15 ¹ Przypominam, bracia, Ewangelię, którą wam głosiłem, którąście przyjęli i w której też trwacie. ² Przez nią również będziecie zbawieni, jeżeli ją zachowacie tak, jak wam rozkazałem... Chyba żebyście uwierzyli na próżno. ³ Przekazałem wam na początku to, co przejąłem:* że Chrystus umarł - zgodnie z Pismem - za nasze grzechy, ⁴ że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem: ⁵ i że ukazał się Kefasowi, a potem Dwunastu, ⁶ później zjawił się więcej niż pięciuset braciom równocześnie; większość z nich żyje dotąd, niektórzy zaś pomarli. ⁷ Potem ukazał się Jakubowi, później wszystkim apostołom. ⁸ W końcu, już po wszystkich, ukazał się także i mnie jako poronionemu płodowi*. ⁹ Jestem bowiem najmniejszy ze wszystkich apostołów i niegodzien zwać się apostołem, bo prześladowałem Kościół Boży*. ¹⁰ Lecz za łaską Boga jestem tym, czym jestem, a dana mi łaska Jego nie okazała się daremna; przeciwnie, pracowałem więcej od nich wszystkich, nie ja, co prawda, lecz łaska Boża ze mną. ¹¹ Tak więc czy to ja, czy inni, tak nauczamy i tak wyście uwierzyli. ¹² Jeżeli zatem głosi się, że Chrystus zmartwychwstał, to dlaczego twierdzą niektórzy spośród was, że nie ma zmartwychwstania? ¹³ Jeśli nie ma zmartwychwstania, to i Chrystus nie zmartwychwstał. ¹⁴ A jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, daremne jest nasze nauczanie, próżna jest także wasza wiara. ¹⁵ Okazuje się bowiem, żeśmy byli fałszywymi świadkami Boga, skoro umarli nie zmartwychwstają, przeciwko Bogu świadczyliśmy, że z martwych wskrzesił Chrystusa. ¹⁶ Skoro umarli nie zmartwychwstają, to i Chrystus nie zmartwychwstał. ¹⁷ A jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, daremna jest wasza wiara i aż dotąd pozostajecie w swoich grzechach*. ¹⁸ Tak więc i ci, co pomarli w Chrystusie, poszli na zatracenie. ¹⁹ Jeżeli tylko w tym życiu w Chrystusie nadzieję pokładamy*, jesteśmy bardziej od wszystkich ludzi godni politowania. ²⁰ Tymczasem jednak Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy* spośród tych, co pomarli. ²¹ Ponieważ bowiem przez człowieka [przyszła] śmierć, przez człowieka też [dokona się] zmartwychwstanie. ²² I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni*, ²³ lecz każdy według własnej kolejności. Chrystus jako pierwszy*, potem ci, co należą do Chrystusa, w czasie Jego przyjścia. ²⁴ Wreszcie nastąpi koniec, gdy przekaże królowanie Bogu i Ojcu i gdy pokona wszelką Zwierzchność, Władzę i Moc. ²⁵ Trzeba bowiem, ażeby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy*. ²⁶ Jako ostatni wróg, zostanie pokonana śmierć. ²⁷ Wszystko bowiem rzucił pod stopy Jego*. Kiedy się mówi, że wszystko jest poddane, znaczy to, że z wyjątkiem Tego, który mu wszystko poddał. ²⁸ A gdy już wszystko zostanie Mu poddane, wtedy i sam Syn zostanie poddany Temu, który Synowi poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkich. ²⁹ Bo inaczej czegoż dokonają ci, co przyjmują chrzest za zmarłych?* Jeżeli umarli w ogóle nie zmartwychwstają, to czemuż za nich chrzest przyjmują? ³⁰ Po co też i my wystawiamy się na niebezpieczeństwo każdej godziny? ³¹ Zapewniam was, przez chlubę, jaką mam z was w Jezusie Chrystusie, Panu naszym, że każdego dnia umieram*. ³² Jeżeli tylko ze względu na ludzi potykałem się w Efezie z dzikimi zwierzętami*, to cóż mi stąd za pożytek? Skoro zmarli nie zmartwychwstają, to jedzmy i pijmy, bo jutro pomrzemy*. ³³ Nie łudźcie się! "Wskutek złych rozmów psują się dobre obyczaje"*. ³⁴ Ocknijcie się naprawdę i przestańcie grzeszyć! Są bowiem wśród was tacy, co nie uznają Boga. Ku waszemu zawstydzeniu to mówię. ³⁵ Lecz powie ktoś: A jak zmartwychwstają umarli? W jakim ukazują się ciele? ³⁶ O, niemądry! Przecież to, co siejesz, nie ożyje, jeżeli wprzód nie obumrze. ³⁷ To, co zasiewasz, nie jest od razu ciałem, którym ma się stać potem, lecz zwykłym ziarnem, na przykład pszenicznym lub jakimś innym. ³⁸ Bóg zaś takie daje mu ciało, jakie zechciał; każdemu z nasion właściwe. ³⁹ Nie wszystkie ciała są takie same: inne są ciała ludzi, inne zwierząt, inne wreszcie ptaków i ryb ⁴⁰ Są ciała niebieskie i ziemskie, lecz inne jest piękno ciał niebieskich, inne - ziemskich. ⁴¹ Inny jest blask słońca, a inny - księżyca i