1 ⁸ Przeto zawodzić będę i lamentować, chodzić boso i nago*; jak szakale uczynię zawodzenie i lament jak strusie. ⁹ Bo rana jej jest nieuleczalna; ach, dochodzi aż do Judy, dosięga bramy mego ludu, aż do Jeruzalem! ¹⁰ * W Gat [tego] nie ogłaszajcie, zgoła* nie płaczcie, w Bet-Leafra tarzajcie się w prochu! ¹¹ Uchodź, mieszkanko Szafiru, w haniebnej nagości; mieszkanka Saananu nie wyjdzie, żałoba w Bet-Haesel pozbawi was schronienia. ¹² Jak mieszkanka Marotu ma oczekiwać szczęścia, skoro zstępuje nieszczęście od Pana do bramy Jeruzalem? ¹³ Zaprzęgnij rumaki do wozu, mieszkanko Lakisz, któraś była początkiem grzechu dla Córy Syjonu, bo w tobie znalezione są występki Izraela!* ¹⁴ Przeto dasz wiano dla Moreszet-Gat, domy Akzibu* będą omamieniem dla królów izraelskich. ¹⁵ Zdobywcę sprowadzę także na ciebie, mieszkanko Mareszy; aż do Adullam przybędzie chwała Izraela*. ¹⁶ Wyrywaj włosy - i zgól je - nad dziećmi, twoją radością; rozszerz łysinę* jak to jest u sępa, bo pójdą one w niewolę daleko od ciebie.