Syr 17

Człowiek w dziele stworzenia
17 1 Pan stworzył człowieka z ziemi i znów go jej zwróci*. 2 Odliczył ludziom dni i wyznaczył czas odpowiedni, oraz dał im władzę nad tym wszystkim, co jest na niej*. 3 Przyodział ich w moc podobną do swojej i uczynił ich na swój obraz*. 4 Uczynił ich groźnymi dla wszystkiego stworzenia, aby panowali nad zwierzętami i ptactwem*. 6 Dał im wolną wolę, język i oczy, uszy i serce zdolne do myślenia*. 7 Napełnił ich wiedzą i rozumem, o złu i dobru ich pouczył. 8 Położył oko* swoje w ich sercu, aby im pokazać wielkość swoich dzieł*. 10 Imię świętości wychwalać będą i wielkość Jego dzieł opowiadać. 11 Dodał im wiedzy i prawo życia dał im w dziedzictwo. 12 Przymierze wieczne zawarł z nimi* i objawił im swoje prawa. 13 Wielkość majestatu widziały ich oczy i uszy ich słyszały okazałość Jego głosu. 14 Rzekł im: «Trzymajcie się z dala od wszelkiej niesprawiedliwości!»* I dał każdemu przykazania co do jego bliźniego.
Boski Sędzia
15 Przed Nim są zawsze ich drogi, nie skryją się przed Jego oczami*. 17 Dla każdego narodu ustanowił rządcę, ale Izrael jest działem Pana*. 19 Wszystko, co czynią, jest przed Nim jak słońce, a oczy Jego są ustawicznie na ich drogach. 20 Przed Nim nie zakryją się złe ich czyny i wszystkie ich grzechy są przed Panem. 22 Jałmużna męża jest u Niego jak pieczęć, a dobrodziejstwa człowieka chowa jak źrenicę oka. 23 Potem wreszcie powstanie i odda im, sprawi też, że odpłata każdemu z nich będzie dana. 24 Tym zaś, którzy się nawracają, daje drogę powrotu i pociesza tych, którym brakło wytrwałości.
Zachęta do pokuty
25 Nawróć się do Pana, porzuć grzechy, błagaj przed obliczem [Jego], umniejsz zgorszenie! 26 Wróć do Najwyższego, a odwróć się od niesprawiedliwości i miej występek w wielkiej nienawiści! 27 Któż w Szeolu wielbić będzie Najwyższego, zamiast żyjących, którzy mogą oddawać Mu chwałę? 28 Zmarły, jako ten, którego nie ma, nie może składać dziękczynienia, żyjący i zdrowy wychwala Pana*. 29 Jakże wielkie jest miłosierdzie Pana i przebaczenie dla tych, którzy się do Niego nawracają, 30 albowiem ludzie nie wszystko mogą i żaden człowiek nie jest nieśmiertelny. 31 Cóż bardziej świecącego nad słońce? A przecież i ono ulega zaćmieniu; tak też ciało i krew skłania się do złego. 32 On* odbywa przegląd sił nieba wysokiego, a wszyscy ludzie są ziemią i prochem.


Przypisy

1 - Por. Rdz 2,7; Rdz 3,19; Koh 3,20; Koh 12,7.
2 - Por. Rdz 1,28; Mdr 9,2n.
3 - Por. Rdz 1,27.
4 - Por. Rdz 9,2. Nieliczne rkp dodają: "5 Otrzymali używanie pięciu władz Pana, jako szósty darował im po części umysł, a jako siódmy - rozum tłumaczący użycie władz Jego".
6 - Starożytne przekł. tego wiersza bardzo różne.
8 - "Oko" - tzn. zdolność poznania prawd Bożych zakrytych dla zmysłów. Ta zdolność jest pewnym uczestnictwem w naturze Bożej; por. Mdr 13,1-6; Rz 1,19n; "dzieł" - wiele rkp dodaje: "9 I dał im przez wieki chełpić się swymi dziwami".
12 - Por. Wj 34.
14 - Inni tłum.: "od każdego niesprawiedliwego".
15 - Nieliczne rkp dodają: "16 Ich drogi od młodości [prowadzą] do złego, i nie zdołali uczynić swych serc cielesnymi zamiast kamiennych, 17 bo w podziale ludów całej ziemi, każdemu...".
17 - Niektóre rkp dodają: "18 Jego to jako pierworodnego karmi karnością, a udzielając światła miłości nie opuszcza go".
28 - Por. Syr 6,6; Ps 115[113],17.
32 - Mowa raczej o Bogu niż o słońcu.

Zobacz rozdział