Księga Tobiasza (Tb)
Teologicznym motywem naczelnym opowiadania jest Opatrzność Boża, czuwająca nad Izraelitami, wiernymi Prawu.
Najczęściej szukane sigla
Tb 8,4b-8
8 4 Rodzice wyszli i zamknęli drzwi od sypialni. [...]
Tb 8,5-10
8 5 Wstała i ona i zaczęli się modlić i błagać, aby dostąpić ocalenia. I zaczęli [...]
Tb 4,5-11
4 5 Pamiętaj, dziecko, na Pana przez wszystkie dni twoje! Nie popełniaj [...]
Tb 12,15
12 15 Ja jestem Rafał, jeden z siedmiu* aniołów, którzy stoją w pogotowiu i [...]
Tb 7,6-14
7 6 Wtedy Raguel zerwał się, ucałował go i zaczął płakać. Potem odezwał się i [...]
Tb 12,8-9
12 8 Lepsza jest modlitwa ze szczerością i miłosierdzie ze sprawiedliwością [...]
Wstęp do Księgi Tobiasza
Księga ta zawiera opowiadanie o pewnej rodzinie izraelskiej z pokolenia Neftalego, uprowadzonej do niewoli do Niniwy, stolicy Asyrii. Głowa tej rodziny Tobiasz (aram.-hebr. Tobi, gr. Tobit), był człowiekiem równie zamożnym i poważanym, jak i pobożnym. W czasie prześladowań Żydów grzebał on porzucone zwłoki pomordowanych, czym naraził się królowi asyryjskiemu. Nadto spotkało go nieszczęście: utracił nie tylko majątek ale i wzrok, a jego żona, obarczona troską o utrzymanie rodziny, odnosiła się do niego z niechęcią. Chory Tobiasz posyła więc swego syna, także Tobiasza (aram.-hebr. Tobijah, gr. Tobias) do Rages, do swego przyjaciela Gabaela, celem podjęcia zdeponowanej u niego sumy pieniędzy. Drugi wątek akcji prowadzi do Ekbatany do domu Raguela, którego córka Sara utraciła kolejno siedmiu mężów wskutek złowrogiego działania demona Asmodeusza. Bóg wysłuchuje modlitwy Tobiasza-ojca i Sary, posyłając swego anioła Rafała (Rafael), który towarzyszy młodemu Tobiaszowi w drodze do Rages. Po długiej podróży, w czasie której Tobiasz zabiera wnętrzności schwytanej w Tygrysie ryby, przybywają podróżni do Ekbatany do domu Raguela. Tutaj okazuje się, że młody Tobiasz ma prawo do małżeństwa z Sarą jako najbliższy krewny i poślubia ją, odpędzając demona za pomocą spalonych wnętrzności ryby. Młody Tobiasz szczęśliwie powraca i cudownym lekarstwem z ryby przywraca ojcu wzrok za radą Rafała, który daje się wreszcie poznać jako anioł.
Pełne folkloru opowiadanie obejmuje także pouczenia moralne, modlitwy i hymny; można je zaliczyć do rodzaju literackiego zbliżonego do noweli. Łączność z wielką literaturą dydaktyczną Bliskiego Wschodu zapewnia postać Achikara, bohatera międzynarodowej powieści pochodzenia mezopotamskiego, który w księdze występuje jako siostrzeniec Tobiasza-ojca.
Księga Tobiasza została napisana w języku hebrajskim lub raczej aramejskim; w dzisiejszym zbiorze istnieje jedynie w opracowaniu greckim, i to w trzech dość różnych recenzjach. Wśród fragmentów piśmiennictwa qumrańskiego (czwartej groty) znajdują się jej urywki aramejskie i jeden hebrajski.
Czas powstania księgi należy umieścić między III a II w. przed Chr. Wskazują na to specyficzne, mądrościowe tendencje księgi i wzmianka o prawie lewiratu, praktykowanym do końca II w. Z drugiej strony autorowi obca jest jeszcze problematyka polityczna i religijna okresu machabejskiego. Księga Tobiasza należy do pism wtórnokanonicznych zbioru chrześcijańskiego; cytowana jest już w II w. po Chr.
Teologicznym motywem naczelnym opowiadania jest Opatrzność Boża, czuwająca nad Izraelitami, wiernymi Prawu. Cierpienie jest przemijającą próbą zesłaną przez Boga, który wynagradza je tym większą pomyślnością. Rozwijająca się nauka o aniołach (Rafał) i demonach (Asmodeusz) wskazuje na znajomość pierwszych prądów apokaliptycznych (por. także związanie demona i przeniesienie do Egiptu oraz cudowne lekarstwo pochodzące z wnętrzności ryby). Innym wskaźnikiem zaawansowanej teologii judaizmu jest wielka rola uczynków miłosierdzia (grzebanie zmarłych) i ideał harmonijnego, szczęśliwego życia rodzinnego.