Ez 34,1-5

PRZYWRÓCENIE KRÓLESTWA BOŻEGO
Pasterze izraelscy
34 1 Pan skierował do mnie te słowa: 2 «Synu człowieczy, prorokuj o pasterzach Izraela*, prorokuj i powiedz im, pasterzom: Tak mówi Pan Bóg: Biada pasterzom Izraela, którzy sami siebie pasą! Czyż pasterze nie powinni paść owiec? 3 Nakarmiliście się mlekiem, odzialiście się wełną, zabiliście tłuste zwierzęta, jednakże owiec nie paśliście. 4 Słabej nie wzmacnialiście, o zdrowie chorej nie dbaliście, skaleczonej nie opatrywaliście, zabłąkanej nie sprowadzaliście z powrotem, zagubionej nie odszukiwaliście, a z przemocą i okrucieństwem* obchodziliście się z nimi. 5 Rozproszyły się [owce moje], bo nie miały pasterza i stały się żerem wszelkiego dzikiego zwierza. <Rozproszyły się>,


Przypisy

34,2 - Chodzi tu o królów i wodzów narodu. O ich niegodnym sprawowaniu urzędu wspominał już Jeremiasz: Ez 2,8; Ez 3,15; Ez 10,21; Ez 23,1-6. Bóg odbierze im rządy nad narodem i sam zostanie pasterzem swego ludu; por. Rdz 48,15; Rdz 49,24; Iz 40,11; Ps 23[22]; Ps 80[79],2; Ps 95[94],7. Sprawdzi się to konkretnie w okresie po niewoli, kiedy królestwo nie zostanie już odnowione. W czasach późniejszych zaś Bóg da swemu narodowi wyjątkowego pasterza (w. 23n), "władcę": por. Ez 45,7n; Ez 46,8n, nowego Dawida, który będzie panował w czasach mesjańskich. Można tu się doszukać zalążka przypowieści o zagubionej owcy (Mt 18,12n; Łk 15,4) oraz alegorii o Dobrym Pasterzu (por. J 10,11n).
34,4 - Wg LXX.

Zobacz rozdział