4 ¹ Lepsza bezdzietność [połączona] z cnotą*, nieśmiertelna jest bowiem jej pamięć, bo ma uznanie u Boga i ludzi: ² Gdy jest obecna, to ją naśladują*, tęsknią, gdy odejdzie, a w wieczności triumfuje uwieńczona - zwyciężywszy w zawodach o nieskazitelną nagrodę. ³ A rozplenione mnóstwo bezbożnych nie odniesie korzyści; z cudzołożnych odrośli wyrosłe - nie zapuści korzeni głęboko ani nie założy podwaliny niezawodnej. ⁴ Jeśli nawet do czasu rozwinie gałęzie - wstrząśnie nim wiatr, bo słabo utwierdzone, i wyrwie z korzeniami wichura. ⁵ Połamią się nierozwinięte gałęzie, a owoc ich - bezużyteczny, niedojrzały do jedzenia i do niczego niezdatny. ⁶ Bo dzieci zrodzone z nieprawego pożycia, przy osądzeniu rodziców, świadczą o ich przewrotności. ⁷ A sprawiedliwy, choćby umarł przedwcześnie, znajdzie odpoczynek. ⁸ Starość jest czcigodna nie przez długowieczność i liczbą lat się jej nie mierzy: ⁹ sędziwością u ludzi jest mądrość, a miarą starości - życie nieskalane. ¹⁰ Ponieważ spodobał się Bogu, znalazł Jego miłość, i żyjąc wśród grzeszników, został przeniesiony. ¹¹ Zabrany został, by złość nie odmieniła jego myśli albo ułuda nie uwiodła duszy: ¹² bo urok marności przesłania dobro, a burza namiętności mąci prawy umysł. ¹³ Wcześnie osiągnąwszy doskonałość, przeżył czasów wiele. ¹⁴ Dusza jego podobała się Bogu, dlatego pospiesznie wyszedł spośród nieprawości. A ludzie patrzyli i nie pojmowali, ani sobie tego nie wzięli do serca, ¹⁵ że łaska i miłosierdzie nad Jego wybranymi i nad świętymi Jego opatrzność.