12 ¹ Kto napomnienie lubi, kocha mądrość, kto nagan nie znosi, jest głupi. ² Dobry znajdzie łaskę u Pana, człowiek o złych zamiarach - potępienie*. ³ Nieprawością nikt się nie utwierdzi, a korzeń prawych się nie poruszy. ⁴ Koroną męża jest dzielna żona, a próchnicą jego kości - bezwstydna. ⁵ Sprawiedliwych zamiary uczciwe, zamysły nieprawych podstępne. ⁶ Słowa niewiernych - zasadzką na cichych*, usta rzetelnych są dla nich ratunkiem. ⁷ Powaleni nieprawi - przepadli, a stoi dom sprawiedliwych. ⁸ Doznaje pochwał człowiek za rozwagę, przewrotny będzie w pogardzie. ⁹ Lepiej być prostym, ale mieć pracę*, niż pysznić się nie mając chleba. ¹⁰ Prawy uznaje potrzeby swych bydląt, a serce nieprawych okrutne. ¹¹ Kto ziemię uprawia, nasyci się chlebem, kto ściga ułudy - z rozumu obrany. ¹² Występny w złu szuka ostoi*, sprawiedliwych korzeń jest bezpieczny*. ¹³ Z winy swych ust nieprawy w potrzasku, mąż prawy uniknie nieszczęścia. ¹⁴ Każdy się syci* owocem swych ust, czyn rąk człowieka odda mu zapłatę. ¹⁵ Głupi uważa swą drogę za słuszną, ale rozważny posłucha rady. ¹⁶ Głupi swój gniew objawia od razu, roztropny ukryje obelgę. ¹⁷ Prawdomówny mówi, co słuszne, a świadek fałszywy - oszustwo. ¹⁸ Nierozważnie mówić - to ranić jak mieczem, a język mądrych - lekarstwem. ¹⁹ Prawdomówny język trwa wieki, a chwilkę - język kłamliwy. ²⁰ W sercu knujących zło - podstęp, u doradzających pokój - radość. ²¹ Nie spotka zło żyjących uczciwie, ale u grzesznych pełno nieszczęścia. ²² Wstrętne dla Pana są usta kłamliwe, lecz w prawdomównych ma upodobanie. ²³ Rozumny swą wiedzę ukrywa*, serce niemądrych głosi głupotę. ²⁴ Ręka gorliwych zdobędzie władzę, a leń pracować musi pod batem. ²⁵ Smutek przygnębia serce człowieka, rozwesela je dobre słowo. ²⁶ Sprawiedliwy od innych* szczęśliwszy, droga niewiernych prowadzi do zguby. ²⁷ Lenistwo nie złowi zwierzyny, ludzka pilność - cennym bogactwem. ²⁸ Na drodze prawości jest życie, kroczenie po niej jest nieśmiertelnością*.