2 ¹ Pan zesłał wielką rybę*, aby połknęła Jonasza. I był Jonasz we wnętrznościach ryby trzy dni i trzy noce. ² Z wnętrzności ryby modlił się Jonasz do swego Pana Boga. ³ * I mówił: «W utrapieniu moim wołałem do Pana, a On mi odpowiedział. Z głębokości Szeolu* wzywałem pomocy, a Ty usłyszałeś mój głos. ⁴ Rzuciłeś mnie na głębię, we wnętrze morza, i nurt mnie ogarnął. Wszystkie Twe morskie bałwany i fale Twoje przeszły nade mną. ⁵ Rzekłem do Ciebie: Wygnany daleko od oczu Twoich, <jakże choć tyle osiągnę, by móc> wejrzeć na Twój święty przybytek? ⁶ Wody objęły mnie zewsząd, aż po gardło, ocean mnie otoczył, sitowie okoliło mi głowę. ⁷ Do posad gór* zstąpiłem, zawory ziemi zostały poza mną na zawsze. Ale Ty wyprowadziłeś życie moje z przepaści, Panie, mój Boże! ⁸ Gdy gasło we mnie życie, wspomniałem na Pana, a modlitwa moja dotarła do Ciebie, do Twego świętego przybytku. ⁹ Czciciele próżnych marności* opuszczają Łaskawego dla nich. ¹⁰ Ale ja złożę Tobie ofiarę, z głośnym dziękczynieniem. Spełnię to, co ślubowałem. Zbawienie jest u Pana». ¹¹ Pan nakazał rybie i wyrzuciła Jonasza na ląd.