11 ² przebyli bezludną pustynię i rozbili namioty w miejscach niedostępnych. ³ Stawili czoło nieprzyjaciołom i odparli wrogów. ⁴ Wołali do Ciebie, gdy byli spragnieni, i otrzymali wodę z litej skały, w pragnieniu ochłodę - z kamienia twardego*. ⁵ Skąd bowiem przyszła na wrogów ich kara, stąd dla nich w potrzebie przyszły dobrodziejstwa*. ⁶ Zamiast wody z rzeki nie wysychającej, krwią brudną zamąconej*, ⁷ w odwet za nakaz dzieciobójczy*, dałeś im niespodziewanie wodę obfitą, ⁸ pokazawszy im przez owo pragnienie, jak pokarałeś ich wrogów. ⁹ Gdy przyszła próba - chociaż karciłeś łagodnie - pojęli, ile ucierpieli bezbożni, osądzeni z gniewem. ¹⁰ Ich bowiem doświadczałeś, ostrzegając jak ojciec, tamtych utrapiłeś, osądzając jak król nieubłagany. ¹¹ Oddaleni czy bliscy* jednakich utrapień doznali. ¹² Zdwojony ich bowiem smutek ogarnął i narzekanie, gdy przeszłość wspomnieli. ¹³ I dostrzegli Pana, kiedy posłyszeli, że kaźnie przez nich doznane tamtym wyszły na dobro. ¹⁴ Którego bowiem niegdyś kazali wyrzucić, a potem z drwiną odprawili - tego podziwiali u końca wydarzeń*, paleni pragnieniem odmiennym niż sprawiedliwi.