2 P 3,7-13

Paruzja - dzień Pański
3 7 A to samo słowo zabezpieczyło obecnie niebo i ziemię jako zachowane dla ognia* na dzień sądu i zguby bezbożnych ludzi. 8 Niech zaś dla was, umiłowani, nie będzie tajne to jedno, że jeden dzień u Pana jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień*. 9 Nie zwleka Pan z wypełnieniem obietnicy - bo niektórzy są przekonani, że Pan zwleka - ale On jest cierpliwy w stosunku do was. Nie chce bowiem niektórych zgubić, ale wszystkich doprowadzić do nawrócenia. 10 Jak złodziej zaś przyjdzie dzień Pański, w którym niebo ze świstem przeminie, gwiazdy się w ogniu rozsypią, a ziemia i dzieła na niej zostaną znalezione*.
Wnioski
11 Skoro to wszystko w ten sposób ulegnie zagładzie, to jakimi winniście być wy w świętym postępowaniu i pobożności, 12 gdy oczekujecie i staracie się przyspieszyć* przyjście dnia Bożego, który sprawi, że niebo zapalone pójdzie na zagładę, a gwiazdy w ogniu się rozsypią. 13 Oczekujemy jednak, według obietnicy, nowego nieba i nowej ziemi*, w których będzie mieszkała sprawiedliwość.


Przypisy

3,7 - Ogień kary eschatologicznej (por. Iz 66,15n.24; So 1,18; Ml 3,2n.19; Mt 3,10n; Mt 5,22; Mt 13,40; J 15,6; 1 Kor 3,15; 2 Tes 1,8; Ap 20,10.14n).
3,8 - Ps 90[89],4.
3,10 - Domyślnie: przez Boga Sędziego. Tekst niepewny; w niektórych rkp: "znikną", "spłoną" (Wlg).
3,12 - Przez modlitwę, własne udoskonalenie i rozszerzanie chrześcijaństwa.
3,13 - Iz 65,17; Iz 66,22; por. Ap 21,1.

Zobacz rozdział