Mdr 10

MĄDROŚĆ W DZIEJACH
Przykłady z życia patriarchów
10 1 To ona ustrzegła Prarodzica* świata - pierwsze, samotne stworzenie; wyprowadziła go z jego upadku 2 i dała mu moc panowania nad wszystkim. 3 A gdy od niej odpadł Niegodziwiec* w swym gniewie, w bratobójczym szale zgubił sam siebie. 4 Zatopioną z jego winy ziemię Mądrość znowu ocaliła, na lichym drewnie sterując Sprawiedliwym*. 5 Gdy przyszło pomieszanie narodów za przewrotną zmowę, ona uznała Sprawiedliwego*, zachowała go nienagannym przed Bogiem i zachowała mocnym mimo jego litości dla dziecka. 6 Gdy przyszła zatrata na bezbożnych, ona wybawiła Sprawiedliwego*, gdy zbiegł przed ogniem na Pięć Miast spadającym. 7 Zachowało się jeszcze świadectwo ich przewrotności: dymiące pustkowie, rośliny owocujące o niezwykłej porze, i sterczący słup soli, pomnik duszy, co nie dowierzała. 8 Gdy bowiem zboczyli z drogi Mądrości, nie tylko tę szkodę ponieśli, że nie poznali, co dobre, ale jeszcze zostawili żywym pamiątkę swej głupoty, by nawet nie mogło pozostać w ukryciu to, w czym pobłądzili. 9 Lecz Mądrość wybawiła swych czcicieli z utrapień. 10 Ona Sprawiedliwego*, co zbiegł przed gniewem brata, po drogach prostych powiodła; ukazała mu Boże królestwo i dała znajomość rzeczy świętych*. W mozołach mu poszczęściła i pomnożyła owoc jego trudów. 11 Była przy nim pośród zachłannych jego gnębicieli i obdarzyła go bogactwami. 12 Ustrzegła go przed wrogami, uchroniła przed gotującymi zasadzki. Rozstrzygnęła na jego korzyść ciężkie zmaganie*, by wiedział, że pobożność możniejsza jest niż wszystko. 13 Nie opuściła Sprawiedliwego*, gdy go zaprzedano, ale go wybawiła od grzechu. 14 Zeszła z nim razem do lochu i nie opuściła go w więzach, aż mu przyniosła berło królewskie i władzę nad jego ciemięzcami. Dowiodła, że kłamią jego potwarcy, a jemu dała sławę na wieki.
Mądrość wyzwala Izraela z niewoli egipskiej
15 Ona wyrwała lud święty, plemię nienaganne*, spośród narodu ciemięzców. 16 Wstąpiła w duszę Sługi Pańskiego*, w znakach i cudach groźnym władcom się przeciwstawiła. 17 Oddała świętym zapłatę ich trudów, powiodła ich drogą cudowną i stała się im za dnia osłoną, a światłem gwiazd wśród nocy*. 18 Przeprawiła ich przez Morze Czerwone, przeprowadziła poprzez wody mnogie, 19 a wrogów ich potopiła i wyrzuciła z głębin otchłani. 20 Wzięli więc sprawiedliwi łupy z bezbożnych i opiewali, Panie, święte imię Twoje, i sławili zgodnie zwycięską Twą rękę. 21 Mądrość bowiem otworzyła usta niemych i głośnymi uczyniła języki niewprawnych*.


Przypisy

10,1 - Adama. Zob. Wstęp.
10,3 - Kain: Rdz 4,8nn.
10,4 - Noem: Rdz 6,9-8,18.
10,5 - Abrahama, gotowego do złożenia ofiary z Izaaka: Rdz 12,1-3; Rdz 22,1-19.
10,6 - Lota z zatraty Sodomy i Gomory: Rdz 19,1-29.
10,10 - "Sprawiedliwego" - Jakuba: Rdz 27,43; Rdz 28,2-5.10-22; Rdz 29,1-31,16; "świętych" - inni odnoszą do aniołów.
10,12 - Zob. Rdz 32,25-31.
10,13 - Józefa: Rdz 37; Rdz 39-41.
10,15 - Naród izraelski, "święty" przez swe wybranie (Wj 19,6).
10,16 - Mojżesza, sprowadzającego plagi na Egipt (Wj 7,1-10,29).
10,17 - Słup ognisty: Wj 13,21n.
10,21 - Aluzje do Wj 4,10; Wj 6,12n.30; Wj 15,1-19.

Zobacz rozdział

Możesz więcej!

Notatki do fragmentów
Historia ostatnio wyszukanych

Załóż konto

Księga Mądrości

Mdr

Zobacz wstęp i często szukane fragmenty

Dowiedz się więcej!

Masz pomysł?

Napisz do nas i pomóż nam rozwijać wyszukiwarkę

Kontakt

Odkrywaj Słowo Boże

Zobacz co inni wyszukiwali

Zainspiruj się

Polecamy

Laboratorium wiary i kultury

Laboratorium wiary i kultury