10 ¹ Filistyni walczyli z Izraelitami; mężowie izraelscy uciekli przed Filistynami i padli pobici na wzgórzu Gilboa. ² Filistyni rozpoczęli natarcie na Saula i na jego synów, zabijając Jonatana, Abinadaba i Malkiszuę, synów Saula. ³ W końcu walka srożyła się wokół Saula. Wytropili go łucznicy, a on zadrżał na widok łuczników*. ⁴ I odezwał się Saul do swego giermka: «Dobądź swego miecza i przebij mnie nim, ażeby nie przyszli ci nieobrzezańcy i nie naigrawali się ze mnie». Lecz giermek nie chciał tego uczynić, gdyż bardzo się bał. Saul więc dobył miecza i sam rzucił się na niego. ⁵ Gdy giermek zobaczył, że Saul umarł, sam też rzucił się na miecz i razem umarł. ⁶ Umarł więc Saul i trzej jego synowie, cały też dom jego zginął razem w tym dniu. ⁷ Skoro wszyscy Izraelici mieszkający w dolinie spostrzegli, że tamci uciekają i że poległ Saul i jego synowie, opuścili swoje miasta i zbiegli, a nadeszli Filistyni i zamieszkali w nich. ⁸ Nazajutrz przyszli Filistyni złupić ciała zabitych i znaleźli Saula i jego synów, leżących na wzgórzu Gilboa. ⁹ A złupiwszy go, zabrali jego głowę i zbroję. Po całej ziemi filistyńskiej rozesłali polecenie, aby obwieścić radosną nowinę swoim bogom i ludowi. ¹⁰ Zbroję jego złożyli w świątyni swoich bogów, a czaszkę jego przytwierdzili w świątyni Dagona. ¹¹ Gdy usłyszeli wszyscy mieszkańcy* Jabesz w Gileadzie o tym wszystkim, jak Filistyni postąpili z Saulem, ¹² powstali wszyscy dzielni ludzie, a zabrawszy zwłoki Saula i zwłoki jego synów, sprowadzili je do Jabesz i pochowali kości ich pod terebintem w Jabesz. Pościli potem przez siedem dni. ¹³ * Saul umarł na skutek własnego przewinienia, które popełnił wobec Pana, przeciw słowu Pańskiemu, którego nie strzegł. Zasięgał on nawet rady u wróżbiarki, ¹⁴ a nie radził się Pana; On więc zesłał na niego śmierć, a królestwo jego przeniósł na Dawida, syna Jessego.
11 ¹ Wtedy zgromadzili się wszyscy Izraelici przy Dawidzie w Hebronie i rzekli: «Oto myśmy kości twoje i ciało. ² Nawet już przedtem, gdy Saul był królem, tyś wyprowadzał i przyprowadzał Izraela, bo Pan, Bóg twój, rzekł do ciebie: "Ty będziesz pasł mój lud - Izraela, i ty będziesz wodzem mojego ludu - Izraela"». ³ Wszyscy więc starsi Izraela przybyli do króla do Hebronu. I Dawid zawarł z nimi w Hebronie przymierze wobec Pana. Namaścili więc Dawida na króla nad Izraelem, zgodnie z nakazem Pańskim, przekazanym przez Samuela*. ⁴ I wyruszył Dawid z całym Izraelem na Jerozolimę, zwaną Jebus; mieszkańcami tamtejszego kraju byli Jebusyci. ⁵ I rzekli mieszkańcy Jebus do Dawida: «Nie wejdziesz tutaj». Dawid jednak zdobył twierdzę Syjon, to jest Miasto Dawidowe. ⁶ I powiedział Dawid: «Ktokolwiek pierwszy pokona Jebusytów, będzie wodzem i księciem». Joab, syn Serui, pierwszy wszedł do góry i został wodzem. ⁷ Dawid zamieszkał w twierdzy, dlatego nazwano ją Miastem Dawidowym. ⁸ Zbudował potem miasto dokoła, tak Millo*, jak i otoczenie, Joab zaś odnowił resztę miasta. ⁹ Dawid stawał się coraz potężniejszym, bo Pan Zastępów był z nim. ¹⁰ Oto dowódcy bohaterów Dawida, którzy wraz z nim stali się potężni pod jego panowaniem, a którzy wraz z całym Izraelem uczynili go królem zgodnie ze słowem Pańskim o Izraelu. ¹¹ Oto imiona bohaterów Dawida: Jaszobeam, syn Chakmoniego, dowódca trzydziestu*. Ten właśnie, który wymachiwał włócznią nad trzystu zabitymi w jednym spotkaniu. ¹² Po nim jest Eleazar, syn Dodo, Achochita, jeden z trzech bohaterów. ¹³ Był on z Dawidem w Pas-Dammim i tam zebrali się Filistyni do walki. A była tam działka pola pełna jęczmienia. Kiedy zaś wojsko uciekło przed Filistynami, ¹⁴ * on pozostał na środku działki, oswobodził ją i pobił Filistynów. Pan sprawił wtedy wielkie zwycięstwo. ¹⁵ Trzej spośród trzydziestu zeszli po skale do Dawida, do jaskini Adullam, podczas gdy obóz Filistynów był rozłożony w dolinie