6 ¹ Istnieje niedola, którą widziałem pod słońcem, a która bardzo ciąży człowiekowi: ² Użyczył Bóg komuś bogactwa i skarbów, i sławy - tak że nie zbraknie mu niczego, czego tylko zapragnie - a tego używać Bóg mu nie pozwala, lecz człowiek obcy tego używa, to marność i przykre cierpienie. ³ Gdyby ktoś zrodził nawet stu synów i żył wiele lat, i dni jego lat się pomnożyły*, lecz dusza jego nie nasyciła się dobrem i nawet pogrzebu by nie miał - powiadam: Szczęśliwszy od niego nieżywy płód, ⁴ bo przyszedł jako nicość i odchodzi w mroku, a imię jego mrokiem zakryte; ⁵ i nawet słońca nie widział, i nie wie niczego; on większy ma spokój niż tamten. ⁶ A tamten gdyby nawet tysiące lat przeżył, a szczęścia nie zażył żadnego - czyż nie zdąża z wszystkimi na jedno miejsce? ⁷ Wszelka praca człowieka - dla jego ust, a jednak żądza jego nie zaspokojona.