4 ¹⁰ Także bardzo się ucieszyłem w Panu, że wreszcie rozkwitło wasze staranie o mnie, bo istotnie staraliście się, lecz nie mieliście do tego sposobności. ¹¹ Nie mówię tego bynajmniej z powodu niedostatku: ja bowiem nauczyłem się wystarczać sobie w warunkach, w jakich jestem. ¹² Umiem cierpieć biedę, umiem i obfitować. Do wszystkich w ogóle warunków jestem zaprawiony: i być sytym, i głód cierpieć, obfitować i doznawać niedostatku. ¹³ Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia. ¹⁴ W każdym razie dobrze uczyniliście, biorąc udział w moim ucisku. ¹⁵ * Wy, Filipianie, wiecie przecież, że na początku [głoszenia] Ewangelii, gdy opuściłem Macedonię, żaden z Kościołów poza wami jednymi nie prowadził ze mną otwartego rachunku przychodu i rozchodu, ¹⁶ bo do Tesaloniki nawet raz i drugi przysłaliście na moje potrzeby. ¹⁷ Mówię zaś to bynajmniej nie dlatego, że pragnę daru, lecz pragnę owocu, który wzrasta na wasze dobro. ¹⁸ Stwierdzam, że wszystko mam, i to w obfitości: jestem w całej pełni zaopatrzony, otrzymawszy przez Epafrodyta od was wdzięczną woń*, ofiarę przyjemną, miłą Bogu. ¹⁹ A Bóg mój według swego bogactwa zaspokoi wspaniale* w Chrystusie Jezusie każdą waszą potrzebę. ²⁰ Bogu zaś i Ojcu naszemu chwała na wieki wieków! Amen.