24 ¹ Oto Pan pustoszy ziemię, niszczy ją i przewraca jej powierzchnię, a mieszkańców jej rozprasza. ² I będzie [dotknięty] jak lud, tak kapłan, jak sługa, tak jego pan, jak służąca, tak jej pani, jak nabywca, tak sprzedawca, jak pożyczkę dający, tak biorący ją, jak wierzyciel, tak jego dłużnik. ³ Okropnie spustoszona będzie ziemia i bezgranicznie rozdrapana, bo Pan wydał taki wyrok. ⁴ Żałośnie wygląda ziemia, zmarniała; świat opadł z sił, niszczeje, niebo wraz z ziemią się wyczerpały. ⁵ Ziemia została splugawiona przez swoich mieszkańców, bo pogwałcili prawa, przestąpili przykazania, złamali wieczyste przymierze. ⁶ Dlatego ziemię pochłania przekleństwo, a jej mieszkańcy odpokutowują; dlatego się przerzedzają mieszkańcy ziemi i mało ludzi zostało. ⁷ Młode wino w smutku, winnica podupadła, wzdychają wszyscy ludzie wesołego serca. ⁸ Ustała wesołość bębenków, ucichła wrzawa hulających, umilkł wesoły dźwięk cytr. ⁹ Nie piją wina wśród pieśni, sycera gorzknieje pijakom. ¹⁰ Zburzone jest miasto* chaosu, dom każdy zamknięty od wejścia. ¹¹ Na ulicach narzekanie na brak wina. Minęła wszelka radość, wesele odeszło z ziemi. ¹² Tylko pustka została w mieście i brama rozbita w kawałki. ¹³ Tak bowiem będzie na środku ziemi pomiędzy narodami, jak przy otrząsaniu oliwek, jak ostatki winogron po winobraniu. ¹⁴ Ci* to podniosą swój głos, sławić będą majestat Pana, wzniosą okrzyki od strony morza. ¹⁵ Dlatego na Wschodzie czcić będą Pana, na wyspach morskich imię Pana, Boga Izraelowego. ¹⁶ Od krańca ziemi słyszeliśmy pienia: «Chwała Sprawiedliwemu!» Lecz ja rzekłem: «Mam tajemnicę, groźną mam tajemnicę, biada mi! Wiarołomni działają zdradliwie, wiarołomni dopuścili się zdrady». ¹⁷ Groza i dół, i sidło na ciebie, mieszkańcu ziemi: ¹⁸ kto umknie przed krzykiem grozy, wpadnie w dół, a kto się wydostanie z dołu, w sidła się omota!* Tak, upusty otworzą się w górze i podwaliny ziemi się zatrzęsą. ¹⁹ Ziemia rozpadnie się w drobne kawałki, ziemia pękając wybuchnie, ziemia zadrgawszy zakołysze się, ²⁰ ziemia się mocno będzie zataczać jak pijany i jak budka [na wietrze] będzie się chwiała; grzech jej zaciąży nad nią, tak iż upadnie i już nie powstanie. ²¹ Nastąpi w ów dzień to, iż Pan skarze wojsko niebieskie tam, w górze* i królów ziemskich tu - na dole. ²² Zostaną zgromadzeni, uwięzieni w lochu; będą zamknięci w więzieniu, a po wielu latach będą ukarani. ²³ Księżyc się zarumieni, słońce się zawstydzi*, bo zakróluje Pan Zastępów na górze Syjon i w Jeruzalem: wobec swych starców będzie uwielbiony.