Refaim. ¹⁶ Dawid był wtedy w twierdzy, a załoga filistyńska była wówczas w Betlejem. ¹⁷ Dawid poczuł pragnienie i rzekł: «Kto mi da napić się wody z cysterny, która jest przy bramie w Betlejem?» ¹⁸ Przedarli się więc ci trzej przez obóz filistyński i zaczerpnęli wody z cysterny, która jest przy bramie w Betlejem. Zabrali ją z sobą i przynieśli Dawidowi. Dawid jednak nie chciał jej pić, lecz wylał ją w ofierze dla Pana. ¹⁹ I rzekł: «Niechaj mnie Bóg strzeże od uczynienia tej rzeczy! Czyż mam pić krew tych ludzi wraz z ich życiem? Wszak przynieśli ją z narażeniem swego życia». I nie chciał jej pić. To uczynili ci trzej bohaterowie. ²⁰ Abiszaj, brat Joaba, był dowódcą trzydziestu*. Wymachiwał on włócznią nad trzystu zabitymi i zażywał sławy u trzydziestu. ²¹ Spośród trzydziestu był on podwójnie poważany i był ich dowódcą, lecz nie dorównał owym trzem. ²² Benajasz, syn Jojady, był mężem walecznym, wielkim w czynach, rodem z Kabseel. Pobił on dwóch [synów] Ariela z Moabu. On też zszedł do cysterny i zabił w niej lwa w dzień, gdy była śnieżyca. ²³ Zabił on także Egipcjanina, o wzroście pięciu łokci. Egipcjanin trzymał w ręku dzidę [grubą] jak wał tkacki, podczas gdy on poszedł na niego z kijem. Wyrwawszy dzidę z ręki Egipcjanina, zabił go własną jego dzidą. ²⁴ Tego dokonał Benajasz, syn Jojady. Miał sławę wśród trzydziestu bohaterów. ²⁵ Był on bardziej poważany niż trzydziestu, lecz nie dorównał owym trzem. Dawid postawił go na czele swojej straży przybocznej. ²⁶ Bohaterowie waleczni: Asahel, brat Joaba, Elchanan, syn Dodo z Betlejem, ²⁷ Szammot z Haroru, Cheles z Pelonu, ²⁸ Ira, syn Ikesza z Tekoa, Abiezer z Anatot, ²⁹ Sibbekaj Chuszyta, Ilaj Achochita, ³⁰ Maheraj z Netofy, Cheled, syn Baany z Netofy, ³¹ Itaj, syn Ribaja z Gibea synów Beniamina, Benajasz z Pireatonu, ³² Churaj z Potoków Gaasz, Abiel z Araby, ³³ Azmawet z Bachurim*, Eliachba z Szaalbonu, ³⁴ <Bene-> Chaszem z Gizonu, Jonatan, syn Szagiego z Hararu, ³⁵ Achiam, syn Sakara z Hararu, Elifelet, syn Ura, ³⁶ Chefer z Mekery, Achiasz z Pelonu, ³⁷ Chesro z Karmelu, Naaraj, syn Ezbaja, ³⁸ Joel, brat Natana, Mibchar, syn Hagriego, ³⁹ Selek z Ammonu, Nachraj z Beerot, giermek Joaba, syna Serui, ⁴⁰ Ira z Jattiru, Gareb z Jattiru, ⁴¹ Uriasz Chetyta, Zabad, syn Achlaja, ⁴² Adina, syn Szizy, Rubenita, naczelnik Rubenitów, odpowiedzialny za trzydziestu; ⁴³ Chanan, syn Maaki, Jozafat Mitnita, ⁴⁴ Ozjasz z Asztarot, Szama i Jeuel, synowie Chotama z Aroeru, ⁴⁵ Jediael, syn Szimriego, i jego brat Jocha z Tis, ⁴⁶ Eliel z Machawitów*, Jeribaj i Joszawiasz, synowie Elnaama, Jitma z Moabu, ⁴⁷ Eliel, Obed i Jaasjel z Soby*.
12 ¹ Ci przybyli do Dawida do Siklag, gdy jeszcze musiał się trzymać z dala od Saula, syna Kisza: oni należeli do bohaterów, pomocników w walce. ² Uzbrojeni w łuki, umieli strzelać tak z prawej jak i z lewej ręki, i [rzucać] kamieniami i [wypuszczać] strzały z łuku*. Spośród braci Saula z [pokolenia] Beniamina: ³ na czele stali Achiezer i Joasz, synowie Szemajasza z Gibea, Jezjel i Pelet, synowie Azmaweta, Berekiasz i Jehu z Anatot; ⁴ * Jiszmajasz z Gibeonu, najdzielniejszy między trzydziestoma i dowodził trzydziestoma; ⁵ Jeremiasz, Jachazjel, Jochanan, Jozabad z Gederot; ⁶ Eleuzaj, Jerimot, Bealiasz, Szemariasz, Szefatiasz z Charif; ⁷ Elkana, Jiszszijasz, Azareel, Joezer, Jaszobeam, Korachici*; ⁸ Joela, Zebadiasz, synowie Jerochama z Gedoru. ⁹ Z Gadytów przyłączyli się do Dawida w warowni pustynnej dzielni wojownicy, żołnierze gotowi do walki, którzy celowali w posługiwaniu się tarczą i włócznią. Z wyglądu podobni do lwów*, byli szybkonodzy jak gazele na górach. ¹⁰ Dowódcą był Ezer, drugim - Obadiasz, trzecim - Eliab, ¹¹ czwartym - Maszmanna, piątym - Jeremiasz, ¹² szóstym - Attaj, siódmym - Eliel, ¹³ ósmym - Jochanan, dziewiątym - Elzabad, ¹⁴ dziesiątym - Jeremiasz, jedenastym - Makbannaj. ¹⁵ Ci z potomków Gada byli jako dowódcy wojska: każdy niższy stopniem - nad stu, a wyższy - nad tysiącem*. ¹⁶ Są to ci, którzy przeszli Jordan w miesiącu pierwszym, gdy wylewa on wszędzie z brzegów, i którzy zmusili do ucieczki wszystkich mieszkańców dolin, na wschód i na zachód. ¹⁷ Przyszli też do warowni Dawida niektórzy z potomków Beniamina i Judy. ¹⁸ Dawid wyszedł naprzeciwko nich, a odpowiadając rzekł do nich: «Jeśli przychodzicie do mnie usposobieni pokojowo, aby mi pomóc, będzie moje serce w jedności z wami, lecz jeśli po to, by mnie zdradzić moim wrogom, mimo że ręce moje wolne są od gwałtu, niechaj wejrzy w to Bóg naszych ojców i niech osądzi!» ¹⁹ Wtedy duch owładnął Amasajem, dowódcą trzydziestu*: «Pokój tobie, Dawidzie, i z tobą, synu Jessego, pokój tobie i pokój Temu, co cię wspiera, bo twój Bóg twoim wsparciem!» Dawid więc ich przyjął i uczynił z nich dowódców oddziałów. ²⁰ Z [pokolenia] Manassesa przyłączyli się do Dawida, gdy przyszedł z Filistynami, by walczyć przeciwko Saulowi. Nie pomógł on im wówczas, bo wodzowie filistyńscy po naradzie odesłali go mówiąc: «Za [cenę] naszych głów przyłączy się on do pana swego, Saula»*. ²¹ Gdy szedł do Siklag, przyłączyli się do niego z [pokolenia] Manassesa: Adnach, Jozabad, Jediael, Mikael, Jozabad, Elihu i Silletaj, dowódcy nad tysiącami, którzy byli z [pokolenia] Manassesa. ²² Oni to wsparli Dawida na czele oddziałów, bo wszyscy byli dzielnymi wojownikami i stali się dowódcami w wojsku. ²³ Istotnie, z dnia na dzień przybywali do Dawida, aby mu pomagać, aż stał się obóz wielki jak obóz Boży*. ²⁴ Oto liczba dowódców* uzbrojonych na wojnę, którzy przybyli do Dawida do Hebronu, by zgodnie z nakazem Pańskim przenieść na niego władzę królewską Saula: ²⁵ Z synów Judy, noszących tarczę i włócznię, sześć tysięcy ośmiuset [uzbrojonych] na wojnę. ²⁶ Z synów Symeona, dzielnych wojowników [uzbrojonych] na wojnę, siedem tysięcy stu. ²⁷ Z synów Lewiego cztery tysiące sześciuset. ²⁸ Także Jojada, przywódca potomków Aarona, a z nim trzy tysiące siedmiuset. ²⁹ I Sadok, młody, dzielny wojownik, wraz ze swym rodem - dwudziestu dwóch dowódców. ³⁰ Z synów Beniamina, braci Saula, trzy tysiące; większość z nich pozostawała aż do tego czasu w służbie domu Saula. ³¹ Z synów Efraima dwadzieścia tysięcy ośmiuset dzielnych wojowników, mężów sławnych w swych rodach. ³² Z połowy pokolenia Manassesa osiemnaście tysięcy, którzy imiennie zostali wyznaczeni, aby pójść i ustanowić Dawida królem. ³³ Z synów Issachara, odznaczających się głębokim zrozumieniem czasów i znajomością tego, co ma czynić Izrael, dwustu dowódców, oprócz wszystkich ich braci pod ich dowództwem. ³⁴ Z [pokolenia] Zabulona, zdolnych do wojska, wyćwiczonych do walki wszelką bronią wojenną, pięćdziesiąt tysięcy gotowych pomagać sercem niepodzielnym. ³⁵ Z [pokolenia] Neftalego tysiąc dowódców, a z nimi trzydzieści siedem tysięcy uzbrojonych w tarczę i włócznię. ³⁶ Z Danitów, wyćwiczonych do walki, dwadzieścia osiem tysięcy sześciuset. ³⁷ Z [pokolenia] Asera zdolnych do wojska, wyćwiczonych do walki, czterdzieści tysięcy. ³⁸ Z drugiej strony Jordanu: z Rubenitów, Gadytów i z połowy pokolenia Manassesa, w pełnym uzbrojeniu wojennym, sto dwadzieścia tysięcy. ³⁹ Wszyscy ci wojownicy, stający do szeregu w doskonałym duchu, przybyli do Hebronu, aby Dawida ustanowić królem nad całym Izraelem. Lecz również i wszyscy pozostali Izraelici byli jednomyślni w tym, że Dawida należy ustanowić królem*. ⁴⁰ I pozostali tam z Dawidem przez trzy dni, jedząc i pijąc, ponieważ bracia ich przygotowali im [żywność]. ⁴¹ A także ich sąsiedzi, aż spod [posiadłości] Issachara, Zabulona i Neftalego, przywozili im żywność na osłach, wielbłądach, mułach i wołach: wielką ilość mąki, fig, rodzynek, wina, oliwy, bydła i owiec, ponieważ zapanowała radość w Izraelu.
