złość
Mdr 2,21
Tak pomyśleli - i pobłądzili, bo własna złość ich zaślepiła.
Mdr 4,11
Zabrany został, by złość nie odmieniła jego myśli albo ułuda nie uwiodła duszy:
Mdr 12,10
Lecz karząc powoli, dawałeś miejsce nawróceniu, chociaż dobrze wiedziałeś, że ich pochodzenie nikczemne, a złość ich jest wrodzona i nie odmieni się ich usposobienie na wieki,
Mdr 12,2
Dlatego nieznacznie karzesz upadających i strofujesz, przypominając, w czym grzeszą, by wyzbywszy się złości , w Ciebie, Panie, uwierzyli.
Mdr 16,14
A człowiek zabije wprawdzie w swojej złości , lecz nie przywróci ducha, który uszedł, ani duszy wziętej nie uwolni*.
Mdr 19,13
A i kary przychodziły na grzeszników nie bez uprzednich znaków - gwałtownych piorunów. Słusznie cierpieli za swe własne złości , bo żywili ku gościom najgorszą nienawiść.
