5 ³ Miej we czci te wdowy, które są rzeczywiście wdowami. ⁴ Jeśli jakaś wdowa ma dzieci albo wnuki, niechże się one uczą najpierw pieczołowitości względem własnej rodziny i odpłacania się rodzicom wdzięcznością! Jest to bowiem rzeczą miłą w oczach Bożych. ⁵ Ta zaś, która rzeczywiście jest wdową, jako osamotniona złożyła nadzieję w Bogu i trwa w zanoszeniu próśb i modlitw we dnie i w nocy. ⁶ Lecz ta, która żyje rozpustnie, [za życia] umarła. ⁷ I to nakazuj, ażeby były nienaganne. ⁸ A jeśli kto nie dba o swoich, a zwłaszcza o domowników, wyparł się wiary i gorszy jest od niewierzącego. ⁹ Do spisu należy wciągać taką wdowę, która ma co najmniej lat sześćdziesiąt, była żoną jednego męża, ¹⁰ ma za sobą świadectwo o [takich] dobrych czynach: że dzieci wychowała, że była gościnna, że obmyła nogi świętych*, że zasmuconym przyszła z pomocą, że pilnie brała udział we wszelkim dobrym dziele.