13 ¹ Dawid naradzał się z tysiącznikami i setnikami i ze wszystkimi zwierzchnikami, ² potem rzekł do całego zgromadzenia Izraela: «Jeśli się to wam podoba i jeśli będzie to po myśli Pana, Boga naszego, roześlijmy szybko wieść do pozostałych braci naszych we wszystkich ziemiach Izraela, do kapłanów i lewitów, którzy są z nimi w ich posiadłościach miejskich. Niechaj się tu zgromadzą, ³ abyśmy sprowadzili do nas Arkę Boga naszego, bośmy się o nią nie troszczyli w czasach Saula». ⁴ I odpowiedziało całe zgromadzenie, że tak należy uczynić, albowiem ta rzecz wydała się słuszną w oczach całego ludu. ⁵ Zebrał więc Dawid cały lud Izraela od Szichoru* egipskiego aż do Wejścia do Chamat*, aby sprowadzić Arkę Bożą z Kiriat-Jearim. ⁶ Potem Dawid i cały Izrael udali się do Baali*, ku Kiriat-Jearim, które jest w Judzie, aby sprowadzić stamtąd Arkę Boga, który nosi imię: Pan spoczywający na cherubach. ⁷ Umieszczono Arkę Bożą na nowym wozie i wywieziono z domu Abinadaba, a Uzza i Achio prowadzili wóz. ⁸ Dawid zaś i cały Izrael tańczyli z całej siły przed Bogiem, przy dźwiękach pieśni, cytr, harf, lutni, bębnów, cymbałów i trąb. ⁹ Gdy przybyli na klepisko* Kidona, Uzza wyciągnął rękę, aby podtrzymać Arkę, ponieważ woły szarpnęły. ¹⁰ Gniew Boży zapłonął przeciwko Uzzie i poraził go za to, że dotknął ręką Arki, i umarł tam przed Bogiem. ¹¹ A Dawid strapił się, dlatego że Pan dotknął takim ciosem Uzzę i nazwał to miejsce Peres-Uzza, [tak jest] po dzień dzisiejszy. ¹² I uląkł się Dawid Boga w owym dniu, mówiąc: «Jak wprowadzę do siebie Arkę Bożą?» ¹³ I nie skierował Dawid Arki do siebie, do Miasta Dawidowego, lecz sprowadził ją do domu Obed-Edoma z Gat. ¹⁴ I Arka Boża pozostawała w domu Obed-Edoma przez trzy miesiące. A Pan błogosławił domowi Obed-Edoma i wszystkiemu, co miał.
14 ¹ Hiram, król Tyru, wysłał posłów do Dawida, z drzewem cedrowym, murarzami i cieślami, aby mu zbudowali pałac. ² Wtedy Dawid poznał, że Pan potwierdził go jako króla nad Izraelem i wysoko podniósł jego władzę ze względu na swój lud - Izraela. ³ W Jerozolimie Dawid wziął sobie jeszcze żony i miał jeszcze synów i córki. ⁴ Oto imiona dzieci, które miał w Jerozolimie: Szammua, Szobab, Natan, Salomon, ⁵ Jibchar, Eliszua, Elpalet, ⁶ Nogah, Nefeg, Jafia, ⁷ Eliszama, Beeliada*, Elifelet. ⁸ Filistyni usłyszawszy, że Dawid został namaszczony na króla nad całym Izraelem, wyruszyli wszyscy, aby go pochwycić. Dawid dowiedział się o tym i wyszedł naprzeciw nich. ⁹ Filistyni przybyli, rozciągnęli się w dolinie Refaim. ¹⁰ Wtedy Dawid radził się Boga, mówiąc: «Czy mam pójść na Filistynów i czy dasz ich w moje ręce?» A Pan odrzekł mu: «Idź, i dam ich w twoje ręce». ¹¹ Udali się oni do Baal-Perasim i tam ich Dawid pokonał. Wtedy rzekł Dawid: «Tak rozbił Bóg moją ręką wrogów moich, jak rozbija woda [rwąca]». Dlatego nazwano to miejsce Baal-Perasim. ¹² [Filistyni] pozostawili tam swoje bożki, a Dawid rozkazał: «Niech będą spalone w ogniu!» ¹³ Lecz Filistyni jeszcze raz rozciągnęli się w dolinie. ¹⁴ I znowu radził się Dawid Boga, a Bóg mu powiedział: «Nie dokonuj natarcia idąc za nimi, lecz obejdź ich od tyłu, a dokonasz na nich natarcia od strony drzew balsamowych. ¹⁵ Kiedy zaś usłyszysz odgłos kroków wśród wierzchołków drzew balsamowych, wtedy ruszysz do walki, bo wtedy wyjdzie przed tobą Bóg, by rozbić wojsko Filistynów». ¹⁶ Dawid postąpił tak, jak mu Bóg polecił, i pokonał wojsko Filistynów, od Gibeonu aż do Gezer. ¹⁷ Tak sława Dawida rozeszła się po wszystkich krainach, a Bóg rzucił postrach przed nim na wszystkie narody.
