¹ Paweł, więzień* Chrystusa Jezusa, i Tymoteusz* brat, do Filemona umiłowanego, naszego współpracownika, ² do Apfii, siostry*, do naszego towarzysza broni Archipa i do Kościoła [gromadzącego] się w tym domu. ³ Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa. ⁴ Dziękuję Bogu mojemu zawsze, ilekroć wspominam cię w moich modlitwach, ⁵ słysząc o twojej miłości i wierze, jaką żywisz względem Pana Jezusa i dla wszystkich świętych. ⁶ Oby twój udział w wierze okazał się twórczym w głębszym poznaniu wszelkiego dobrego czynu, [jaki jest do spełnienia] wśród was dla Chrystusa. ⁷ Bracie, doznałem wielkiej radości i pociechy z powodu twojej miłości, że [mianowicie] serca świętych otrzymały od ciebie pokrzepienie. ⁸ A przeto, choć z całą swobodą mogę w Chrystusie nakładać na ciebie obowiązek, ⁹ to jednak raczej proszę w imię miłości, skoro już jestem taki. Jako stary* Paweł, a teraz jeszcze więzień Chrystusa Jezusa - ¹⁰ proszę cię za moim dzieckiem - za tym, którego zrodziłem* w kajdanach, za Onezymem. ¹¹ Niegdyś dla ciebie nieużyteczny, teraz właśnie i dla ciebie, i dla mnie stał się on bardzo użyteczny*. ¹² Jego ci odsyłam; ty zaś jego, to jest serce moje, przyjmij do domu! ¹³ Zamierzałem go trzymać przy sobie, aby zamiast ciebie oddawał mi usługi w kajdanach [noszonych dla] Ewangelii. ¹⁴ Jednakże postanowiłem nie uczynić niczego bez twojej zgody, aby dobry twój czyn był nie jakby z musu, ale z dobrej woli. ¹⁵ Może bowiem po to oddalił się od ciebie na krótki czas, abyś go odebrał na zawsze, ¹⁶ już nie jako niewolnika, lecz więcej niż niewolnika, jako brata umiłowanego. [Takim jest on] zwłaszcza dla mnie, ileż więcej dla ciebie zarówno w doczesności*, jak w Panu. ¹⁷ Jeśli więc się poczuwasz do łączności ze mną, przyjmij go jak mnie! ¹⁸ Jeśli zaś wyrządził ci jaką szkodę lub winien cokolwiek, policz to na mój rachunek! ¹⁹ Ja, Paweł, piszę to moją ręką, ja uiszczę odszkodowanie - by już nie mówić o tym, że ty w większym stopniu winien mi jesteś samego siebie. ²⁰ Tak, bracie, niech ja przez ciebie doznam radości w Panu: pokrzep moje serce w Chrystusie! ²¹ Piszę do ciebie ufny w twoje posłuszeństwo, świadom, że nawet więcej zrobisz, niż mówię. ²² A zarazem przygotuj mi gościnę: ufam bowiem, że będę wam zwrócony dzięki waszym modlitwom. ²³ Pozdrawia cię Epafras*, mój współwięzień w Chrystusie,