1 J 1,5-3,5
2 1 Dzieci moje, piszę wam to dlatego, żebyście nie grzeszyli. Jeśliby nawet kto zgrzeszył, mamy Rzecznika wobec Ojca - Jezusa Chrystusa sprawiedliwego. 2 On bowiem jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy, i nie tylko nasze, lecz również za grzechy całego świata.
3 1 Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi*: i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego. 2 Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest. 3 Każdy zaś, kto pokłada w Nim tę nadzieję, uświęca się podobnie jak On jest święty.
Przypisy
1,5 - "Światłość" u św. Jana to symbol prawdy religijnej i dobra moralnego, a "ciemność" - symbol błędu i zła.1,10 - Dosł.: "słowa".
2,8 - Przykazanie miłości znane w ST stało się nowe, tj. doskonałe, dzięki Chrystusowi, który pouczył nas przykładem, jak mamy je zachowywać (por. J 13,34). "Przykazanie nowe", bo nie znane ani Żydom, ani poganom w jego chrześcijańskim zastosowaniu. Ta nowa, doskonała miłość stała się rzeczywistą dopiero w miłosnym czynie Boga - w posłannictwie Chrystusowym i w społeczności Kościoła. Jest owocem i kontynuacją tamtej, znanej z ST.
2,13 - Tzn. szatana.
2,15 - "Świat" w Piśmie św. oznacza często siły przeciwstawiające się zbawieniu (por. J 8,23; J 15,18n; J 17,9; 1 Kor 2,12; 1 Kor 3,19; Jk 4,4; Jk 4,4).
2,16 - W tych trzech pożądliwościach skupia się wszelkie zło w świecie i w człowieku (por. Dn 13,56; Rz 6,12; Ga 5,24; Kol 3,5; Jk 1,14n; Jk 4,1nn.16; 2 P 2,10).
2,18 - Św. Jan tym terminem określa głosicieli błędnych nauk i odstępców (por. 1 Tm 4,1; 2 Tm 3,1-5; 2 J 1,7).
2,20 - Udzielone w czasie chrztu i bierzmowania przez "Świętego", tj. Boga Ojca, Syna Bożego lub Ducha Świętego. Inni tłum.: "olej namaszczenia", rozumiejąc to o darze wiary lub słowie Bożym.
2,23 - Prawdopodobnie aluzja do Kerynta, heretyka, uważającego Chrystusa za zwykłego człowieka (por. Wstęp oraz 2 J 1,7).
2,24 - Tj. katechezy Apostołów o Jezusie Chrystusie.
2,27 - Mowa o darach duchowych jako skutkach chrztu i bierzmowania. Por. J 6,45; J 16,13.
3,1 - Por. J 1,12n; J 11,52; Rz 8,14-17; Ga 3,26; Ef 5,1.
3,4 - Chrześcijanie pochodzenia żydowskiego podkreślali wyższość prawa Mojżeszowego nad prawem Jezusa, głosząc, że grzech, który nie przekracza prawa ST, nie jest bezprawiem, lecz zwykłym uchybieniem. Św. Jan uczy, że każdy grzech jest bezprawiem, bo sprzeciwia się wiecznemu prawu - woli Bożej. Inni przez "bezprawie" rozumieją brak wiary.