Ez 34,1-16

PRZYWRÓCENIE KRÓLESTWA BOŻEGO
Pasterze izraelscy
34 1 Pan skierował do mnie te słowa: 2 «Synu człowieczy, prorokuj o pasterzach Izraela*, prorokuj i powiedz im, pasterzom: Tak mówi Pan Bóg: Biada pasterzom Izraela, którzy sami siebie pasą! Czyż pasterze nie powinni paść owiec? 3 Nakarmiliście się mlekiem, odzialiście się wełną, zabiliście tłuste zwierzęta, jednakże owiec nie paśliście. 4 Słabej nie wzmacnialiście, o zdrowie chorej nie dbaliście, skaleczonej nie opatrywaliście, zabłąkanej nie sprowadzaliście z powrotem, zagubionej nie odszukiwaliście, a z przemocą i okrucieństwem* obchodziliście się z nimi. 5 Rozproszyły się [owce moje], bo nie miały pasterza i stały się żerem wszelkiego dzikiego zwierza. <Rozproszyły się>, 6 błądzą moje owce po wszystkich górach i po wszelkim wysokim pagórku; i po całej krainie były owce moje rozproszone, a nikt się o nie nie pytał i nikt ich nie szukał. 7 Dlatego wy, pasterze, słuchajcie słowa Pańskiego: 8 Wyrocznia Pana Boga: Przecież owce moje stały się łupem i owce moje służyły za żer wszelkiemu dzikiemu zwierzęciu, bo nie było pasterza, pasterze zaś nie szukali owiec moich, bo pasterze sami siebie paśli, a nie paśli moich owiec, 9 dlatego wy, pasterze, słuchajcie słowa Pańskiego. 10 Tak mówi Pan Bóg: Oto jestem przeciw pasterzom. Z ich ręki zażądam moich owiec, położę kres ich pasterzowaniu, a pasterze nie będą paść samych siebie; wyrwę moje owce z ich paszczy, nie będą już one służyć im za żer. 11 Albowiem tak mówi Pan Bóg: Oto Ja sam będę szukał moich owiec i będę miał o nie pieczę. 12 Jak pasterz dokonuje przeglądu swojej trzody, wtedy gdy znajdzie się wśród rozproszonych owiec, tak Ja dokonam przeglądu moich owiec i uwolnię je ze wszystkich miejsc, dokąd się rozproszyły w dni ciemne i mroczne. 13 Wyprowadzę je spomiędzy narodów i zgromadzę je z krajów, sprowadzę je z powrotem do ich ziemi i paść je będę na górach izraelskich, w dolinach i we wszystkich zamieszkałych miejscach kraju. 14 Na dobrym pastwisku będę je pasł, na wyżynach Izraela ma być ich pastwisko. Wtedy będą one leżały na dobrym pastwisku, na tłustym pastwisku paść się będą na górach izraelskich. 15 Ja sam będę pasł moje owce i Ja sam będę je układał na legowisko - wyrocznia Pana Boga. 16 Zagubioną odszukam, zabłąkaną sprowadzę z powrotem, skaleczoną opatrzę, chorą umocnię, a tłustą i mocną będę ochraniał*. Będę pasł sprawiedliwie.


Przypisy

34,2 - Chodzi tu o królów i wodzów narodu. O ich niegodnym sprawowaniu urzędu wspominał już Jeremiasz: Ez 2,8; Ez 3,15; Ez 10,21; Ez 23,1-6. Bóg odbierze im rządy nad narodem i sam zostanie pasterzem swego ludu; por. Rdz 48,15; Rdz 49,24; Iz 40,11; Ps 23[22]; Ps 80[79],2; Ps 95[94],7. Sprawdzi się to konkretnie w okresie po niewoli, kiedy królestwo nie zostanie już odnowione. W czasach późniejszych zaś Bóg da swemu narodowi wyjątkowego pasterza (w. 23n), "władcę": por. Ez 45,7n; Ez 46,8n, nowego Dawida, który będzie panował w czasach mesjańskich. Można tu się doszukać zalążka przypowieści o zagubionej owcy (Mt 18,12n; Łk 15,4) oraz alegorii o Dobrym Pasterzu (por. J 10,11n).
34,4 - Wg LXX.
34,16 - Wg LXX; hebr.: "zniszczę".

Zobacz rozdział