Księga Judyty (Jdt)
W realizacji swoich planów posługuje się Bóg tym, co według oceny ludzkiej jest słabe.
Najczęściej szukane sigla
Jdt 9,11
9 11 Albowiem nie w ilości jest Twoja siła ani panowanie Twoje nie zależy od [...]
Jdt 16,1-2
16 1 * I mówiła Judyta: «Uderzcie w bębny na cześć mojego Boga, zagrajcie Panu na [...]
Jdt 13,18-20
13 18 A Ozjasz powiedział do niej: «Błogosławiona jesteś, córko, przez Boga [...]
Jdt 9,1-14
9 1 Judyta zaś upadła na twarz, posypała głowę popiołem i odsłoniła wór*, który [...]
Jdt 15,9-10
15 9 A gdy przyszli do niej, wszyscy jednomyślnie wysławiali ją i mówili: «Tyś [...]
Jdt 8,1-4
8 1 W tych dniach usłyszała o tym Judyta*, córka Merariego, syna Usa, syna [...]
Wstęp do Księgi Judyty
Historyczne tło księgi stanowi wielki plan podboju świata, jaki powziął Nabuchodonozor przedstawiony jako król asyryjski. Po pokonaniu swego rywala, Arfaksada, króla Medów, wysyła dowódcę wojsk, Holofernesa, celem zrealizowania swego planu. Serię jego wspaniałych zwycięstw i podbojów przerywa opór Judejczyków; ich górska twierdza Betulia stawia nie tylko skuteczny opór, ale gotuje Holofernesowi haniebną śmierć z ręki Judyty, mężnej niewiasty judzkiej.
Wbrew pozorom nie chodzi w księdze o historyczne opowiadanie jakiegoś epizodu z dziejów Żydów po powrocie z niewoli babilońskiej. Liczne i wyraźne niekonsekwencje historyczne i geograficzne wskazują na to, że postacie i walki mają symbolizować ogólne zmagania narodu wybranego z siłami zagrażającymi jego bytowi religijnemu i politycznemu. Ponieważ historycznie takimi siłami byli Asyryjczycy i Babilończycy (w znacznie mniejszym stopniu Persowie), główne postacie pochodzą z tych środowisk i okresów ich hegemonii. Są one zestawione dość dowolnie, tworząc rodzaj literacki parabolicznego opowiadania o motywach popularnohistorycznych.
Analiza księgi wskazuje na dojrzałą myśl teologicznohistoryczną, zdradzającą już pewien wpływ apokaliptyki. Lud Boży potrafi zwyciężyć wszystkie kolejne ataki sił wrogich, dzięki ufności i wytrwałości w wierze. W realizacji swoich planów posługuje się Bóg tym, co według oceny ludzkiej jest słabe. Nadto księga zawiera wiele ubocznych wątków teologicznych lub etycznych: pochwałę stanu wdowiego, wierność przepisom o pokarmach, skuteczność modlitwy, posty itp. Tradycja kościelna upatruje od dawna w Judycie typ Maryi, przedstawicielki nowego ludu Bożego. Jako wierna wykonawczyni planów Bożych, Judyta przygotowuje w Biblii postać tak ważną w dziele odkupienia jak Maryja. Stąd czytania z Jdt występują w formularzach świąt maryjnych.
Księga należy do wtórnokanonicznych. Co do jej pochodzenia i natchnionego charakteru toczyła się w pierwszych wiekach chrześcijańskich ożywiona dyskusja, zakończona zaliczeniem jej do zbioru pism natchnionych. Choć oryginał Jdt był niewątpliwie semicki (hebrajski lub aramejski), do dziś zachowała się księga jedynie w opracowaniu greckim, i to bynajmniej nie jednolitym. Być może istniały już w starożytności różne wersje tego popularnego opowiadania (np. św. Hieronim znał krótszy tekst aramejski Jdt), pozostające w mniej lub więcej ścisłej zależności od tekstu oryginalnego.
Biorąc pod uwagę rodzaj literacki, spojrzenie na historię narodu oraz idee teologiczne, należałoby przyjąć za orientacyjny czas powstania księgi okres machabejski; potrzebował on pilnie tego rodzaju przykładu bohaterstwa i jednocześnie zachęty religijnej. Okoliczności opracowania greckiej formy tekstu (a raczej kilku form) nie są bliżej znane.