15 ¹ Pobudował on sobie domy w Mieście Dawidowym, przygotował miejsce dla Arki Bożej i rozbił dla niej namiot. ² Wtedy rzekł Dawid: «Nikt nie powinien nosić Arki Bożej, oprócz lewitów, albowiem to ich wybrał Pan do noszenia Arki Bożej i do obsługiwania jej na wieki»*. ³ I zgromadził Dawid wszystkich Izraelitów w Jerozolimie celem przeniesienia Arki Pańskiej na jej miejsce, które dla niej przygotował. ⁴ Zebrał Dawid synów Aarona i lewitów; ⁵ z synów Kehata: naczelnika Uriela i jego braci - stu dwudziestu; ⁶ z synów Merariego: naczelnika Asajasza i jego braci - dwustu dwudziestu; ⁷ z synów Gerszoma: naczelnika Joela i jego braci - stu trzydziestu; ⁸ z synów Elisafana: naczelnika Szemajasza i jego braci - dwustu; ⁹ z synów Chebrona: naczelnika Eliela i jego braci - osiemdziesięciu; ¹⁰ z synów Uzzjela: naczelnika Amminadaba i jego braci - stu dwunastu. ¹¹ I wezwał Dawid kapłanów: Sadoka i Abiatara oraz lewitów: Uriela, Asajasza, Joela, Szemajasza, Eliela i Amminadaba, ¹² i rzekł do nich: «Wy jesteście naczelnikami rodów lewickich, oczyśćcie się* wy i bracia wasi i przenieście Arkę Pana, Boga Izraela, na miejsce, które jej przygotowałem. ¹³ Ponieważ za pierwszym razem nie było was, dotknął nas ciosem Pan, Bóg nasz, bośmy się Go nie zapytali, jak należało». ¹⁴ Kapłani więc i lewici oczyścili się, aby przenieść Arkę Pana, Boga Izraela. ¹⁵ Lewici nieśli Arkę Bożą na drążkach na swoich ramionach, jak przykazał Mojżesz zgodnie ze słowem Pana*. ¹⁶ I rzekł Dawid naczelnikom lewitów, aby ustanowili swoich braci śpiewakami przy instrumentach muzycznych: cytrach, harfach, cymbałach, aby rozbrzmiewał głos donośny i radosny. ¹⁷ I ustanowili lewici Hemana, syna Joela, a z braci jego Asafa, syna Berekiasza; z synów zaś Merariego, ich braci, Etana, syna Kuszajasza, ¹⁸ a z nimi braci ich drugiego stopnia: Zachariasza, Uzzjela*, Szemiramota, Jechiela, Unniego, Eliaba, Benajasza, Maasejasza, Mattitiasza, Elifela, Miknejasza, Obed-Edoma, Jejela - odźwiernych. ¹⁹ Śpiewacy: Heman, Asaf i Etan grali donośnie na cymbałach z brązu; ²⁰ Zachariasz, Uzzjel, Szemiramot, Jechiel, Unni, Eliab, Maasejasz i Benajasz na cytrach w wysokim tonie*; ²¹ Mattitiasz, Elifel, Miknejasz, Obed-Edom, Jejel i Azazjasz na harfach, by dominowali* w oktawie; ²² Kenaniasz, przełożony lewitów [przeznaczonych] do przenoszenia*, kierował przenoszeniem, ponieważ był do tego uzdolniony. ²³ Berekiasz i Elkana byli odźwiernymi przy arce. ²⁴ Kapłani: Szebaniasz, Jozafat, Netaneel, Amasaj, Zachariasz, Benajasz i Eliezer grali na trąbach przed Arką Bożą, a Obed-Edom i Jechiasz byli odźwiernymi przy Arce. ²⁵ * Wówczas to Dawid i starsi Izraela oraz wodzowie z wielką radością poszli, aby przenieść Arkę Przymierza Pańskiego z domu Obed-Edoma. ²⁶ Kiedy Bóg wspomagał lewitów niosących Arkę Przymierza Pańskiego, ofiarowano siedem cielców i siedem baranów. ²⁷ A Dawid był okryty płaszczem z bisioru i podobnie wszyscy lewici niosący Arkę i śpiewający, oraz Kenaniasz, kierujący przenoszeniem. Dawid miał na sobie także efod lniany. ²⁸ Tak cały Izrael prowadził Arkę Przymierza Pańskiego wśród radosnych okrzyków, grania na trąbach, cymbałach, harfach i cytrach. ²⁹ Gdy Arka Przymierza Pańskiego przybyła do Miasta Dawidowego, Mikal, córka Saula, wyglądała przez okno i ujrzała króla Dawida tańczącego i grającego, Wtedy wzgardziła nim w swym sercu.
16 ¹ * Przyniesiono więc Arkę Bożą i ustawiono ją w środku namiotu, jaki rozpiął dla niej Dawid, po czym złożono całopalenia i ofiary pojednania. ² Gdy zaś Dawid skończył składanie całopaleń i ofiar pojednania, pobłogosławił lud w imieniu Pana. ³ I potem rozdał wszystkim Izraelitom, tak mężczyznom jak i kobietom, każdemu po bochenku chleba, po kawałku mięsa i po kubku wina. ⁴ Ustanowił przed Arką Pańską niektórych lewitów z obsługi, aby sławili, dzięki czynili i wychwalali Pana, Boga Izraelowego: ⁵ Asafa - przełożonym, Zachariasza - jego zastępcą, potem Uzzjela*, Szemiramota, Jechiela, Mattitiasza, Eliaba, Benajasza, Obed-Edoma i Jejela, na instrumentach: harfach i cytrach, Asafa zaś, by grał na cymbałach; ⁶ Benajasza i Jachazjela, by stale trąbili przed Arką Przymierza Bożego. ⁷ Owego dnia postanowił Dawid po raz pierwszy, aby tak wielbiono Pana za pośrednictwem Asafa i jego braci: ⁸ * Dzięki czyńcie Panu, wzywajcie Jego imienia, głoście dzieła Jego wśród narodów! ⁹ Śpiewajcie Mu, grajcie Mu psalmy, rozpowiadajcie wszystkie Jego cuda. ¹⁰ Szczyćcie