3 ¹⁸ Drzemią* pasterze twoi, <królu asyryjski>; zasnęli twoi mocarze - lud twój rozproszył się po górach, i nie ma, kto by [go] zgromadził.

3 ⁷ I każdy, kto cię ujrzy, oddali się od ciebie, i zawoła: «Spustoszona Niniwa!» Któż ulituje się nad nią? Gdzie mam szukać pocieszycieli dla ciebie?

3 ⁶ I rzucę na ciebie obrzydliwości, i zelżę ciebie, i wystawię cię na widowisko».