2 ¹ Widzenie Izajasza, syna Amosa, dotyczące Judy i Jerozolimy: ² * Stanie się na końcu czasów, że góra świątyni Pańskiej stanie mocno na wierzchu gór i wystrzeli ponad pagórki. Wszystkie narody do niej popłyną, ³ mnogie ludy pójdą i rzekną: «Chodźcie, wstąpmy na Górę Pańską do świątyni Boga Jakubowego! Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami. Bo Prawo wyjdzie z Syjonu i słowo Pańskie - z Jeruzalem». ⁴ On będzie rozjemcą pomiędzy ludami i wyda wyroki dla licznych narodów. Wtedy swe miecze przekują na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie miecza, nie będą się więcej zaprawiać do wojny. ⁵ Chodźcie, domu Jakuba, postępujmy w światłości Pańskiej! ⁶ Zaiste, odrzuciłeś Twój lud, dom Jakuba, bo pełen jest wróżbitów* i wieszczków jak Filistyni; na zgodę uderza w ręce cudzoziemców. ⁷ Kraj jego pełen jest srebra i złota, a skarby jego są niezliczone. Kraj jego pełen jest koni, a wozy jego nieprzeliczone. ⁸ Kraj jego pełen jest bożyszczy... [Oni] wielbią rąk swoich dzieło, które wykonały ich palce. ⁹ Poniżył się człowiek, upodlił śmiertelny; nie przebaczaj im! ¹⁰ Wejdź między skały, ukryj się w prochu ze strachu przed Panem, przed blaskiem Jego majestatu, kiedy powstanie, by przerazić ziemię*. ¹¹ Wyniosłe oczy człowieka się ukorzą i duma ludzka będzie poniżona. Sam tylko Pan się wywyższy dnia owego. ¹² Albowiem dzień Pana Zastępów nadejdzie przeciw wszystkim pysznym i nadętym i przeciw wszystkim hardym, by się ukorzyli, ¹³ przeciw wszystkim cedrom Libanu, wysoko się wzbijającym, i przeciw wszystkim dębom Baszanu, ¹⁴ przeciw wszystkim górom niebotycznym i przeciw wszystkim pagórkom wyniosłym, ¹⁵ przeciw każdej wieży strzelistej i przeciw wszystkim murom obronnym, ¹⁶ przeciw wszystkim okrętom Tarszisz i przeciw wszystkim statkom zbytkownym. ¹⁷ Wtedy pycha człowieka będzie poniżona, a upokorzona ludzka wyniosłość. Sam tylko Pan się wywyższy dnia owego, ¹⁸ posągi zaś bożków całkowicie znikną. ¹⁹ Wtedy wejdą do jaskiń skalnych i do jam podziemnych ze strachu przed Panem, przed blaskiem Jego majestatu, kiedy powstanie, by przerazić ziemię. ²⁰ Owego dnia człowiek wyrzuci kretom i nietoperzom bożki swe srebrne i bałwany złote, zrobione po to, by im cześć oddawał, ²¹ gdy wejdzie między rozpadliny skalne i w szczeliny opoki ze strachu przed Panem, i przed blaskiem Jego majestatu, kiedy powstanie, by przerazić ziemię. ²² Zaniechajcie człowieka, który ledwie dech ma w nozdrzach. Bo na ile go ocenić?