Ab 1-21

WIDZENIE ABDIASZA
Tytuł
1 Widzenie Abdiasza. *Tak rzekł Pan Bóg przeciw Edomowi. Wieść usłyszeliśmy* od Pana, a posłaniec wysłany został do narodów: «Powstańcie! Podniesiemy się przeciwko niemu. Do boju!»
Wyrok przeciwko Edomowi
2 «Spójrz! Małym uczyniłem cię wśród narodów. Wzgardzony jesteś ogromnie. 3 A pycha serca twego zwiodła ciebie, który mieszkasz w jaskiniach skalnych, który na wysokości założyłeś swoją siedzibę*, który mówisz w swym sercu: "Któż mię strąci na ziemię?" 4 Choćbyś wzniósł się jak orzeł, i choćbyś nawet między gwiazdami założył swoje gniazdo - stamtąd Ja strącę ciebie - wyrocznia Pana.
Spustoszenie Edomu
5 Jeśli złodzieje wtargną do ciebie albo rabusie w nocy, jakże bardzo zostaniesz złupiony! Czyż nie zrabują, ile tylko zdołają? Jeżeli winobrańcy przychodzą do ciebie, czyż zostawią cokolwiek? 6 Jakże mocno obszukają Ezawa; przetrząsną jego tajemne skarbce!* 7 Aż do granicy pędzić cię będą. Wszyscy sprzymierzeńcy cię zwiodą. Oszukają cię przyjaciele twoi. Ci, którzy jedzą chleb twój, zastawią sidła pod twoje nogi. "Nie ma on roztropności"*.
Całkowita zagłada Edomu
8 Czyż nie stanie się w owym dniu - wyrocznia Pana - że wygubię mądrych* z Edomu i zrozumienie z góry Ezawa? 9 I porażeni zostaną mocarze twoi, Temanie! Albowiem wycięty zostanie [wszelki] człowiek z góry Ezawa - z powodu zbrodni.
Wielka zbrodnia Edomitów
10 Z powodu gwałtu wobec brata twego, Jakuba, okryje cię hańba i wycięty zostaniesz na wieki. 11 W dniu, gdy stanąłeś przeciwko niemu, w dniu, gdy wrogowie w niewolę brali jego wojska, a cudzoziemcy wkraczali w jego bramy i o Jerozolimę los rzucali - także ty byłeś jak jeden z nich. 12 Nie ciesz się widokiem brata twego w dzień jego nieszczęścia! I nie wyśmiewaj się z synów Judy w dzień ich upadku! I nie pysznij się chełpliwymi słowami* w dzień ucisku! 13 Nie wdzieraj się w bramę ludu mojego w dzień jego klęski! Nie ciesz się także ty widokiem jego nieszczęścia w dzień jego klęski! I nie wyciągaj rąk po jego bogactwa w dzień jego klęski! 14 I nie stawaj na rozstaju dróg dla wygubienia jego ocalonych! Ani nie wydawaj pozostałych z niego przy życiu w dzień ucisku!
"Dzień Pański"
15 Albowiem bliski jest dzień Pański przeciwko wszystkim narodom. Jak ty czyniłeś, tak będą postępować wobec ciebie: [odpowiedzialność za] czyny twoje spadnie na twoją głowę.
Sąd nad narodami i triumf Izraela
16 Albowiem jak wy* piliście na świętej mojej górze, tak pić będą wszystkie narody bez wytchnienia; i pić będą, i wyliżą do dna*; i będą, jak gdyby nie były. 17 Lecz na górze Syjon będzie ocalenie i będzie ona święta, a dom Jakuba posiądzie tych, którzy go złupili. 18 I stanie się dom Jakuba ogniem, a dom Józefa płomieniem, dom zaś Ezawa słomą: i rozpalą się przeciwko nim, i pożrą ich, a nie zostanie nawet szczątku z domu Ezawa - gdyż Pan powiedział.
Posiadłości odrodzonego Izraela
19 I posiądą* Negeb, górę Ezawa, i Szefelę, kraj Filistynów, i posiądą ziemie Efraima i ziemie Samarii, a Beniamin posiądzie Gilead. 20 Wygnańcy zaś tego wojska z synów Izraela posiądą Kanaan aż do Sarepty*, wygnańcy zaś z Jerozolimy, którzy przebywają w Sefarad* posiądą miasta Negebu. 21 I wkroczą ocaleni na górę Syjon, aby sądzić górę Ezawa. I będzie dla Pana królestwo!»


Przypisy

1 - "Tak rzekł..." - jest to wstęp do mowy, rozpoczynającej się w drugim wierszu; "usłyszeliśmy" - inni popr. wg Jr 49,14nn na: "usłyszałem".
3 - Terytorium Edomu rozciągało się wśród gór, a stolica Petra (hebr. Sela - skała) zbudowana była na wysokiej skale.
6 - W hebr. czas przeszły; kontekst domaga się jednak czasu przyszłego. "Ezaw", tj. Edomici jako potomkowie Ezawa (por. Rdz 36,1).
7 - Chodzi raczej o mowę nieprzyjaciół. Tekst skażony, różnie popr.
8 - W starożytności słynni byli mędrcy Edomu (por. Hi 2,11; Jr 49,7; Ba 3,22).
12 - Dosł.: Nie powiększaj swych ust.
16 - "Wy" - autor zwraca się do Izraelitów; "wyliżą do dna" - inni tłum. za LXX: "odejdą".
19 - Dom Jakuba i Józefa opanuje terytoria graniczące z ich krajem. Wiersz ten zawiera proroctwo o zjednoczeniu pokoleń izraelskich i rozszerzeniu się ich wpływu na wszystkie strony świata. Ma on zatem charakter mesjański.
20 - Sarepta - zob. 1 Krl 17,9; Sefarad - być może Sardes, stolica Lidii w Azji Mniejszej; miejsce wygnania Izraelitów. Prorok przepowiada tu powrót wygnańców z niewoli.