Iz 4

KSIĘGA GRÓŹB
WYPOWIEDZI PRZECIW JUDZIE I JEROZOLIMIE POPRZEDZAJĄCE WOJNĘ SYRO-EFRAIMSKĄ
Wdowy Jerozolimy
4 1 Siedem niewiast uchwyci się jednego mężczyzny w ów dzień, mówiąc: «Swój chleb będziemy jadły i we własną odzież się ubierały. Dozwól nam tylko nosić twoje imię. Odejmij nam hańbę»*.
Reszta z Jerozolimy
2 * W owym dniu Odrośl Pana* stanie się ozdobą i chwałą, a owoc ziemi przepychem i krasą dla ocalałych z Izraela. 3 I będzie tak: Ten, kto pozostał żywy na Syjonie, i który się ostał w Jeruzalem, każdy będzie nazwany świętym i wpisany do [Księgi] Życia w Jeruzalem.
Przyszłe odnowienie
4 Gdy Pan obmyje brud Córy Syjońskiej i krew rozlaną oczyści wewnątrz Jeruzalem tchnieniem sądu i tchnieniem pożogi, 5 wtedy Pan przyjdzie [spocząć] na całej przestrzeni góry Syjonu i na tych, którzy się tam zgromadzą, we dnie jak obłok z dymu, w nocy jako olśniewający płomień ognia. Albowiem nad wszystkim Chwała [Pańska] będzie osłoną 6 i namiotem, by za dnia dać cień przed skwarem, ucieczkę zaś i schronienie przed nawałnicą i ulewą.


Przypisy

4,1 - Kobiety owdowiałe usiłują wyjść za mąż za nielicznych mężczyzn, by uniknąć hańby bezdzietności.
4,2 - Wiersze mesjańskie łączącej się z Iz 9 i Iz 11. "Odrośl Pana... owoc ziemi": Porównanie z drzewkiem i z plonami ziemi, wyrastającymi bujnie na palestyńskiej ziemi, oznacza bądź lepszą "Resztę" ocalonych z klęski Izraelitów, bądź samego Mesjasza. "Odrośl Pana" (Wujek: "płód Pański") - określenie mesjańskie: por. Jr 23,5n; Za 3,8; Za 6,12.

Zobacz rozdział