2 Sm 7,1-17

KRÓL DAWID
Dom Boży i pałac Dawida
7 1 Gdy król zamieszkał w swoim domu, a Pan poskromił wokoło wszystkich jego wrogów, 2 rzekł król do proroka Natana: «Spójrz, ja mieszkam w pałacu cedrowym, a Arka Boża mieszka w namiocie». 3 Natan powiedział do króla: «Uczyń wszystko, co zamierzasz w sercu, gdyż Pan jest z tobą». 4 Lecz tej samej nocy Pan skierował do Natana następujące słowa: 5 «Idź i powiedz mojemu słudze, Dawidowi: To mówi Pan: Czy ty zbudujesz Mi dom na mieszkanie? 6 Nie mieszkałem bowiem w domu od dnia, w którym wywiodłem z Egiptu synów Izraela, aż do dziś dnia. Przebywałem w namiocie albo przybytku. 7 Przez czas, gdy wędrowałem z całym Izraelem, czy choćby do jednego z sędziów* izraelskich, którym nakazałem paść mój lud, Izraela, przemówiłem kiedykolwiek słowami: Dlaczego nie zbudowaliście Mi domu cedrowego? 8 A teraz przemówisz do sługi mojego, Dawida: To mówi Pan Zastępów: Zabrałem cię z pastwiska spośród owiec, abyś był władcą nad ludem moim, nad Izraelem. 9 I byłem z tobą wszędzie, dokąd się udałeś, wytraciłem przed tobą wszystkich twoich nieprzyjaciół. Dam ci sławę największych ludzi na ziemi. 10 Wyznaczę miejsce mojemu ludowi, Izraelowi, i osadzę go tam, i będzie mieszkał na swoim miejscu, a nie poruszy się więcej, a ludzie nikczemni nie będą go już uciskać jak dawniej. 11 Od czasu kiedy ustanowiłem sędziów nad ludem moim izraelskim, obdarzyłem cię* pokojem ze wszystkimi wrogami. Tobie też Pan zapowiedział, że ci zbuduje dom*. 12 Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo. 13 On zbuduje dom imieniu memu, a Ja utwierdzę tron jego królestwa na wieki*. 14 Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem*, a jeżeli zawini, będę go karcił rózgą ludzi i ciosami synów ludzkich. 15 Lecz nie cofnę od niego mojej życzliwości, jak ją cofnąłem od Saula, twego poprzednika, którego opuściłem. 16 Przede Mną dom twój i twoje królestwo będzie trwać na wieki. Twój tron będzie utwierdzony na wieki». 17 Zgodnie z tymi wszystkimi słowami i zgodnie z tym całym widzeniem przemówił Natan do Dawida.


Przypisy

7,7 - Popr. wg 1 Krn 17,6; hebr.: "pokoleń".
7,11 - "Obdarzyłem" - inni: "obdarzę"; "zbuduje dom" - tzn. założy dynastię.
7,13 - Wyniesienie domu Dawidowego jest dalszym etapem w zamiarach Bożych: wzrasta nadzieja przywrócenia porządku zakłóconego przez grzech pierworodny. W przymierzu z Noem błogosławieństwo przeszło na Sema, z Abrahamem - zacieśniło się do dzieci Izraela, umierający Jakub stwierdza, że nie będzie odjęte berło od Judy. Wreszcie po synajskim przymierzu obietnica dana Dawidowi zacieśnia krąg wybranych do jego potomstwa.
7,14 - Bóg będzie się odnosił do następców Dawidowych jak do swoich dzieci (Ps 89[88],31-34). Już u Żydów z czasem słowa te nabrały sensu mesjańskiego - Ps 2,7 (por. Hbr 1,5). Chrystus jest synem Dawida; NT to stwierdza: Mt 1,1; Mt 22,41-45 par.; Łk 1,32; Łk 3,31; Dz 13,22n; Rz 1,3; 2 Tm 2,8; Ap 5,5; Ap 22,16. W nim też słowa te nabierają najpełniejszego znaczenia.

Zobacz rozdział