1 J 3,18-24

Musimy zachować przykazania, zwłaszcza przykazanie wzajemnej miłości
3 18 Dzieci, nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą!* 19 Po tym poznamy, że jesteśmy z prawdy*, i uspokoimy przed Nim nasze serce. 20 A jeśli nasze serce oskarża nas, to Bóg jest większy od naszego serca i zna wszystko*. 21 Umiłowani, jeśli serce nas nie oskarża, mamy ufność wobec Boga, 22 i o co prosić będziemy, otrzymamy od Niego, ponieważ zachowujemy Jego przykazania i czynimy to, co się Jemu podoba. 23 Przykazanie zaś Jego jest takie, abyśmy wierzyli w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i miłowali się wzajemnie tak, jak nam nakazał. 24 Kto wypełnia Jego przykazania, trwa w Bogu, a Bóg w nim; a to, że trwa On w nas, poznajemy po Duchu, którego nam dał*.


Przypisy

3,18 - Por. Jk 1,22; Jk 2,14-19.
3,19 - "Prawda" w ST (w przeciwstawieniu do niesprawiedliwości, zła) oznaczała zgodność życia z wolą Bożą. To znaczenie przejmuje tu św. Jan (1 J 2,21n; 2 J 4).
3,20 - Mowa o gotowości ze strony Boga przebaczenia każdego grzechu, gdy tylko żałujemy.
3,24 - Aluzja do charyzmatów (por. Dz 2,4; Dz 10,44nn; 1 Kor 12,1-11; Ga 3,2-5).

Zobacz rozdział