Hi 6,14-21

POEMAT
Część pierwsza
DYSKUSJA HIOBA Z PRZYJACIÓŁMI
PIERWSZY SZEREG MÓW
Odpowiedź Hioba: Tylko umęczony zna swą nędzę
Bracia mnie zawiedli
6 14 W rozpaczy mieć pomoc od bliźnich, to wrócić do czci Wszechmocnego*. 15 Najbliżsi zawiedli jak potok, jak zimowy strumień uchodzą 16 od lodu, co płynie, zmącony, gdy śnieg już nad nim topnieje, 17 a suszą spalony wysycha, zanika w porze upałów*. 18 Ze swych dróg karawany zbaczają, w pustyni zagłębią się, zginą*: 19 podróżni z Temy wzrok natężają, szukają wędrowcy ze Saby*. 20 Wstyd im, że mieli już pewność, zmieszani, gdy przyszli na miejsce. 21 Tym wy jesteście dla mnie, przeraża was moje nieszczęście.


Przypisy

6,14 - Wiersz różnie tłumaczony.
6,17 - Mowa o potokach (arab.: wadi), które w zimie pełne wody, wysychają na wiosnę, gdy deszcz przestaje padać.
6,18 - Ponieważ przypuszczali, że w tym miejscu znajdą strumyk, gdzie mogliby napoić zwierzęta. Tymczasem strumyk wysechł, a innego w tej pustyni nie znajdą. Hiob się podobnie zawiódł, przypuszczając, że poza ich kurtuazją kryje się uczucie ludzkie.
6,19 - "Tema", znana oaza w północnej Arabii. "Saba" - por. Hi 1,15.

Zobacz rozdział

Możesz więcej!

Notatki do fragmentów
Historia ostatnio wyszukanych

Załóż konto

Księga Hioba

Hi

Zobacz wstęp i często szukane fragmenty

Dowiedz się więcej!

Masz pomysł?

Napisz do nas i pomóż nam rozwijać wyszukiwarkę

Kontakt

Odkrywaj Słowo Boże

Zobacz co inni wyszukiwali

Zainspiruj się

Polecamy

Portal Pełen Wiary

Portal Pełen Wiary