocy i miłości, i trzeźwego myślenia.
2 Tm 3,16-17
3 16 Wszelkie Pismo od Boga natchnione [jest] i pożyteczne do nauczania*, do [...]
2 Tm 3,1-5
3 1 A wiedz o tym, że w dniach ostatnich nastaną chwile trudne. [...]
2 Tm 4,7-8
4 7 W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem. [...]
2 Tm 3,16
3 16 Wszelkie Pismo od Boga natchnione [jest] i pożyteczne do nauczania*, do [...]
Wstęp do 2 Listu do Tymoteusza
Drugi List do Tymoteusza jest ostatnim natchnionym pismem św. Pawła, zwanym z tego powodu testamentem Apostoła.
Paweł napisał ten list i wysłał z Rzymu w czasie powtórnego uwięzienia, nie na długo przed śmiercią, ok. r. 67 po Chrystusie.
Czując się opuszczonym przez najwierniejszych uczniów, prócz jednego Łukasza, z których jedni sami odeszli przewidując smutny koniec więźnia, a innych on sam porozsyłał - tęskni w osamotnieniu, jak człowiek pewny bliskiej śmierci, za najwierniejszym i najbardziej ukochanym uczniem, dzieckiem duchowym, Tymoteuszem. Z drugiej strony, wierny apostolskiemu powołaniu i urzędowi, nie może zostawić Kościoła efeskiego bez ciągłej nauki, dyscypliny i kierownictwa. Dlatego zwraca się ponownie do Tymoteusza, a przez niego również - jak w pierwszym liście - do tamtejszego Kościoła, o czym świadczy końcowe pozdrowienie: Łaska z wami!
Treść listu - jak ostatnia wola w testamencie - jest ujęta w formę poważną, spokojną, nie jak w pierwszym liście napisanym żywo i z energią.
Czytelnikowi drugiego listu trudno się oprzeć wzruszeniu, gdy patrzy w duchu na Apostoła piszącego słowa, które świadczą o mężnym, spokojnym oczekiwaniu na śmierć męczeńską, z całym poczuciem spełnionego obowiązku aż do ostatniej chwili, oraz z pewnością co do przyrzeczonej przez Chrystusa nagrody.
Bieg myśli w liście jest następujący: Paweł dziękuje Bogu za wiarę Tymoteusza. Od niego jako biskupa Efezu domaga się męstwa w głoszeniu Ewangelii, strzeżenia powierzonego depozytu, pracy na wzór dobrego żołnierza. Poucza Tymoteusza, jak ma walczyć z szerzącymi herezję oraz jakie przymioty przystają słudze Bożemu. Przestrzega przed ludzką przewrotnością. W przewidywaniu rychłej śmierci, zachęca do trwania w powołaniu i zwalczaniu wszelkiego zła, dołączając ostatnie zlecenia i wiadomości.
Na podkreślenie zasługuje następująca prawda wyrażona w liście: Wszelkie Pismo, od Boga natchnione [jest] i pożyteczne do nauczania... (2 Tm 3,16). Tekst ten słusznie przytacza się na dowód faktu natchnienia Pisma świętego.