Dz 4,27-31

PROLOG
Modlitwa Kościoła wśród prześladowań
4 27 Zeszli się bowiem rzeczywiście w tym mieście przeciw świętemu Słudze* Twemu, Jezusowi, którego namaściłeś*, Herod i Poncjusz Piłat z poganami i pokoleniami Izraela, 28 aby uczynić to, co ręka Twoja i myśl zamierzyły. 29 A teraz spójrz, Panie, na ich groźby i daj sługom Twoim głosić słowo Twoje z całą odwagą, 30 gdy Ty wyciągać będziesz swą rękę, aby uzdrawiać i dokonywać znaków i cudów przez imię świętego Sługi Twego, Jezusa». 31 Po tej modlitwie zadrżało miejsce, na którym byli zebrani, wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym i głosili odważnie słowo Boże*.


Przypisy

4,27 - "Słudze" - zob. Dz 3,13; "namaściłeś" - aluzja albo do namaszczenia mesjańskiego (Mesjasz - dosł.: Pomazaniec, Namaszczony; por. Łk 4,18; Dz 10,38; Hbr 1,9), albo do samego zmartwychwstania, które stanowi początek ery mesjańskiej na ziemi. Por. Dz 3,20.
4,31 - Tzw. małe zesłanie Ducha Świętego. Por. Dz 2,1-13.

Zobacz rozdział