Na 2

Zapowiedź spustoszenia Niniwy
Ain
2 1 * Oto na górach stopy zwiastuna ogłaszającego pokój. Święć, Judo, twe uroczystości, wypełniaj twe śluby, bo nie przejdzie już więcej po tobie nikczemnik*, całkowicie został zgładzony. 2 Pogromca* nadciąga przeciwko tobie. Strzeż twierdzy; nadzoruj drogę, wzmocnij biodra, rozwiń jak najbardziej siłę.
Dramatyczny opis upadku Niniwy
3 Bo przywrócił Pan świetność Jakuba, jak świetność Izraela, ponieważ łupieżcy ich splądrowali i wyniszczyli ich latorośle. 4 Tarcze jego bohaterów lśnią czerwienią, wojownicy w szkarłat ubrani; ogniem stali* iskrzą się wozy, w dniu jego przygotowania; a włócznie* ich się poruszają. 5 Po gościńcach szaleją rydwany, przewracają się na błoniach; widok ich - niby pochodnie, przejeżdżają jak błyskawice. 6 Zwołuje on* swoich wojowników; potknęli się w swoim pochodzie: spieszą do jej murów, lecz przygotowano już dach oblężniczy. 7 Śluzy rzeczne się otworzyły, a pałac* jest przerażony. 8 I władczyni* obnażona - będzie uprowadzona, gdy niewolnice jej wzdychające żałośnie jakby głosem gołębic - biją się w piersi. 9 I stała się Niniwa jak zbiorowisko wód - wody jej się rozpływają. «Zatrzymajcie się, zatrzymajcie!» Lecz nikt się nie odwraca. 10 «Rozchwyćcie srebro, rozchwyćcie złoto!», bo nie ma końca ten zasób... nadmiar wszelkich kosztowności. 11 Pustkowie i bezludzie, i zniszczenie, i serce omdlewające, i chwiejące się kolana, i skurcz we wszystkich biodrach; a twarze wszystkich utraciły krasę*. 12 Gdzież [teraz] jaskinia lwów i owo żerowisko lwiątek, gdzie chodził lew, lwica i szczenię lwie, a nikt nie trwożył. 13 Lew dosyć rozszarpał [ofiar] dla swoich szczeniąt i nadusił dla swoich lwic, i wypełnił zdobyczą swe nory, a legowiska swoje grabieżą. 14 «Oto Ja przeciw tobie! - wyrocznia Pana Zastępów - i puszczę z dymem twe rydwany, a lwiątka twoje miecz pochłonie, i wykorzenię z ziemi twój łup, i nie będzie więcej słychać głosu twoich posłów».


Przypisy

2,1 - W LXX; w Wlg jest to 1,15. "Nikczemnik" - dosł.: Bedial. Por. Iz 52,7. Kolejność wierszy następnych zmieniona ze względu na sens.
2,2 - Prawdopodobnie aluzja do neobabilońskiego króla Nabopolassara (626-605), który po śmierci Assurbanipala (625) uzależnił się politycznie od Asyrii i przyczynił się do jej upadku (606).
2,4 - "Stali" - tłum. przypuszczalnie; inni popr.: "pochodni"; "włócznie" - hebr. dosł.: "cyprysy"; inni popr.: "jeźdźcy są osłonięci".
2,6 - Tj. król Niniwy.
2,7 - Tzn. jego mieszkańcy.
2,8 - Interpretacja tego wiersza nasuwa wciąż poważne trudności. Zwrócili już na to uwagę tłumacze LXX i Wlg; "władczyni" - popr.; hebr.: "postawiony", co inni popr. na "posąg" (domyślnie: bogini).
2,11 - Zapewne tyle, co "pobladły".

Zobacz rozdział