się świętym Jego imieniem, niech się weseli serce szukających Pana! ¹¹ Rozważajcie o Panu i Jego potędze, szukajcie zawsze Jego oblicza: ¹² Pamiętajcie o cudach, które On zdziałał, o Jego znakach i sądach ust Jego. ¹³ Potomstwo Izraela, Jego sługi, synowie Izraela, Jego wybrańcy! ¹⁴ On, Pan, jest naszym Bogiem, Jego wyroki obejmują świat cały. ¹⁵ Na wieki pamięta* o swoim przymierzu - obietnicę dał dla tysiąca pokoleń. ¹⁶ Zawarł je z Abrahamem i przysięgę dał Izaakowi. ¹⁷ Ustanowił dla Jakuba jako prawo wieczne przymierze dla Izraela, ¹⁸ mówiąc: «Dam tobie ziemię Kanaanu na waszą własność dziedziczną», ¹⁹ gdy was było niewielu - nieliczni i obcy w niej. ²⁰ Wędrowali od szczepu do szczepu, z jednego królestwa do drugiego ludu, ²¹ a nie pozwolił nikomu ich uciskać i z ich powodu karał królów: ²² «Nie dotykajcie moich pomazańców i prorokom moim nie czyńcie krzywdy!» ²³ * Śpiewajcie Panu, wszystkie krainy, z dnia na dzień głoście Jego zbawienie! ²⁴ Rozgłaszajcie Jego chwałę wśród pogan, Jego cuda - wśród wszystkich narodów, ²⁵ bo wielki jest Pan, godzien wielkiej chwały: wzbudza On większy lęk niż wszyscy bogowie. ²⁶ Bo wszyscy bogowie pogan to ułuda, a Pan uczynił niebiosa. ²⁷ Przed Nim kroczą majestat i piękno, potęga i jasność w Jego przybytku. ²⁸ Oddajcie Panu, rodziny narodów, oddajcie Panu chwałę i potęgę, ²⁹ oddajcie Panu chwałę Jego imienia. Nieście ofiary i wchodźcie przed Jego oblicze, oddajcie pokłon Panu, w święte szaty odziani*. ³⁰ W obliczu Jego zadrżyj, ziemio cała! Umocnił On świat, by się nie poruszył. ³¹ Niech cieszy się niebo i ziemia raduje. Mówcie wśród pogan: «Pan jest królem». ³² Niech szumi morze i co je napełnia, niech się weselą pola i wszystko, co na nich. ³³ Niech tak się uradują drzewa leśne w obliczu Pana, bo nadchodzi, aby rządzić ziemią. ³⁴ * Chwalcie Pana, bo dobry, bo na wieki Jego łaskawość. ³⁵ Mówcie: «Ratuj nas, Boże zbawienia naszego, zgromadź nas i wybaw spośród narodów, abyśmy wielbili święte imię Twoje i dumni byli z Twej chwały». ³⁶ Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, od wieków na wieki. A cały naród odpowiedział: «Amen» i chwalił Pana. ³⁷ [Dawid] pozostawił tam przed Arką Przymierza Pańskiego Asafa i jego braci, aby pełnili służbę ustawicznie przed Arką, według porządku każdego dnia; ³⁸ i Obed-Edoma z jego sześćdziesięciu ośmiu braćmi, Obed-Edoma, syna Jedutuna*, i Chosę jako odźwiernych; ³⁹ kapłana Sadoka i braci jego, kapłanów [pozostawił] przed przybytkiem Pańskim na wyżynie, która jest w Gibeonie, ⁴⁰ aby stale ofiarowali Panu ofiary całopalne na ołtarzu całopalenia, rano i wieczorem - według wszystkiego, co napisane jest w Prawie Pana, które On zlecił Izraelowi. ⁴¹ Z nimi byli Heman i Jedutun i reszta wybranych, imiennie wyznaczonych, aby dzięki czynić Panu, bo na wieki Jego łaskawość. ⁴² U Hemana i Jedutuna były przechowywane trąby i cymbały dla grających i instrumenty towarzyszące pieśni Bożej. A synowie Jedutuna byli przy bramie. ⁴³ I wrócił się cały lud - każdy do swego domu. Powrócił też Dawid, aby wnieść błogosławieństwo do swego domu*.
17 ¹ Gdy Dawid zamieszkał w swoim domu, rzekł do proroka Natana: «Oto ja mieszkam w pałacu cedrowym, Arka zaś Przymierza Pańskiego pod zasłonami namiotu!» ² Natan powiedział do Dawida: «Uczyń wszystko, co zamierzasz w sercu, gdyż Bóg jest z tobą». ³ Lecz tejże samej nocy Bóg skierował do Natana następujące słowa: ⁴ «Idź i powiedz mojemu słudze Dawidowi: To mówi Pan: Nie ty zbudujesz mi dom na mieszkanie. ⁵ Nie mieszkałem bowiem w domu od dnia, w którym wywiodłem Izraela, aż do tego dnia, ale przechodziłem z namiotu do namiotu lub przybytku. ⁶ Gdziekolwiek wędrowałem z całym Izraelem, czy choćby do jednego z sędziów, którym nakazałem paść mój lud, czy powiedziałem kiedykolwiek: "Dlaczego nie zbudowaliście mi domu cedrowego?" ⁷ A teraz przemówisz do mojego sługi Dawida: "To mówi Pan Zastępów: Zabrałem cię z pastwiska, spośród owiec, abyś był władcą nad ludem moim izraelskim. ⁸ I byłem z tobą wszędzie, dokądkolwiek się udałeś, i wytraciłem przed tobą wszystkich twoich nieprzyjaciół. Dam ci sławę największych ludzi na ziemi. ⁹ Wyznaczę miejsce mojemu ludowi izraelskiemu i osadzę go, i będzie mieszkał na swoim miejscu. Nie poruszy się on już i ludzie nikczemni nie będą go już niszczyć jak dawniej, ¹⁰ od czasów, kiedy ustanowiłem sędziów nad moim ludem izraelskim. Poniżę wszystkich wrogów twoich, a ciebie wywyższę, bo