7 ¹ Potem Jezus obchodził Galileę. Nie chciał bowiem chodzić po Judei, bo Żydzi mieli zamiar Go zabić. ² A zbliżało się żydowskie Święto Namiotów. ³ Rzekli więc Jego bracia do Niego: «Wyjdź stąd i idź do Judei, aby i uczniowie Twoi ujrzeli czyny, których dokonujesz. ⁴ Nikt bowiem nie dokonuje niczego w ukryciu, jeżeli chce się publicznie ujawnić. Skoro takich rzeczy dokonujesz, to okaż się światu!» ⁵ Bo nawet Jego bracia nie wierzyli w Niego. ⁶ Powiedział więc do nich Jezus: «Dla Mnie stosowny czas jeszcze nie nadszedł, ale dla was - zawsze jest do rozporządzenia. ⁷ Was świat nie może nienawidzić, ale Mnie nienawidzi, bo Ja o nim świadczę, że złe są jego uczynki. ⁸ Wy idźcie na święto; Ja jeszcze nie idę na to święto, bo czas mój jeszcze się nie wypełnił»*. ⁹ To im powiedział i pozostał w Galilei. ¹⁰ Kiedy zaś bracia Jego udali się na święto, wówczas poszedł i On, jednakże nie jawnie, lecz skrycie*. ¹¹ Tymczasem Żydzi już Go szukali w czasie święta i mówili: ¹² «Gdzie On jest?» Wśród tłumów zaś wiele mówiono o Nim pokątnie. Jedni mówili: «Jest dobry». Inni zaś mówili: «Nie, przeciwnie - zwodzi tłumy». ¹³ Nikt jednak nie odzywał się o Nim jawnie z obawy przed Żydami. ¹⁴ Tymczasem dopiero w połowie świąt przybył Jezus do Świątyni i nauczał. ¹⁵ Żydzi zdumiewali się mówiąc: «W jaki sposób zna On Pisma, skoro się nie uczył?» ¹⁶ Odpowiedział im Jezus mówiąc: «Moja nauka nie jest moją, lecz Tego, który Mnie posłał. ¹⁷ Jeśli kto chce pełnić Jego wolę, pozna, czy nauka ta jest od Boga, czy też Ja mówię od siebie samego. ¹⁸ Kto mówi we własnym imieniu, ten szuka własnej chwały. Kto zaś szuka chwały Tego, który go posłał, ten godzien jest wiary i nie ma w nim nieprawości. ¹⁹ Czyż Mojżesz nie dał wam Prawa? A przecież nikt z was nie zachowuje Prawa, [bo] czemuż usiłujecie Mnie zabić?» ²⁰ Tłum odpowiedział : «Jesteś opętany przez złego ducha! Któż usiłuje Cię zabić?» ²¹ W odpowiedzi Jezus rzekł do nich: «Dokonałem tylko jednego czynu*, a wszyscy jesteście zdziwieni. ²² Oto Mojżesz dał wam obrzezanie - ale nie pochodzi ono od Mojżesza, lecz od przodków* - i wy w szabat obrzezujecie człowieka. ²³ Jeżeli człowiek może przyjmować obrzezanie nawet w szabat, aby nie przekroczono Prawa Mojżeszowego, to dlaczego złościcie się na Mnie, że w szabat uzdrowiłem całego człowieka? ²⁴ Nie sądźcie z zewnętrznych pozorów, lecz wydajcie wyrok sprawiedliwy»*. ³⁷ * W ostatnim zaś, najbardziej uroczystym dniu święta, Jezus stojąc zawołał donośnym głosem: «Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie - niech przyjdzie do Mnie i pije! ³⁸ Jak rzekło Pismo: Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza». ³⁹ A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego; Duch bowiem jeszcze nie był <dany>*, ponieważ Jezus nie został jeszcze uwielbiony. ⁴⁰ A wśród słuchających Go tłumów odezwały się głosy: «Ten prawdziwie jest prorokiem». ⁴¹ Inni mówili: «To jest Mesjasz». «Ale - mówili drudzy - czyż Mesjasz przyjdzie z Galilei?* ⁴² Czyż Pismo nie mówi, że Mesjasz będzie pochodził z potomstwa Dawidowego i z miasteczka Betlejem?»* ⁴³ I powstało w tłumie rozdwojenie z Jego powodu. ⁴⁴ Niektórzy chcieli Go nawet pojmać, lecz nikt nie odważył się podnieść na Niego ręki.