29 1 Hiob tak dalej prowadził swą mowę i rzekł: [...]
16 19 Teraz mój Świadek jest w niebie, Ten, co mnie zna, jest wysoko. [...]
2 12 Skoro jednak spojrzeli z daleka, nie mogli go poznać. Podnieśli swój głos i zapłakali. Każdy z nich rozdarł swe szaty i rzucał proch w górę na głowę.