zbuduję ci dom*. ¹¹ Kiedy wypełnią się twoje dni i będziesz musiał odejść do twoich przodków, wzbudzę twojego potomka po tobie, którym będzie jeden z twoich synów, i utwierdzę jego królowanie. ¹² On zbuduje Mi dom, a Ja utwierdzę tron jego na wieki. ¹³ Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem; łaskawości mojej nie cofnę od niego, jak cofnąłem od tego, który był przed tobą. ¹⁴ Osadzę go w moim domu i w moim królestwie na zawsze, a tron jego będzie utwierdzony na wieki"». ¹⁵ Zgodnie z tymi wszystkimi słowami i zgodnie z tym całym widzeniem przemówił Natan do Dawida. ¹⁶ Poszedł więc król Dawid i usiadłszy przed Panem, mówił: «Kimże ja jestem, o Panie, Boże, i czym mój ród, że doprowadziłeś mnie aż dotąd? ¹⁷ Ale i to jeszcze wydało się tobie za mało, o Boże, lecz dałeś o domu swego sługi zapowiedź na daleką przyszłość. Wejrzałeś na mnie jak na człowieka znamienitego stanu, o Panie Boże. ¹⁸ Cóż więcej może powiedzieć Dawid do ciebie o chwale twego sługi? Ty sam znasz swego sługę. ¹⁹ O Panie, przez wzgląd na swego sługę i według [życzenia] twego serca uczyniłeś całe to wielkie dzieło, aby objawić wszystkie wspaniałości. ²⁰ O Panie, nie ma podobnego Tobie i nie ma Boga oprócz Ciebie, według tego wszystkiego, co słyszeliśmy na własne uszy. ²¹ I kto jest jak lud Twój izraelski? Czyż jest jaki inny naród na ziemi, do którego poszedłby Bóg wybawić go jako lud swój, aby zapewnić mu sławę wielkich i straszliwych dzieł, wypędzając narody przed ludem swoim, który wykupiłeś z Egiptu? ²² Uczyniłeś lud izraelski ludem swoim na zawsze, a Ty, Panie, stałeś się jego Bogiem. ²³ Teraz więc, o Panie, niech trwa na wieki słowo, któreś wyrzekł o słudze swoim i o domu jego, i uczyń, jak powiedziałeś, ²⁴ ażeby <trwało> i wielbione było imię Twe na wieki w słowach: Pan Zastępów jest Bogiem dla Izraela!* A dom Twojego sługi, Dawida, niech będzie trwały przed tobą! ²⁵ Tyś bowiem, Boże mój, objawił swemu słudze, że zbudujesz mu dom, stąd to sługa twój tak ośmiela się modlić przed Twoim obliczem. ²⁶ A teraz, Panie, Ty sam jesteś Bogiem. Skoro obiecałeś swojemu słudze to szczęście, ²⁷ racz teraz pobłogosławić dom swego sługi, aby trwał przed Tobą na wieki, bo co Ty, Panie pobłogosławisz, będzie błogosławione na wieki».
18 ¹ Po tych wydarzeniach Dawid pobił Filistynów i zmusił ich do uległości; odebrał też z rąk Filistynów Gat i miejscowości przynależne. ² Potem pobił Moabitów i stali się Moabici niewolnikami Dawida, płacącymi daninę. ³ Dawid pobił też Hadadezera, króla Soby i Chamat*, kiedy wyprawił się, aby utrwalić swą władzę nad rzeką Eufratem. ⁴ Wziął mu też Dawid tysiąc rydwanów, siedem tysięcy jeźdźców i dwadzieścia tysięcy pieszych. Poprzecinał też Dawid ścięgna skokowe wszystkim koniom zaprzęgowym, zostawiając z nich tylko do stu rydwanów. ⁵ Kiedy Aramejczycy z Damaszku przybyli na odsiecz królowi Soby, Hadadezerowi, Dawid pobił dwadzieścia dwa tysiące ludzi spośród Aramejczyków. ⁶ Potem umieścił Dawid załogi w Aramie damasceńskim, i Aramejczycy stali się poddanymi Dawida płacącymi daninę. Tak Pan udzielał Dawidowi zwycięstwa we wszystkim, co zamierzył. ⁷ Dawid zabrał złote uzbrojenie, jakie mieli słudzy Hadadezera, i przeniósł je do Jerozolimy. ⁸ Z miast Hadadezera, Tibchat i Kun, zabrał też Dawid bardzo wiele brązu, z którego Salomon uczynił "morze" brązowe, kolumny i naczynia brązowe. ⁹ Gdy usłyszał Tou, król Chamat, że Dawid rozbił całe wojsko Hadadezera, króla Soby, ¹⁰ posłał swego syna Hadorama do króla Dawida, aby go pozdrowić i powinszować mu, że walcząc z Hadadezerem pokonał go, bo Hadadezer prowadził wojnę z Tou. [Posłał] także wszelkiego rodzaju naczynia złote, srebrne i brązowe. ¹¹ Król Dawid poświęcił je również Panu wraz ze srebrem i złotem, które pobrał ze wszystkich narodów: z Edomu, Moabu, od Ammonitów, Filistynów i Amalekitów. ¹² Abiszaj, syn Serui, pobił osiemnaście tysięcy Edomitów w Dolinie Soli. ¹³ Umieścił on załogi w Edomie, a wszyscy Edomici stali się niewolnikami Dawida. Tak Pan udzielał Dawidowi zwycięstwa we wszystkim, co zamierzył. ¹⁴ Dawid panował nad całym Izraelem, wykonując sąd i sprawiedliwość nad całym swoim ludem. ¹⁵ Joab, syn Serui, był nad wojskiem; Joszafat, syn Achiluda, był pełnomocnikiem; ¹⁶ Sadok, syn Achituba, i Abimelek, syn Abiatara, byli kapłanami; Szawsza był pisarzem; ¹⁷ Benajasz, syn Jojady, był nad Keretytami i Peletytami; synowie zaś Dawida byli pierwszymi przybocznymi króla.
