2 Sm 24,19

Dawid więc wyszedł na słowo Gada, jak nakazał Pan.

2 Sm 14,12

Rzekła kobieta: «Czy mogłaby twoja służebnica rzec jedno słowo do pana mojego, króla?» Odpowiedział: «Mów!»

2 Sm 15,28

Patrzcie jednak: czekam na pustynnych równinach, dopóki nie nadejdzie od was dla mnie słowo z wiadomościami».

2 Sm 23,2

«Duch Pański mówi przez mnie i Jego słowo jest na moim języku.

2 Sm 7,4

Lecz tej samej nocy Pan skierował do Natana następujące słowa :

2 Sm 7,21

Przez wzgląd na Twoje słowo i życzenie Twego serca uczyniłeś całe to wielkie dzieło, aby pouczyć swego sługę*.

2 Sm 22,31

Bóg - Jego droga nieskalana, słowo Pana w ogniu wypróbowane, On tarczą dla wszystkich, którzy doń się chronią.

2 Sm 24,11

Gdy Dawid wstał nazajutrz rano, słowo Pańskie następującej treści zostało skierowane do proroka Gada, "Widzącego" Dawidowego: «Idź i oświadcz Dawidowi:

2 Sm 7,25

Teraz więc, o Panie, Boże, niech trwa na wieki słowo , któreś wyrzekł o słudze swoim i jego domu, i czyń, jak powiedziałeś,

2 Sm 12,9

Czemu zlekceważyłeś < słowo > Pana, popełniając to, co złe w Jego oczach? Zabiłeś mieczem Chetytę Uriasza, a jego żonę wziąłeś sobie za małżonkę. Zamordowałeś go mieczem Ammonitów.

2 Sm 16,23

Rada Achitofela, której on udzielał, w tym czasie znaczyła tyle, co słowo Boże. Tyle znaczyła każda rada Achitofela zarówno dla Dawida, jak i dla Absaloma.

2 Sm 3,11

[Iszbaal] nie mógł na to odpowiedzieć Abnerowi ani słowa , gdyż się go obawiał.

2 Sm 7,17

Zgodnie z tymi wszystkimi słowami i zgodnie z tym całym widzeniem przemówił Natan do Dawida.

2 Sm 14,3

Udasz się do króla i powiesz mu te słowa ». I pouczył ją Joab, co ma mówić.

2 Sm 14,17

Tak sobie mówiła twoja służebnica: Słowo mojego pana, króla, będzie może dla mnie uspokojeniem, wszak pan mój, król, jest jak anioł Boży, który wysłucha tego, co dobre, i tego, co złe. Pan, Bóg twój, niech będzie z tobą!»

2 Sm 7,28

Teraz Ty, o Panie mój, Boże, Tyś Bogiem, Twoje słowa są prawdą. Skoro obiecałeś swojemu słudze to szczęście,

2 Sm 23,1

Oto ostatnie słowa Dawida. Wyrocznia Dawida, syna Jessego, wyrocznia człowieka wyniesionego wysoko, pomazańca Boga Jakubowego, śpiewaka psalmów Izraela:

2 Sm 24,1

Jeszcze raz Pan zapłonął gniewem przeciw Izraelitom. Pobudził przeciw nim Dawida słowami : «Idź i policz Izraela i Judę».

2 Sm 7,26

ażeby na wieki wielbione było imię Twe słowami : Pan Zastępów jest Bogiem Izraela. A dom twego sługi, Dawida, niech będzie trwały przed Tobą.

2 Sm 20,17

Kiedy przybliżył się Joab, kobieta spytała: «Ty jesteś Joab?» Odpowiedział: «Tak, ja». Powiedziała wtedy do niego: «Posłuchaj słów służebnicy swojej». Odrzekł: «Słucham».

2 Sm 22,1

Dawid wygłosił na cześć Pana słowa pieśni. Było to wtedy, gdy Pan wyzwolił go z ręki wszystkich wrogów i z ręki Saula.

2 Sm 7,7

Przez czas, gdy wędrowałem z całym Izraelem, czy choćby do jednego z sędziów* izraelskich, którym nakazałem paść mój lud, Izraela, przemówiłem kiedykolwiek słowami : Dlaczego nie zbudowaliście Mi domu cedrowego?

2 Sm 10,2

Wtedy Dawid pomyślał sobie: Okażę życzliwość Chanunowi, synowi Nachasza, tak jak jego ojciec okazywał mi życzliwość. Dawid wysłał więc za pośrednictwem sług słowa pociechy z powodu [śmierci] ojca. Gdy słudzy Dawida przybyli do ziemi Ammonitów,

2 Sm 3,8

Te słowa Iszbaala wywołały wielki gniew Abnera. Zawołał: «Czyż to ja jestem przywódcą judzkich psów?* Właśnie teraz, gdy okazuję przywiązanie domowi Saula, twego ojca, jego krewnym i przyjaciołom, i nie dopuszczam, byś wpadł w ręce Dawida, ty doszukujesz się przestępstwa w sprawie tej kobiety.

2 Sm 14,19

I rzekł król: «Czy nie ma w tym wszystkim ręki Joaba?» Odpowiedziała kobieta mówiąc: «Na twoje życie, panie mój, królu! Niemożliwe to, by zboczyć w prawo czy w lewo od tego wszystkiego, co mówi pan mój, król. To prawda, że sługa twój Joab mi to polecił, on też włożył w usta służebnicy twojej wszystkie te słowa .

2 Sm 19,44

Izraelici odpowiedzieli ludziom Judy: «Dziesięciokrotnie większe mam prawo do króla, a i co do Dawida mam nad tobą pierwszeństwo. Więc dlaczego mnie lekceważyłeś? Czy nie z mojej strony powstał najpierw wniosek, aby króla przywrócić?» Ale słowa ludzi z Judy były twardsze niż ludzi z Izraela.