POEMAT
Część pierwsza
DYSKUSJA HIOBA Z PRZYJACIÓŁMI
PIERWSZY SZEREG MÓW
Odpowiedź Hioba: Tylko umęczony zna swą nędzę
Słusznie narzekam
Hiob na to odpowiedział:
2 «Proszę was, zważcie nieszczęście, połóżcie na szali zniszczenie:
3 cięższe to od piasku morskiego, stąd nierozważne me słowa.
4 Bo strzały Boga tkwią we mnie, moja dusza truciznę ich pije*, strach przed Bogiem na mnie naciera.
5 Czy dziki osioł ryczy na trawie lub mruczy wół, gdy ma paszę?
6 Czy miła potrawa bez soli, a ślaz* czy w smaku przyjemny?
7 Dotknąć się tego nie ważę, są niby chleb nieczysty.
8 Któż zdoła ziścić mą prośbę? Niech spełni Bóg moje życzenie!
9 Oby się zgodził mnie zmiażdżyć i przeciął pasmo dni moich!*
10 Przez to już będę miał ulgę, ucieszę się w mojej udręce, że nie wzgardziłem słowami Świętego.
11 Czy starczy mi sił, aby przetrwać? Jakiż tu cel cierpliwości?
12 Czy moja siła z kamienia? Czy ja mam ciało ze spiżu?
13 Nie znajdę dla siebie pociechy. Choć stokroć pomnożę zasoby, daleki ode mnie ratunek.