19 ¹ Potem umarł Nachasz, król Ammonitów, a syn jego został w jego miejsce królem. ² Wtedy Dawid pomyślał sobie: «Okażę życzliwość dla Chanuna, syna Nachasza, tak jak jego ojciec okazał życzliwość dla mnie». Wyprawił więc Dawid posłów, aby go pocieszyć po stracie ojca. Gdy słudzy Dawida przybyli do Chanuna w kraju Ammonitów, aby go pocieszyć, ³ książęta ammoniccy odezwali się do Chanuna: «Może sądzisz, że Dawid przez cześć dla twego ojca przysłał do ciebie pocieszycieli? Czyż raczej nie dla rozpoznania, wyszpiegowania, a potem zabrania* kraju przybyli słudzy jego do ciebie?» ⁴ Chanun więc pochwyciwszy sługi Dawida ogolił ich, obciął im szaty do połowy, aż do pośladków* i odesłał ich. ⁵ Wtedy udali się niektórzy i oznajmili Dawidowi o tych ludziach, a on wyprawił na ich spotkanie posłów, bo ci ludzie zostali bardzo znieważeni. Polecił im król: «Zostańcie w Jerychu, aż wam brody odrosną, a potem wrócicie». ⁶ Gdy Ammonici spostrzegli, że Dawid znienawidził ich, posłał Chanun wraz z Ammonitami tysiąc talentów srebra, aby za nie nająć rydwany i jeźdźców z Aram-Naharaim i od Aramejczyków z Maaki i z Soby. ⁷ I najęli sobie trzydzieści dwa tysiące rydwanów oraz króla Maaki z jego ludźmi, którzy przyszli i rozłożyli się obozem pod Medebą; zgromadzili się też i Ammonici ze swoich miast i przybyli, aby walczyć. ⁸ A usłyszawszy o tym Dawid wyprawił Joaba wraz z całym wojskiem - ludźmi walecznymi. ⁹ Ammonici wystąpili i uszykowali się do bitwy u wejścia do miasta, a sprzymierzeni królowie zajęli stanowiska osobno, w polu. ¹⁰ Gdy Joab spostrzegł, że walka zagraża mu z przodu i od tyłu, dobrał sobie ludzi spośród wszystkich najdzielniejszych w Izraelu i w szyku bojowym ustawił naprzeciw Aramejczyków. ¹¹ Pozostałych zaś ludzi powierzył w ręce swego brata, Abiszaja, aby ich ustawił w szyku naprzeciw Ammonitów. ¹² I rzekł: «Jeśli Aramejczycy będą mieli przewagę nade mną, ty przyjdziesz mi na pomoc; jeśli zaś Ammonici będą mieli przewagę nad tobą, ja ci przyjdę na pomoc. ¹³ Odwagi! Okażmy męstwo [w walce] za nasz naród i za miasta Boga naszego! A niech Pan uczyni to, co Mu się wyda słuszne!» ¹⁴ Zbliżył się Joab i lud, który był z nim, do Aramejczyków, aby walczyć, lecz oni uciekli przed nim. ¹⁵ Ammonici widząc, że Aramejczycy uciekli, również i sami uciekli przed jego bratem Abiszajem, i wycofali się do miasta. Joab więc wrócił do Jerozolimy. ¹⁶ Lecz kiedy Aramejczycy ujrzeli, że zostali pobici przez Izraela, wyprawili posłów, aby sprowadzić Aramejczyków, którzy byli po drugiej stronie Rzeki na czele z dowódcą wojska Hadadezera, Szofakiem. ¹⁷ Dawid, gdy go o tym powiadomiono, zebrał wszystkich Izraelitów, a przeprawiwszy się przez Jordan, szedł ku nim i zajął stanowiska naprzeciwko. Dawid skierował szyki do walki przeciw Aramejczykom. I walczyli z nim. ¹⁸ Lecz Aramejczycy uciekli przed Izraelitami; a Dawid zabił spośród Aramejczyków siedem tysięcy walczących na rydwanach i czterdzieści tysięcy pieszych; zginął też dowódca wojska, Szofak. ¹⁹ Widząc więc poddani Hadadezera, że zostali pokonani przez Izraelitów, zawarli pokój z Dawidem i stali się jego poddanymi. Aramejczycy nie chcieli odtąd iść na pomoc Ammonitom.
20 ¹ Z początkiem roku, w czasie gdy królowie zwykli wychodzić na wojnę, Joab poprowadził siły zbrojne i spustoszył kraj Ammonitów. Potem poszedł i obległ Rabba. Dawid natomiast pozostał w Jerozolimie. Joab zdobył Rabba i zburzył je*. ² * Dawid zabrał koronę z głowy ich króla*, a waga jej wynosiła talent złota; były też w niej drogie kamienie. Włożono ją na głowę Dawida. I wywiózł on z miasta łup bardzo wielki. ³ Lud zaś, jaki się w nim znajdował, kazał wyprowadzić i przydzielić do pracy przy piłach, żelaznych kilofach i siekierach*. Tak postąpił Dawid ze wszystkimi miastami Ammonitów. Potem wrócił Dawid i cały lud do Jerozolimy. ⁴ * Następnie doszło do wojny z Filistynami w Gezer. Wtedy to Sibbekaj Chuszatyta zabił Sippaja, potomka Refaitów, i zostali pobici. ⁵ I była znowu wojna z Filistynami, podczas której Elchanan, syn Jaira, zabił Lachmiego, brata Goliata z Gat, a drzewce jego włóczni było jak wał tkacki. ⁶ Była jeszcze inna bitwa w Gat, gdzie znalazł się człowiek wysokiego wzrostu, który miał dwadzieścia cztery palce, sześć u każdej ręki i sześć u każdej stopy; ten również był z Refaitów. ⁷ Urągał on Izraelowi i zabił go Jonatan, syn Szimei, brata Dawida. ⁸ Ci byli potomkami Refaitów w Gat: padli oni z ręki Dawida i z ręki jego sług.