gwiazd. Jedna gwiazda różni się jasnością od drugiej. ⁴² Podobnie rzecz się ma ze zmartwychwstaniem. Zasiewa się zniszczalne - powstaje zaś niezniszczalne; ⁴³ sieje się niechwalebne - powstaje chwalebne; sieje się słabe - powstaje mocne; ⁴⁴ zasiewa się ciało zmysłowe* - powstaje ciało duchowe. Jeżeli jest ciało ziemskie powstanie też ciało niebieskie. ⁴⁵ Tak też jest napisane: Stał się pierwszy człowiek , Adam, duszą żyjącą, a ostatni Adam duchem ożywiającym*. ⁴⁶ Nie było jednak wpierw tego, co duchowe, ale to, co ziemskie; duchowe było potem. ⁴⁷ Pierwszy człowiek z ziemi - ziemski, drugi Człowiek - z nieba. ⁴⁸ Jaki ów ziemski, tacy i ziemscy; jaki Ten niebieski, tacy i niebiescy. ⁴⁹ A jak nosiliśmy obraz ziemskiego [człowieka], tak też nosić będziemy obraz [człowieka] niebieskiego. ⁵⁰ Zapewniam was, bracia, że ciało i krew* nie mogą posiąść królestwa Bożego, i że to, co zniszczalne, nie może mieć dziedzictwa w tym, co niezniszczalne. ⁵¹ Oto ogłaszam wam tajemnicę: nie wszyscy pomrzemy, lecz wszyscy będziemy odmienieni*. ⁵² W jednym momencie, w mgnieniu oka, na dźwięk ostatniej trąby - zabrzmi bowiem trąba - umarli powstaną nienaruszeni, a my będziemy odmienieni*. ⁵³ Trzeba, ażeby to, co zniszczalne, przyodziało się w niezniszczalność, a to, co śmiertelne, przyodziało się w nieśmiertelność. ⁵⁴ A kiedy już to, co zniszczalne, przyodzieje się w niezniszczalność, a to, co śmiertelne, przyodzieje się w nieśmiertelność, wtedy sprawdzą się słowa, które zostały napisane: Zwycięstwo pochłonęło śmierć*. ⁵⁵ Gdzież jest, o śmierci twoje zwycięstwo? Gdzież jest, o śmierci, twój oścień?* ⁵⁶ Ościeniem zaś śmierci jest grzech, a siłą grzechu Prawo*. ⁵⁷ Bogu niech będą dzięki za to, że dał nam odnieść zwycięstwo przez Pana naszego Jezusa Chrystusa. ⁵⁸ Przeto, bracia moi najmilsi, bądźcie wytrwali i niezachwiani, zajęci zawsze ofiarnie dziełem Pańskim, pamiętając, że trud wasz nie pozostaje daremny w Panu.
16 ¹ Jeśli chodzi o zbiórkę, która się odbywa na rzecz świętych*, zróbcie tak, jak poleciłem Kościołom Galacji. ² Niechaj pierwszego dnia tygodnia każdy z was coś odłoży według tego, co uzna za właściwe, żeby nie zarządzać zbiórek dopiero wtedy, kiedy przybędę. ³ Kiedy zaś się zjawię, przez tych, których uznacie za godnych, poślę dar wasz z listami do Jerozolimy. ⁴ A jeśli warto będzie, żebym i ja się udał, powędrują ze mną. ⁵ Wstąpię do was, gdy będę wracał z Macedonii. Przez Macedonię bowiem przejdę tylko, ⁶ u was zaś może zatrzymam się lub nawet przezimuję, żebyście mnie odprowadzili, dokądkolwiek wyruszę. ⁷ Nie chciałbym bowiem tylko przelotnie was widzieć. Mam nadzieję pozostać z wami przez jakiś czas, jeśli Pan pozwoli. ⁸ W Efezie zostanę aż do Pięćdziesiątnicy*. ⁹ Otwarła się bowiem wielka i obiecująca brama*, a przeciwnicy są liczni. ¹⁰ Jeśliby zaś przybył Tymoteusz*, baczcie, by nie obawiając się niczego, mógł wśród was przebywać, albowiem podobnie jak ja trudzi się dla Pańskiego dzieła. ¹¹ Niech przeto nikt go nie lekceważy! Odprowadźcie go w pokoju, aby dotarł do mnie, gdyż czekam na niego z braćmi. ¹² Co do Apollosa - brata, [pragnę donieść, iż] bardzo go prosiłem, żeby do was przybył z braćmi. Lecz w tej chwili nie okazał żadnej chęci*. Przybędzie, kiedy się nadarzy sposobność. ¹³ Czuwajcie, trwajcie mocno w wierze, bądźcie mężni i umacniajcie się! ¹⁴ Wszystkie wasze sprawy niech się dokonują w miłości! ¹⁵ Napominam was, bracia: znacie dom Stefanasa*, jako ten, który stanowi pierwociny Achai i który się poświęcił na służbę świętym; ¹⁶ żebyście takim zawsze byli posłuszni, podobnie jak każdemu, kto współpracuje i trudzi się z wami. ¹⁷ Raduję się obecnością Stefanasa, Fortunata i Achaika*, gdyż zastąpili mi obecność waszą. ¹⁸ Pokrzepili bowiem i mojego, i waszego ducha. Przyjmijcie ich jako takich! ¹⁹ Pozdrawiają was Kościoły Azji. Pozdrawiają was serdecznie w Panu Akwila i Pryscylla* razem ze zbierającym się w ich domu Kościołem. ²⁰ Pozdrawiają was wszyscy bracia. Pozdrówcie się wzajemnie pocałunkiem świętym! ²¹ Pozdrowienie ręką moją - Pawła*. ²² Jeżeli ktoś nie kocha Pana, niech będzie wyklęty. Maranatha*. ²³ Łaska Pana, Jezusa [niech będzie] z wami! ²⁴ Miłość moja z wami wszystkimi w Chrystusie Jezusie.